[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၁၅၄ ..

သူမရဲ႕ ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ ဝမ္းနည္းမႈ စြက္ေနတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ခ်န္းစီႏ်န္က ႏွစ္သိမ့္ေပး၏။
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ... သူ လုပ္ခဲ့သမၽွ အရာအားလံုးကို ကိုယ္တို႔လက္စားျပန္ေခ်မယ္! မင္း ေဒါသမေျပေသးဘူးဆိုရင္ သူ႔ကို ႏွစ္ဆ ျပန္ေပးဆပ္ခိုင္းမယ္!"

ခ်င္းစုယြဲ႕ဟာ သူမရဲ႕ေခါင္းေပၚ သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ ဖြဖြေလးပုတ္ေပးေနတာကို ခံစားလိုက္ရေတာ့ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့့္ၿပီး ႏူးညံ့စြာေျပာ၏။
"ရွင္ ကၽြန္မကို ယံုတယ္လား? အဲဒီလူအေပၚ သံသယမျဖစ္ဘူးလား?"

"ကိုယ္ အဲဒီလူကို သံသယျဖစ္ေပမယ့္ မင္းက ကိုယ့္ဇနီးေလ .. ကိုယ္ကဘာလို႔ မင္းအစား သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို သြားယံုရမွာလဲ?"

"ခ်န္းစီႏ်န္..."

"သံသယျဖစ္စရာအခ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္" သူက သူမကို နက္ရွိုင္းစြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေမး၏။
"မင္း သူ႔ကို အရင္တုန္းက ေတြ႕ဖူးလား?"

ခ်င္းစုယြဲ႕က ေခါင္းခါသည္။
"ကၽြန္မ သူ႔ကို မသိဘူး"

အဲဒီလူက နဂိုခ်င္းစုယြဲ႕နဲ႔ ေနာက္က်ရင္ လက္ထပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူမ သိေနခဲ့ေပမယ့္လည္းေပါ့။ သူ ေဖာက္ျပန္ေနတာကို ေတြ႕ၿပီးေတာ့ အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာ အသတ္ခံခဲ့ရေလ၏။

အဲဒီလူက အသက္ရွင္ေနၿပီး အျခားသူေတြကို လိုက္ဒုကၡေပးဖို႔အတြက္ မထိုက္တန္ေပ။

ဒါေပမယ့္ သူမက ခ်န္းစီႏ်န္ကို ဘာကိုမွလည္း ေျပာျပလို႔မရႏိုင္ပါ။

ခ်င္းစုယြဲ႕က ေတြးၾကည့္လိုက္ၿပီး ေမးေလ၏။
"ဒီေန႔ျဖစ္တဲ့ကိစၥမွာ ေနာက္ကြယ္က လူတစ္ေယာက္ ရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ ရွင္ထင္လားဟင္?"

ခ်န္းစီႏ်န္က ခဏမၽွ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ ျပန္ေျဖသည္။
"ေနာက္က်ရင္ ကိုယ္မင္းကို လိုက္ပို႔မယ္ ... ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း မင္းက သတိထားရမယ္ .. ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ မင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ ပို႔ထားမွာ"

ခ်င္းစုယြဲ႕က ခ်က္ခ်င္းပဲ ျငင္းပယ္၏။
"မလိုပါဘူး .. ကၽြန္မ မနက္ျဖန္ ရုပ္သံလႊင့္ရံုကို သြားရဦးမယ္"