oceans | chanlix

1

Küçük bir çocukken sahil kenarına gidip gün batımını izlemeyi çok severdim. Dalgaların kıyıya vuruşu, renklerin birbirine karışması her zaman bana huzur vermişti. Tekrar eve dönmeden önce de aklıma geldikçe bir tane deniz kabuğu alırdım yanıma. Bir nevi koleksiyon gibiydi benim için onları toplamak.
Yaşım büyüdükçe daha çok uğrar oldum çünkü hayatın ufak tefek telaşlarını unutabildiğim tek yer orasıydı.
Okyanuslarla ilgili belgeselleri izlemek, dergiler ve kitaplar biriktirmek de ayrı bir hobiydi benim için.
Okyanuslara aşıktım.

On dokuzuncu yaşıma girdiğim günün akşamına doğru yine sahil kenarında buldum kendimi. Hep oturduğum kayaların üzerinde bir başka bedenle karşılaşmayı beklemiyordum o gün. Rahatsız etmek istemediğimden geri döneceğim sırada arkamdan seslendi.

"Hey!"

Bedenimi tekrar onun olduğu tarafa çevirdiğimde güzel bir gülümsemeye sahip biriyle karşılaştım. Benden küçük olmadığına emindim ama benden ne kadar büyük olduğu hakkında da bir tahminde bulunamadım.
Onun seslenmesi ile bir cesaret yanına ilerledim ve ben de kayalıklara oturdum. Gün bitmek üzereydi.

"Üzgünüm buraya hep gelirdin ama bugün geç kalınca gelmeyeceğini düşündüm ve buraya oturdum bende."

Söyledikleri gülümsememe sebep oldu.

"Buraya hep geldiğimi nereden biliyorsun?"

Soruma karşılık ufak bir kıkırtı ile işaret parmağıyla bulunduğumuz yere çok uzak olmayan bir başka kayalığı gösterdi.

"Ben de hep orada olurum çünkü. Sen manzarayı izlemeye o kadar kapılıyorsun ki beni hiç farketmedin."

Beraber güldük bu söylediğine. Haklıydı. Etrafımdaki hiçbir şeye dikkat edemezdim buradayken. Sadece ben olurdum bir de karşımdaki manzara. Böyle unuturdum hayatın telaşını. Böyle kaçardım.
Yanımdaki bedenin adının Chan olduğunu, ve denizcilik okuduğunu öğrendim. Denizcilik okuması o kadar ilgimi çekmişti ki bir sürü soru sormuştum ona. Bıkmadan her soruma cevap veriyordu. Benim heyecanım onu güldürüyordu ve hediye olarak bir gülüş alacağımı hiç düşünmemiştim. Ama gülüşü o kadar güzeldi ki yeni yaşıma bir armağan gibi gelmişti.
Okyanuslar kadar derindi gülüşü.

Ben de boğulmayı tercih ettim.