Daisuki!

173 7 1
                                    

I see you, beside me. It's only a dream. A vision of what used to be.

Nakasandal ako sa balikat ni Miko habang tumutulo ang mga luha ko. Blurry ang paligid, yung mga lights sa malayo parang mga gumagalaw na bumbilya, nakakasilaw. Miko carried me on his back since I can't walk properly. Hinayaan ko lang umagos ang luha ko while i'm biting my lower lip. 

Hindi nagsasalita si Miko. Alam kong galit sya sakin. I'm always causing him troubles. Dagdag gastos na nga ako sakanya, perwisyo pa..dagdag alalahanin. Nakakatawa lang how he can be so nice to a stranger like me. Siguro naiisip na nito na dapat umpisa pa lang di na nya ako tinulungan.

I buried my face in his neck and smell his sweet scent. I knew it, it was his natural scent. It was a cold spring night, the cool breeze doze me off. Slowly i gave in, i closed my eyes and tried to rest my self.

**
When i woke up nasa kwarto na ako ni Miko. His face was so close i can feel his breath falling in my cheeks. I stared blanky at him.

Long lashes, snow white skin. Those blonde strands of hair on his eyelids... I swiped it off. And suddenly his eyes opened.

Napatitig lang sya sakin. Motionless. And i just did the same. We we're like reading each other's stare. Hanggang sa naggive up sya. He closes his eyes and gave out a long sigh.

Bigla syang umangat and the next thing i knew he was above me.

"M-miko.."

He just looked at me straight in the eyes, nangilabot ako. As he comes nearer and nearer, napahawak ako sa braso nya "Stop!" i blurted out ng halos magkadikit na yung mga labi namin.

"Daisuki..." he mumbled. Sabay angat nya at tayo papalayo sakin.

Napaupo naman ako agad sa gulat at kaba "W-what?"

"Crazy....i said.."

**
It was a normal day at Cafe rouge at excited ako dahil payroll na bukas! Mahahanap ko na si Tom ang forever ko!

Pero mas excited si Miko kasi masisingil na daw nya ako. I can see him laughing while nasa balde ng pera. hay! mukhang pera talaga ang lalaking yun!

Naglulunch kami ngayon ni Miko sa staff room. Bumili ako ng ready to eat meal sa may 7/11 dito tapos si Miko naman cup noodles lang. Ay aba! kaya ang payat eh!

"Miko! You should eat rice!"

I heard him slurp his soup and he burped. "Noodles are easier to eat and is cheap"

"Daisuki!!!!" panggagaya ko sa hapon nyang salitang laging sinasabi.

Agad namang naibuga ni Miko yung nginunguya nya at napajaw dropped open yung mga kasamahan naming staff.

Tapos nagtawanan yung mga staff tapos parang kinocongratulate nila si Miko tas sabay thumbs up nila sakin! Hala ano ba yan! Si miko naman pulang pula na! Ba-bakit ba! Crazy lang naman ibig sabihin nun ah. -3- mura ba talaga yun.

Napafacepalm naman si Miko sabay tawa na...tawa na.. hindi eh more on smile sya. He is smiling while blushing, maanghang b masyado yung noodles nya? Hahaha.

He then looked at me, nagkatitigan nanaman kami. He reached out for my head then biglang gulo sa hair ko. "Daisuki..." he said while having a sweet shy laugh.

And then naghiyawan nanaman yung mga staff. Ang lakas talaga ng impact ng word na Crazy dito!

**

Short update <3

THE MARRIAGE PROPOSAL (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon