Twilight 5 : Sunrise

Hoofdstuk 12 : De vlucht

Ik voelde al een paar armen om me heen voor ik de grond raakte. Edward trok me nog dichter tegen zich aan en kuste mijn voorhoofd. 'Is iedereen ongedeert? Wie ...' Ik maakte mijn zin niet af. Het lukte gewoon niet. Edward snapte het gelukkig. 'Senna, Garret en Alistair. De rest is okee.' Ik keek om me heen en zag dat de andere twee Amazones bij elkaar stonden. 'En de wolven?' vroeg ik. 'Seth heeft een gebroken been, Leah alleen een gekneusde rib en Paul heeft een verbrijzelde schouder. De rest is ongedeerd.' Gelukkig dacht ik. Ik zou het mezelf nooit vergeven als een van hun was overleden. 'Hoe gaat het met hun?' vroeg ik bezorgt. 'Carlisle verzorgt ze momenteel.' stelde Edward me gerust. 

We zaten met z'n allen in het huis. De Amazones waren eerder vertrokken om te rouwen. De open plek was opgeruimd en er steeg nu een grote rookwolk op vanuit het bos. Iedereen was opgelucht. Het was beter gegaan dan ze hadden verwacht. Toch had ik gehoopt dat iedereen het er levend van af zou brengen. Ik lag op de bank terwijl iedereen elkaar verhalen vertelde over hoe hij  of zij iemand had vermoord. Ik kon alleen maar aan Renesmee denken. En zo dacht Rosalie er ook over volgens mij. Ze zat naast me en had ook nog geen woord gezegd. Ik luisterde half naar het verhaal van Seth die tegen me vertelde dat hij een sterke vampier had aangevallen en zijn armen eraf had getrokken. Ik zou blij zijn als deze dag achter de rug was en iedereen weg was. Dan kon ik eindelijk even alleen zijn met Edward.

Jacob's POV                                                                                                                                                                         

Ik wachte gespannen af tot Bella me het teken zou geven om te gaan. Wat zou ik haar gaan missen. Ik voelde Nessie op mijn rug zachtjes snikken. Die zielige meid werd gewoon los gescheurd van haar moeder. Het was gewoon wreed. Ik voelde ineens zo'n haat tegen die bloedzuiger met dat engelen gezichtje. Als ik niet al weerwolf was geweest, was ik dat nu wel. Ik was zo in gedachte verzonken dat ik schrok van Bella. Ze leunde dichter naar me toe. 'Je moet gaan.' Dit was het dan. Ik voelde dat ze dichter naar Nessie toe leunde en ze gaf haar een knuffel. 'We zullen elkaar snel weer zien, maar eerst moet jij in veiligheid zijn.' Hoorde ik Bella tegen Nessie fluisteren. Bella wende zich weer tot mij. 'Je weet waar je heen moet?' vroeg ze me en ik knikte. Met pijn in mijn hard draaide ik me om en begon te rennen. Ik moest over de berg heen. 'Jacob!' Hoorde ik Nessie angstig roepen. Ik draaide om en zag een vampier achter me aan rennen. Ik begon sneller te rennen, tot ik niet meer sneller kon met Renesmee op mijn rug. ik was bang dat ze eraf zou vallen. Ik keek nog eens achterom en zag dat Edward de vampier tegenhield en vermoorde. We keken elkaar even aan en toen rende ik weer door.

We kwamen aan op de bergtop. Ik stopte even om naar de open plek te kijken. Jane en haar leger trokken zich terug! We hadden gewonnen! Ik voelde even de neiging om om te draaien en terug te gaan toen ik dacht aan wat Bella had gezegd. 'Ook al denk je dat we winnen of hebben gewonnen, je komt niet terug tot we jullie komen halen.' Hoorde ik haar in mijn hoofd zeggen. Ik verplaatste me even in Sams hoofd en zag dat Jane dood was! 'Lekker voor haar!' dacht ik. Heey Jacob hoorde ik de stem van Sam. Kom niet terug. Die broer en die ander leven nog en volgens Edward zullen ze achter jullie aan gaan. Oh shit! hebben wij weer. Ik begon weer te rennen. Hoe gaat het met de rest? vroeg ik. Goed! Ik heb wel een gebroken been, maar ik had die vampier te pakken joh! Hoorde ik Seth enthousiast ertussendoor. Ik was blij dat iedereen er redelijk vanaf was gekomen. Ik keek nog 1 keer achterom en zag Bella in elkaar zakken. Het gaat goed met haar. Ze is gewoon vermoeid. Stelde Sam me gerust. Tot ziens dacht ik voor ik de berg af rende.