𝒔𝒐𝒖𝒍𝒎𝒂𝒕𝒆𝒔

01 suprise

Düzenlendi🧚🏻‍♀️

April| 29 Kasım 2017

Sevgili günlük,

Yine deneme, yine sınav, yine test ve bütün bunlardan bıktım. Daha yazın gelmesine yaklaşık 170 gün, 23 hafta, 6 ay var matematikten bir şey anlamadığımı ortaya katmıyorum bile. Ne diyelim, internet sağ olsun mu? Ama yapabileceğim bir şey yok bıkmakta haklıyım çünkü çalışkan birisi değilim, hadi bugün de bu derse çalışıyım diyen biri hiç değilim artı aklımın ucundan bile geçmez. Genellikle uyumayı, film izlemeyi, müzik yapmayı, resim çizmeyi, en yakın arkadaşım ile şehiri keşfetmeyi, (muhtemelen birlikte 3 eyalet dolaşmışızdır) ve özellikle de gün batımını ve doğumunu izlemeyi seven birisiyim. Sabahtan beri ders çalışıyorum tamam dürüst olayım çalışmaya çalışıyorum tamam en içtenlikle dürüst olmak gerekirse çalışıyormuş gibi yapıyorum. Canım annecim ve babacım sağ olsun senenin başından beri notlarımın düştüklerini anlayınca beni cezalandırmaya ve ders çalışmamı teşviklendirmeye yöneldiler. Bu sene son senem bu demek oluyor ki senenin sonunda üniversite sınavına gireceğim ve benim geleceğimden kuşkulanan "canım ebeveynlerim" bana haftalık bir program yaptılar. Her gün okula geldikten sonra bir saat dinlenilecek, sonraki üç saat ders çalışalıcak (her saat başı on beş dakika mola olmak üzere) cumartesi günü iste sabah dokuzda kalkılıp sabah ondan öğleden sonra altıya kadar ders çalışalıcak. Cumartesi günleri annemin tuttuğu öğretmen, aynı zamanda kendisi en yakın arkadaşımdır, ile saat üçten beşe kadar gerçekten, gerçekten ama gerçekten ders çalışıyoruz. Onun haricinde ki zamanlarda ise ben ders çalışırmış gibi davranıyorum.

Annem beni her saat başı kontrol ediyor babam da canı isterse odama gelip biraz sohbet edip gidiyor. Kabul etmem lazım ki onları çok seviyorum ve hayır, onlar için asla sert, korumacı ebeveynler diyemem, örnek gece yarısı evden çıkıp bir sokak ötede olan arkadaşımın evine gitmeme, arkadaşım ile sabahın köründe kalkıp gün doğumunu izlemeye girmemize bir şey demiyorlar çünkü biliyorlar ki en yakın arkadaşım ile berabersek bize hiç bir şey olmaz.

Tembel bir insan olarak seni neden kalemimin altında bulunduruyorum diye merak etti isen seni canım(!) öğretmenim, bayan kevins verdi. Eğer bu günlüğe bugün başlamasaymışız notumuzun yarısını etkileyecekmiş.

Seninle neden konuştuğumu anlamayan bir aptal olarak sözlerimi burada bitiriyorum çünkü her akşam ki gibi istisnasız ne olursa olsun gittiğimiz akşam yemeğine geç kalmak istemem. Her gün seni hayatımdan ve hayatımdaki gelişmeler bilgilendirmeye çalışırım.

-April Mae Wilson

29 Kasım 2017

-

"Hadi April! Daha hazır değil misin kızım? Sana demedik mi bugün erken buluşacağız diye!" Seslendi aşağıdan annem.
" Tamam anne giyindim işte bak işlerimi anca bitirdim özür dilerim." Ekledim son bir kez aynada giydiğim mavi diz üstü elbisen üzerimde nasıl durduğuna bakıp el çantamı almayı unutmayarak.
"Tamam sen iyicene ders çalıştıysan iyi bir şey yok o zaman."

'Annecim sen benim aslında hiç ders çalışmadığını bilsen ne olur acaba?' Diyemeden duramadım her zaman ki gibi kendi kendime.

" Anne, ben hazırım ama babam ile Sam nerede?" Sordum anneme bir yandan bir türlü alışamadığım şu topuklu ayakkabılarla merdivenleri inerken düşmemeye çalışarak.

"Samuel, Ashley ile dışarı çıktı erkenden bizimle orada buluşacaklarmış, baban ise son dakika çıkan toplantıya gitti büyük ihtimal biz oraya gidene kadar o orada olur."

"Bay Sam'in tabi ki de yapıcak hiç bir işi yok ne yapsın zamanını sevgilisi ile geçiriyor. Gerçi on altı yaşında sevgili nedir anne ya? Ben daha on sekiz yaşındayım hiç sevgilim olmadı." Dedim son merdiven basamağına da ayak basarak.