Şuan kitabın açıklanmasını merak edip okuyan değerli okurlarım. Sizlere gerçeküstü bir kurgu yazabilirdim ama gerçeklerden kopup hayallerde olan bir kurgu yerine gerçekler üzerine bir dost gibi gücün dokunması için kendinizdende bir parça bulabil...
Küçüklüğümü bana kapı komşumuz Semine teyze anlatırdı... Ondan dinlerdim hep çocukluğumun nasıl geçtiğini... O bana hep güzel ve akıllı olduğumu söylerdi ama ben kendimi sevemiyordum çünkü babam bana hep yaramaz bir şeyi beceremeyen yeteneksiz biri olduğumu söylerdi. Ne acı değil mi? Böyle bir çocukluğumun olması. Belkide çoğunuza bu satırlar tanıdık geldi. Ya da böyle olması normal gibi?
Yok daha acıdan bahsetmedim size. Tabiki her anım kötü geçmedi ya. Mesela annemin gözlerimin içine bakıp bana gülümseyişi kocaman çikolatadan bir ev olduğunu düşünerek o evin sıcaklığı, tatlılığı ve güvenirliği bana yetiyordu. Çok şükür ki baba konusunda pek şanslı olmasamda anne konusunda dünyalar benimdi ve bu bana yeterdi. Annemin sevgisiyle yaşamak bana kocaman bir servet oldu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir gün arkadaşım Burcu ile gelecegimizin hayalini kurduk. Ee tabi çocukduk pek mantıklı bir hayalde sayılmazdı. Burcu, "Biliyormusun Semra? Ben sihirlerim olunca seni ve anneni babandan koruyacağım. Sonra sihirlerimle büyük bir şeker fabrikası yapacağım istediğimiz zaman şeker alıp yemek için."
Tabi 😊 fabrikamız olsa şekeri paramızlada alırız ya çocuk hayali işte...😊 Hayalin önemli bir yeri var altını çiziyorum, "koruyacağım."
Benim hayalim ise ilk olarak çocukluğumun canavarını görmemekdi. İkincisi ise annemle cennet gibi bir yerde yaşamak. Ne yazıkki bu satırlara biraz göz yaşımı birakarak tamamlıyorum. Evet, annem benden önce cennette yaşamaya başladı...
(Manga söylendiği gibi...)
"Dursun zaman dursun diyorsun da oyun değil ki yaşamak..." Mutlaka dinleyin↘️
Her sabah doğan güneş Bir sabah doğmaz oldu Elleri ellerimden Kayıp giden yıldız oldu Gülünce ışık saçan O gözler yaşla doldu Ağlama duymaz artık Bir varmış bir yok oldu Giderken bıraktığı Bütün renkler siyah oldu Üzülme anla artık Belki de huzur buldu...
Bu şarkı çocukluğumu hatırlatıyor. Sözleri ise annemi anımsatıyor...
Mahallede oynadığımız benden biraz büyük bir abla vardı. Kardeşiyle pek anlaşamasakda beni çok sever kardeşinden ayırt etmezdi. Bir gün bana küçük bir süprizi olduğunu söyledi. Gözlerimi siyah ve beyaz karışımı bir eşarpla kapattı ve elimden tutarak ilerledik. Sürprizini çok merak ediyordum.
