Those patients were incredibly dangerous. They can't feel any temperature or pain. Kaya kapag nagrereklamo ang katawan nila, hindi nila namamalayan. They have to check their vitals every single day just to be sure if they're fine.


Ganoon ka hassle ang naging trabaho ni Laurie nang pagsabayin niya ang pagiging researcher at personal doctor ng lalaking 'yun. Kinailangan niya kasing pag-aralan ang isang CIPA patient para magka idea siya kung paano gawin 'yung gamot na pino propose niya noon.


"Pupuntahan ko muna si Laurie, a?" Pagpapaalam ko kay Ynna nang makarating na kami sa ER.


Tumango naman siya kaya kaagad na akong umalis at nagtungo sa department niya. Naabutan ko pa siyang nakatunganga sa kawalan, nakaupo sa swivel chair niya--magang-maga na ang mata dahil sa kakaiyak.


"Rie." I called her attention out making her look at me with her puffy eyes.


Hindi na siya nagsalita pa. Diretso lang siyang tumayo at tumakbo sa akin, kaagad na yumapos at umiyak na parang batang nawalan ng laruan.


"It's so painful. I'm so afraid. Issa, I don't want to lose him like how I lose our CJ. I can't bear to lose another person without telling him about how I truly feel about him." Humikbi lang siya ng humikbi sa balikat ko.


"It's okay. It's okay. I'm here. It's okay." Paulit-ulit kong sambit habang inaalo siya.


Seeing my best friend cry is one of the most painful thing I could ever encounter. Her cries were my cries too. Her pains were also mine and her mourns---I want to share it with me. Kung pwede ko nga lang pasanin lahat ng bigat na nararamdaman niya, kukunin ko. Kakayanin ko.


"You're finally getting married." She gave me a small smile after she stared at my engagement ring.


We're now seating in their black couch. Tapos na siyang umiyak at medyo nadumihan pa ang suot niyang beige long sleeve blouse.


"Ikaw, kailan ka magpapakasal?" Ngumiti ako sa kaniya. It's not even a joke. I want to see her get married with the man she loves.


"If I'll finally have enough courage to tell him everything?" She chuckled on her own words. "I just hope that it's still not too late for me to confess my love."


"Hindi ko na kayang mawala siya ulit, Issa. Pakiramdam ko mamamatay na ako sa sakit at lungkot." Her eyes looked at mine, now ready to cry again. She slightly shook her head while still staring at me, few tears were slowly running to her cheeks. "I just want to be selfish. Just this once. Ayoko na siyang bitawan."


"Do what you think is right, Rei." I held her hand, squeezing it a little. "I'm just here, ready to support you. We're here. Ako, si LJ, si Ynna--and Cy."


"Thank you." She gave me her sweetest smile.


Mabilis niyang pinunasan ang luha niya gamit ang likod ng kamay niya bago ako nginitian ulit. Medyo tumatawa pa siya para hindi na maiyak.


Rain of Nightmares (Medical Series #2)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz