NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Infiltration of the Ministery

Ik kan niet ontkennen, Draco is een vreemde jongen. Nadat hij vannacht mijn tekeningen heeft bekeken en ik hem daarop betrapt heb, is hij zonder antwoord te geven naar zijn kamer gelopen en heeft zich daar opgesloten, mij verward achterlatend. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien. Ik weet nou niet of hij nog steeds boos op me is, of nu gewoon beschaamd. Ik zucht diep Wat moet ik ook met hem aan.

'Hij durft je nu gewoon niet meer aan te kijken Kate. Hij vindt je hartstikke leuk, dat kan je aan hem zien, maar hij vindt het nu gewoon gênant.'

Ik zit met Ginny in de kamer van de Hoge Nood en vertel haar over de gebeurtenissen van afgelopen nacht. Ze schudt zachtjes met haar hoofd als ik vertel hoe Draco zich de afgelopen uren heeft gedragen.

'Iemand moet gewoon even het verstand bij die jongen erin timmeren,' zegt ze. Ik knik instemmend, maar weet dat dat nu niet de juiste periode ervoor is. Die jongen is hopeloos tijdens de oorlog.

'Hij heeft het zwaar, ik wil hem niet nog meer tot last zijn,' zeg ik zacht. 

Ginny knijpt even in mijn hand. 'Je bent hem niet tot last Kat. Hij mag heel blij zijn dat hij jou heeft.'

We wachten op een aantal anderen van de SVP. Na het teken van Harry, Hermelien en Ron dat de inval in het Ministerie goed is gegaan, zijn we direct aan de slag gegaan om informatie aan de vader van Loena door te spelen. Deze heeft alles uitgewerkt tot een verhaal in de Kibbelaar en wij gaan vannacht dit verhaal verspreiden. Hoe? Dat bespreken we nu nog even.

Al snel zit in de Kamer een handvol leerlingen. Marcel, Loena, Ginny, Michiel, Tom, Elise, Hannah en Anton en ik zitten in een kring met onze hoofden bij elkaar. In het midden ligt een grote stapel Kibbelaars en een hoeveelheid poster op levensgroot formaat. De posters bevatten de voorpagina's van de Kibbelaar, waar de invasie van het Ministerie in grote letters op staat.

'Oké, dus nog één keer het plan,' zeg ik en ik herhaal alle stappen.

Marcel, Elise, Tom, Loena en Anton zullen alle kopieën van de Kibbelaar in hun afdelingskamers verspreiden en verstoppen, zodat ze altijd beschikbaar zijn voor de leerlingen. Ginny, Michiel, Hannah en ik gaan de posters ophangen verspreid door Zweinstein. Een gevaarlijk klusje, maar ze verwachten nu nog niks dus kunnen de anderen helpen. Bovendien zou ik als hoofdmonitor vanavond verantwoordelijk zijn voor de wacht, dus ik het niet zo moeilijk om dit uit te voeren. Bovendien hebben we allemaal verschillende spreuken tot onze beschikking, voor zowel de posters als onszelf.

Een uur later hangen door bijna heel Zweinstein posters met de Kibbelaar erop, vastgemaakt met onuitwisbare lijm. Voor de alerte mensen onder ons, dat is dezelfde spreuk waarmee Sirius zijn posters in zijn kamer heeft opgehangen. Oftewel, dit gaat heel lang duren voordat ze er weer af zijn.

De rest is teruggekeerd naar de Kamer van de Hoge Nood, maar ik wilde de gok nog wagen en ook een poster van de Kibbelaar in de Grote Zaal hangen, eentje die uit zichzelf uiteindelijk zal verdwijnen. Ik ben net klaar, als ik achter me voetstappen hoor en daarna iemand naar adem hoor happen. Zo snel als het licht draai ik me om op mijn hielen, bang voor wie er achter me staat.

Het was professor Anderling.

'Professor,' stotter ik, niet wetend wat ik moet verwachten.

Haar ogen schieten van mij, naar de enorme poster achter me, met 'MINISTERIE FAALT: HARRY POTTER INFILTREERT'
Ik weet niet waar ze meer verbaasd over is: het feit dat Harry het Ministerie is binnengedrongen, of het feit dat ik nu enorme posters voor haar neus ophang.

De stilte die tussen ons hangt lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan richt Anderling zich in haar volle lengte naar me op. In het bleke maanlicht zie ik pas hoe oud en vermoeid ze eruit ziet. Ook haar doet deze oorlog niet goed. Verwachtend kijk ik haar aan, voorbereid op een preek en strafwerk. Ze schudt echter kort even met haar hoofd.