I help some of my colleagues treat the wounded persons. Its like it is destined to make my day busy.
"Doc can you help me here?" Lumipat ako sa kabilang bed para tulungan siya sa panggamot ng sugatan doon. All I know that all of this person are victims of the hostage taking! I can't believe some people would hurt their fellow humans!
"Make way! This one's critical!"
Napabaling ako sa bagong dating na pasyente for me to be shocked! Some of the doctors already went to him and checked him.
"Call some doctors on NS department!" I'm still bother but I manage to make myself calm and focus in my work. "His bp's dropping!" Paginform niya sa akin.
"EB! Get more gauze and EB, interns!"
"Did somebody already called Doc Ferrer?" Tanong ng nasa kabilang bed pero nasagot na iyon ng dumating siya kasama ang iba pang doctors. Nagulat siya sa nakahilata pero iwinaksi niya iyon at nagtanong sa mga doctor doon. I heard him booking an OR.
I helped the others and make myself busy for me not to remember his lifeless like body resting on the stretcher. Hours passed and the ER just calmed down. I feel like my energy just drained. I rest my back on my chair here in cafeteria, I am just sipping on my coffee as I watch some injured army's with their family.
I smiled sadly, hindi pa tapos ang surgery niya. Its been 4 hours and I don't know what to think anymore. Kahit naman na baliw siya paminsan minsan at nasaktan niya ako ng todo ay onti onti ko na siyang napapatawad.
Bat ngayon pa nangyari ito? When I visited the waiting area outside of the OR two hours ago. I saw nurses back and fort holding two packs of blood. Umiling iling ako para mawala iyon sa isipan ko. After ng operation we need to check his head for the damages, dapat kanina ko pa iyan ginawa pero kailangan na talaga siyang dalhin sa OR.
I checked his head kanina and it seems fine but to confirm it we need to do some test! Tinungkod ko ang siko ko sa lamesa at tsaka napahilamos sa mukha! Calm down.. he will be okay. Get a grip and stay calm. Pagpapakalma ko sa sarili ko.
"Aquilla!" Tumingin ako sa tumaqag sa akin. Hindi ako sumagot at tinignan lang siya.
"Are you okay?" She ask me. I just nodded and let out a sigh.
"I heard that the surgery is successful, kakatapos lang kanina. Kaya tumakbo talaga ako dito." Tatayo na sana ako ng pigilan niya ako. "Don't worry I let someone do the test on him, stay calm and focus okay?" I smiled at her.
I sipped on my coffee while watching Akira buy something on the counter. I remembered when I cried on her the day we broke up. I am relieved that she became my friend! I mean them with the others.
"Oh, kumain ka! Alam kong pagod ka tapos kape lang iniinom mo? Sira ka ba?" She said at inilapag ang mga inorder niyang pagkain. I rolled my eyes at kinuha yung cake.
"Oy, dame! Penge!" Mabilis na kinuha ni Selena yung pasta doon tsaka niya kinain. Ang haggard ng babaeng ito ha! Halatang busy na busy!
"Oh! Ayusin mo nga itsura mo!" Sabi o sabay bigay nung Iced tea. Para siyang ginahasa ng sampung kabayo!
"Pano kase! sunod sunod yung mga pinaanak ko! Walang break!? Tsaka munik na magcritical yung pasyente kong isinugod dito galing sa hostage taking! Hindi ako makapaniwala sa mga tao ngayon jusko!" Dada niya. Napailing nalang ako, napatingin ako sa balita doon sa tv malapit sa cafeteria.
Kaya naman pala natunugan nila yung mga under cover na sundalo kaya nagkagulo at andaming sugatan. Maayos na naman daw at nahuli na din yung mga nang hostage! kasamaang palad madami ding namatay! Napabuntong hininga ako.
"Dagsaan ngayon ang trauma patient dahil sa hostage na yan!" Sabi ni Akira sabay kagat sa cake niya.
"Wala tayong magagawa, kailangan lang nating gawin ay ang gamutin ang mga nasugatan." Buntong hiningang sabi ko.
"O okay ka naman ba?" tanong niya, napatingin tuloy si Selena sa akin.
"Bakit hindi?" Balik kong tanong.
"Anong bakit hindi? Yung bebe mo critical ang lagay hindi ka okay?" Napakunot ako ng noo. Anong bebe ko? Kailan pa ako nagkabebe?
"Manahimik ka nga! Wala akong bebe!"
"Aminin mo na hanggat maaga pa, mamaya mawala pa yan ikaw din!" Asar ni Selena. Bat ba lagi nalang ako yung nadedehado? Pag ito nakita kong may kalandian nako! Palibhasa patago! Huhulihin ko to sa akto!
I unconsciously go to the ICU to check him, I smile sadly when I saw his unconscious body lying in the bed with machine attached in his body. Pinagisipan ko pa siya ng masama nung hindi nakapag reply sa text ko then ganito ang aabutan kong lagay niya. Why am I so idiot to do that? Wala namang ginawa sa akin yung tao.
Sinaktan mo ako pero matagal na iyon. Ako ang may problema at hindi ikaw iyon, pero yung hinihingi mong pangalawang pagkakataon. Sana mahintay mo akong maibigay iyon. Sana mahintay mo akong maibigay sa iyo yun. Dahil hindi ko na kakayaning masaktan mo sa pangalawang pagkakataon.
Im sorry, and hope to see you well again.
Lablots
EB (elastic bandages)
أنت تقرأ
Fight For Love (Doctor series #2)
العاطفيةAquilla Montefalco a doctor in neorosurgeon department, cold, snob pero may pagkabaliw din minsan. Muling magtatagpo ang landas nila ng lalaking sinaktan siya noon at kanya na niyang kinalimutan sa nagdaan na taon. Ano kaya ang mangyayari sa kanila...
