Wala akong nasagot. I know that I was wrong. Alam kong kahit gaano pa ako nasaktan sa lahat ng nalaman ko ay binigyan ko pa rin siya ng pagkakataong magpaliwanag. Pero, hindi ko na kinayang pakinggan pa siya noon. He's the only person who wouldn't betray me but he did. I was full of pride. I wouldn't show any weakness. Hindi ako magpapakita ng kahit ano pa mang awa kapag nasaktan ako.

"Kung mahal mo ako, bakit mo siya hinalikan ng gabing 'yon?" I whispered back, asking. "If you really loved me, why is my missing necklace on her neck that night?"

Kung binigyan ko siya ng pagkakataong magpaliwanag noon, kami pa rin kaya hanggang ngayon? Masaya pa rin kaya kami? O talagang hindi kami para sa isa't isa kaya noon pa lang ay pinaghiwalay na kami ng tadhana?

Nawala ang galit sa mga mata niya. He tried to reach my elbow but he didn't succeed.

"Anastasia-"

"You wanted to marry me not because you're in love with me.. You wanted me for recognition.."

I forced myself to show no pain. I will not show that I am hurting. Not anymore.

"You wanted to show them you are capable. That's why you told me to marry you instead of Atlas.."

"That's not true!"

"Gusto mong ipakita sa lahat ang kakayahan mo! You wanted to be seen just like your brothers! You wanted the position, you wanted recognition!"

If you really loved me, then why did you use me? If what you showed me was true, why did you broke me?

"I was the Anastasia Elissa Salazar! The heiress!" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. "Guess what, Ayden? I am just Anastasia Elissa now! We are sinking!"

Hindi na siya nakapagsalita pa. My words continued. This is what he asked, I am gonna give him that.

"You don't need me anymore! You won't be recognized if you are with me!"

His eyes stayed on me, watching every move that I make. Taas-baba na ang dibdib ko habang inilalabas ang sama ng loob.

"You wanted to be on top, right? Kung ganoon, huwag kang sumama sa mga papalubog na. Tigilan mo na ako. Wala ka nang mapapala!"

Nilampasan ko siya para lumabas na. Akmang bubuksan ko na ang pinto nang bigla siyang magsalita.

"You are not just Anastasia Elissa.." he said. "You are still the Anastasia Elissa."

My heart started beating wildly again. Kung kanina ay parang sasabog ang puso ko sa galit, ngayon ay hindi na. May iba akong kabang nararamdaman.

"Stubborn. Fierce. Wild. Pride.." he turned his back and looked at me. "Those words still suits you until now. You are still the Anastasia Elissa I know.."

Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Gusto ko mang umalis na pero napako ang paa ko sa tile ng kuwarto.

"Still the Anastasia Elissa I love.."

Parang nabingi ako sa sinabi niya. My heart stayed in it's pace and I cannot do anything about it. I gulped and forced myself to be calm. I don't want to look stressed infront of them.

Hindi ko na inintindi pa ang sinabi niya at pinihit na ang door knob. Kahit na pakiramdam ko ay hirap na hirap akong humakbang at bibigay ang tuhod ko ay pinilit ko ang sarili ko.

"Can you two talk without shouting?"

Tumalon sa gulat ang puso ko nang sumalubong si Atlas sa pintuan. His arms were crossed on his chest with an annoyed face.

It Had to be You (Valdemar Series #2)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt