Twilight 5 : Sunrise

Hoofdstuk 7 De voorbereidingen

De volgende dag begonnen we meteen met de voorbereidingen. Elke dag, elk uur, elke minuut telde. We hadden maar een maand om ONS hele leger op te roepen...

Ik en Jacob regelde de reispappieren, zodat als het erop aan kwam hij met Renesmee kon vluchten. Alice probeerde de preciese datum vast te stellen dat ze zouden komen. En de rest was hulp roepen. Jasper, Rosalie, Emmet en Edward probeerden dezelfde groep als vorig jaar bij elkaar te roepen en ook Huilen en Nahuel. De andere half mens, half vampier. En Carlisle en Esmee waren naar Voltera om met Aro te praten. Ik had nog gezegd dat dat veel te gevaarlijk zou worden, maar Carlisle wilde het toch proberen. 

Het was zwaar om in zulke tijden van Edward gescheiden te zijn, maar t moest. Jacob en ik zaten aan tafel met pappieren om ons heen. Alice zat op de bank met glazige ogen de toekomst af te speuren. 'Wolf!' zij ze opeens terwijl ze opsprong. 'Wat heb ik nu weer gedaan' gromde Jacob. 'Ik kan niks zien door jou! Ik ga het bos in' en ze was weer verdwennen. 'Hee!' Ik bedacht me ineens iets! 'En de wolven dan? Moeten we die niet gaan vragen?' Daar dacht Jacob even over na. 'Ja je hebt gelijk. Zal ik anders naar La push gaan?' 'Nu?' 'Ja, waarom niet? Ik ben morgen weer terug, met of zonder de anderen!' Hij liep naar Renesmee, die piano aan het spelen was en gaf haar een knuffel. 'Ik ga even naar huis om de andere wolven te halen en kom weer zo snel mogelijk terug, okee?' Ze gaf hem een dikke knuffel en zwaaide hem uit. 'Tot snel!!!' riep ze hem na. Renesmee liep naar me toe en kwam naast me zitten. Ze keek naar de pappieren 'Vanessa Wolfe en Jacob Wolfe? Is dat voor als Jacob en ik moeten vluchten?' vroeg ze. 'Ja' zei ik. Het had geen zin om eromheen te draaien. Daar was ze veel te slim voor. 'Jacob en jij zullen vluchten, als het erop aankomt. Net als de vorige keer.' Ik voelde dat ik zou hebben gehuild als ik geen vampier was geweest. 'Ik moet vluchten voor Dimitri, maar straks volgt hij ons.' zei ze ongerust. 'Wij zullen ervoor zorgen dat hij jullie niet zal volgen. Je hoeft niet bang te zijn. Alles komt goed.' Ik merkte dat ik meer mezelf gerust aan het stellen was. 'Zie ik jou en pap dan wel weer snel?' 'Ja, dat beloof ik' en ik gaf haar een knuffel.

Het was zo stil in huis. Renesmee was een boek aan het lezen dat ze uit Edward's kast had gehaald. Ik was de pappieren aan het ordenen. Ik was eindelijk klaar. Jacob en Vanessa Wolfe zouden met het vliegtuig naar Toronto vliegen en daarvandaan zouden we nog bellen wat Jacob dan zou doen. Met Renesmee zou het wel goed komen. Ik vertrouwde Jacob 100%. Alleen of ik het zou redden zonder mijn mooie dochter... Dat was de volgende vraag. Maar ik moest me groot houden. Renesmee mocht niet merken dat ik bezorgd was, want dan zou ze bang worden. 

Ik zag Renesmee een gaap onderdrukken en besefte dat het al lang bedtijd was. 'Kom Nessie, het is bed tijd' zei ik en ik spreidde mijn armen, zodat Renesmee er in kon springen. Ik wilde naar buiten lopen, maar twijfelde. 'Vind je het goed om in Rose's bed te gaan slapen vannacht?' vroeg ik. Ik wilde liever niet naar ons huis gaan. Dan was dit huis leeg. En straks kwam er iemand thuis. En inderdaad, toen ik Renesmee in bed had gelegd, ging de deurbel. Ik liep naar beneden om de deur open te doen. Ik deed de deur open en stond oog in oog met niemand minder dan...

Felix, lid van Jane's groep.