Ever After

XXXVIII. Ninth

Lahat ng nadaraanan ko ay binabati ako habang nginingitian ko naman sila at nagpapasalamat hanggang sa makalapit ako sa hari at reyna.

Naglaan sila ng isa pang trono sa gitna nilang dalawa para sa akin. Dahil ito ang ika-labinwalong kaarawan ni Victoria at pagiging opisyal na tagapagmana ng kaharian.

Nagsimula na ang pagdiriwang sa isang mensahe mula sa mga magulang patungo sa mga kaibigan ni Victoria na ang iba ay naging kaibigan ko rin.

Malalaki rin ang mga regalong ibinibigay nila sa akin. There are gowns, tiaras, and so much more. But nothing really interests me.

Palihim akong umalis sa kinauupuan at naglakad patungo sa mga tao. Everyone that are important to me and Victoria are all here. But there is someone misisng. Giselle.

"There's no way she would miss her bestfriend's birthday. Late lang siguro siya."

I glanced at Nick with a sullen face. "Do you think?" I asked. Ngumiti naman siya at tumango.

I still waited for a half an hour but she still aren't here. I let out a sigh. Maybe, she's really that mad at me.

Bumalik na ako sa pagdiriwang. Like the other debuts, there are also 18 thingys here. I didn't noticed the time. Hindi ko napansin na ang dami na pala nilang iniaabot sa akin. There are candles, gifts, ribbons and such.

Nagitla nalang ako nang magpalakpakan ang lahat at inilahad ng hari ang kamay niya sa harap ko at iniabot ang hawak niyang rosas sa kabila. Oh, the eighteen roses.

Inabot ko ang kamay ng hari at naglakad kami patungo sa gitna. We did a simple dance between the melodies of a classical ochestra.

"Happy birthday, my future queen."

Mapait akong ngumiti sa hari. I can't help but remember a chapter in the book Victoria wrote. Magiging reyna siya dahil sa maagang pagkamatay ng mga magulang niya.

Mahigpit kong niyakap ang hari habang isinasayaw niya ako. "If I'll become a queen, will you promise me that you and Mom will be in my coronation?"

Nagtataka niya naman niya kong pinagmasdan. "Of course we will, Victoria."

He also hugged me tight but that doesn't last when a big explosion echoed in the whole palace.

Bahagyang yumanig ang lupa dahilan upang mataranta ang mga tao. Itinipon silang lahat sa gitna at pinalibutan ng mga kawal kung may panganib man.

"Dito ka lang, anak. Titingnan ko kung anong kahuluhan iyon," saad ng hari at naglakad palayo kasama ang lupon ng mga kawal.

Ngunit hindi ako nagpatinag at palihim silang sinundan. Nagtungo sila sa likuran ng palasyo. Napaatras ako nang makita ang sinapit ng gumuhong pader ng kaharian.

Sa lupa ay may isang malaking hukay na tila ba mula sa isang bagay na bumagsak mula sa kalangitan.

Hindi ako nagpaligoy-ligoy at lumabas sa pinagtataguan upang masilip kung ano nga ang bagay na bumagsak dito.

"Eerah, anong ginagawa mo rito?"

Hindi ko pinansin si Nickolas at diretso lang ang tingin sa kulay asul na batong kumikislap sa sinag ng buwan.

The stone releases an enchanting aura. It feels so magical. I suddenly felt an urge to come near the asteroid and touch it.

"Don't come near it."

Napalingon ako kay Nick nang hawakan niya ang aking braso upang pigilan ako. But as he touched my skin, I felt a headache and some kind of dizziness kaya napahawak ako sa balikat niya upang hindi matumba.