Άρης the hero

660 92 241
                                    

Κάθομαι με την οικογένεια μου όπως κάθε βράδυ και τρώμε το βραδυνό μας.

Όμως σήμερα συμβαίνει κάτι περίεργο.

Δεν μιλάει κανείς.

Απλά υπάρχει μια αμήχανη σιωπή.

Και λέω να την σπάσω.

"Χριστίνα? Πως πήγε σήμερα το σχολείο?" Ρωτάω την μικρή και γυρνάει και με κοιτάζει χαμογελαστή.

"Πολύ καλά. Τα παιδιά τελικά δεν με κοροϊδεύουν γιατί τους είπα πως είμαι τόσο δυνατή που κατάφερα να επιβιώσω και να προσαρμοστώ στο νέο κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον όπως λέει και η μαμά! Και πως με αγαπάνε πάρα πολύ γιατί εμένα με διάλεξαν οπότε πάλι όλοι με θαυμάζουν!" Απαντάει χαρούμενη.

"Μπράβο αγάπη μου." Της λέει χαμογελαστός ο μπαμπάς.

"Και να σε ρωτήσω... Με ποιά παιδάκια κάνεις παρέα?" Την ρωτάει αμήχανα η Σεμέλη.

"Κάνω παρέα με την Έλεν που είναι από μια πολύ πολύ πολύ θρησκεία οικογένεια και δεν την αφήνουν να κάνει σχεδόν τίποτα αλλά είναι πολύ καλή κοπέλα. Με τον Μπίλι που είναι από μια πολύ φτωχή χώρα στην Αφρική αλλά ήρθαν εδώ ο παππούς και η γιαγιά του και έγιναν πολύ πλούσιοι επειδή ήταν έξυπνοι και δούλευαν... Και με την Πέγκι που εκείνης δεν της αρέσει να παντρευτεί έναν πρίγκιπα αλλά μια πριγκίπισσα. Και με τον Μάικ που είναι πολύ πολύ πολύ πλούσιος." Απαντάει η μικρή ενθουσιασμένη.

Πολλούς φίλους έχει καταφέρει και έχει κάνει...

"Με την αδελφή σου δεν παίζετε στο διάλυμα?" Την ρωτάει η μαμά.

"Οχι γιατί εκείνη έχει κάνει έναν δικό της φίλο." Λέει και αμέσως όλοι γυρνάμε και κοιτάζουμε την Άλεξ που τόση ώρα έτρωγε κανονικά τα μπιφτέκια της.

"Τι?" Ρωτάει με γεμάτο το στόμα.

"Έκανες εσύ έναν φίλο?" Ρωτάει η μαμά περίεργα.

"Περίμενε... Είναι φίλος ή φίλη?" Ρωτάει ο μπαμπάς και κάνω facepalm ενώ η μικρή καταπίνει.

"Είναι ένας φίλος μου αλλά δεν έχει όνομα." Απαντάει.

Ωχ...

Καλά ξεκινάμε.

"Τι εννοείς δεν έχει όνομα?" Την ρωτάει η μαμά.

"Δεν έχει. Όταν τον ρώτησα αυτό μου είπε." Απαντάει χαλαρά.

"Και... Πώς είναι αυτός ο φίλος σου?" Ρωτάω εγώ την Άλεξ.

"Είναι αυτός που είπα πριν σε εσένα και στους φίλους σου." Απαντάει και φρικαρω.

"Μα μου είπες πως είχε εξαφανιστεί." Της λέω.

Η τιμωρίαΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα