Mixed up worlds 2; It's real (Nederlands) {💯%}

20. Wat?!

Mal pov:
Harry leek ineens erg verbaasd.
"Is er iets mis?" vroeg ik.
"Nou... Ligt eraan wat je ziet als mis..."
"Harry...!" zei Uma redelijk dreigend.
"Oké! Ik heb misschien voor Zed, Skye en ik weggingen bij die Mike, Skye's herinneringen terug kunnen stelen. In een paarse kristallen bal ding..."
"Maar...?" vroeg ik.
"Ik ben het kwijt."
"Wat?!" zeiden Uma en ik tegelijk.
"We moeten het vinden voor Zed en Skye erachter komen." zei ik.
"En voor Mike het vindt." zei Uma.
Harry knikte en met z'n drieën sprintte we het bos in.
"Het moet hier ergens zijn..." zei Harry geïrriteerd.
"Waarom zei je dan niet eerder dat je het had!?" zei Uma nijdig.
"Omdat ik het aan Zed wilde geven sinds hij haar had belooft dat hij haar geheugen terug zou halen!"
"Had dat dan eerder gedaan! Als we het niet weer vinden zal ze haar geheugen nooit terug krijgen!"
"Als jij het zo goed weet, zoek ze dan zelf!"
"Kappen!" riep ik boos.
Ik keek die twee aan en zuchtte.
"Laten we nou maar verder zoeken..."
"Goed idee." siste Uma.
Harry zweeg en die twee liepen elk een andere kant op.
Ik liep ook weer een andere kant op en zo gingen we verder zoeken.

Na een tijdje werd Uma pissig.
"Ik ben het zat! We zoeken nu al een uur, het is jouw schuld Haak. Los het dan maar zelf op!" en die ging er vandoor.
"Uma, wacht nou..." probeerde ik maar ze ging gewoon weg.
Ik zuchtte en keek Harry aan.
"Heb jij al iets gevonden?"
"Ligt eraan." zei hij geheimzinnig.
"Harry, heb je die herinneringen bol gevonden of niet? We hebben geen tijd voor geintjes!"
"In dat geval... nee..."
"Ugghhh... Wat wou je anders zeggen dan?" zei ik geërgerd.
"Laat maar. Ga jij maar naar de anderen. Ik zoek wel alleen verder..."
Hij keek weg en ik zuchtte.
"Zed kan je misschien helpen."
"Nee, die wordt dan woest als hij erachter komt dat ik het kwijt ben."
"Dat is je eigen schuld, Harry. Je bent nooit serieus bezig met iets! Je denkt overal zo makkelijk over!"
En ik liep zonder nog een woord te zeggen weg.

Zed pov:
Mal liep (best nijdig) naar me toe.
"Alles oké-"
"Lang verhaal kort, Harry had iets gejat wat belangrijk is. Nu is hij het kwijt en jij moet hem helpen!"
"Ehh-"
"Geloof me nou!"
"Best. Waar is hij?"
"Even verderop in het bos."
"Oké, maar waar is het zo belangrijk voor?"
Ze keek me met een schuin oog aan.
"Wacht even, wil je zeggen dat hij-"
"Oké, rustig! Het is kut maar je moet hem helpen met zoeken zodat jij je aan die belofte kan houden."
"En daarna wurg ik hem."
"Nee!"
"Best..."

Ik liep het bos in en keek Harry vuil aan.
"Dus je bent het kwijt."
"Heeft Mal het echt gezegd?"
"Ik raadde het. Hoe kun je zoiets nou verliezen?!"
"Ik deed het niet expres!"
"Leg dat maar aan Skye uit zodra we het niet meer kunnen vinden!"
"Als jullie wat niet meer kunnen vinden?" klonk een bekende stem en we draaiden ons verschrikt om.
"Skye?!" zeiden Harry en ik tegelijk.
"Wat doen jullie hier nu weer?" vroeg ze.
Ze keek ons aan.
"Nou ja, waar zoeken jullie naar?"
Ik keek Harry best nijdig aan.
"Ja, Harry. Zeg jij wat je kwijt bent?"
"Ehh..."
Skye keek ons vragend aan.
"Dan niet joh. Van mij wordt verwacht dat ik iedereen vertrouw maar jullie willen niet eens zoiets zeggen!"
Ze wilde weglopen maar ik pakte haar arm.
"Skye wacht, oké...?"
"Laat me los Zed."
"Harry zeg het of ik doe het."
"Best! Skye, ik had je geheugen terug gejat van Mike maar... Maar ik raakte het kwijt..."
Skye trok zich los en keek Harry aan.
"Je deed wat...?" zei ze zacht.
"Skye ik-"
Maar ze gaf hem een klap in zijn gezicht.
"Yep, dat verdiende ik..."
Maar Skye was duidelijk niet klaar.
Haar ogen gloeiden paars en ze steeg langzaam op.
"Ohw shit..." mompelde ik.
"Ehhh... Skye...?" zei Harry vragend.
"Skye! Ik weet dat dit niet best is. Maar kalmeer! Voor er iets fout gaat!"
Ze negeerde me en keek Harry dreigend aan.
"Harry?" zei ik snel.
"Ja?"
"Weg hier!"
Maar hij verrekte geen spier.
"Gast!" siste ik.

Skye pov:
Dankzij die Harry was ik alles kwijt. Nu voor goed!
"Skye! Kalmeer! Alsjeblieft..." smeekte Zed maar ik kon het niet.
Ik was te boos voor kalmte.
"Skye! Ik weet dat ik het heb verpest! Maar die paarse geheugen bol moet hier ergens liggen." zei Harry.
Ik keek hem verbaasd aan.
Paarse bol? Dat ding waar ik voor vluchtte... dat was mijn geheugen!
Ik daalde langzaam en greep Harry bij zijn kraag.
"Wil je zeggen dat die gloeiende paarse bol, even verderop. De bol waar ik bij wegging omdat het een risico leek. Dat die bol mijn geheugen is?!"
Harry slikte en knikte kort.
Ik duwde hem aan de kant en rende terug het bos in.
Ik merkte dat Zed achter me aan ging en toen ik bij de bol was stopte ik.
"Skye!" riep Zed en een seconde later stond hij naast me.
"Je had gelijk..." mompelde ik.
Hij keek me vragend aan.
"Ik?"
"Ja jij. Jij zei dat ik mijn geheugen terug zou krijgen. Nu ben ik er slechts twee meter vanaf."
"Nee, ik zei dat ik je geheugen terug zou halen."
Hij liep naar de bol en raapte hem op.
"Nu had ik gelijk."
Hij hield de bol naar me uit en twijfelend reikte ik met mijn hand eraan.
Vlak voor de bol stopte ik.
"Is er iets?" vroeg Zed.
"Nee..."
En ik raakte de bol aan, hij verdween en al mijn herinneringen vlogen door mijn hoofd.
En de belangrijkste zag ik het langst.
Ik keek Zed aan.
"Dankje." en ik omhelsde hem.
Hij grinnikte en sloeg zijn armen om me heen.
"Voor jou altijd."