NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A colourful surprise

De stilte in de gangen van Zweinstein zou verontrustend zijn geweest als ik niet betrapt had willen worden. 

Nu brengt het alleen maar een grotere grijns op mijn gezicht. Een paar gangen verwijderd van de Kamer verander ik mezelf voor het eerst sinds tijden weer naar mijn Faunatenvorm. Tevreden snuif ik de lucht in als ik eindelijk  weer op vier poten sta en er een staart achter me zwiept. Wat heb ik dit gemist. Ik schud me even uit en spits daarna mijn oren, waar direct geluid doorheen klinkt.

Gelukkig voor mij zijn de drie Zwadderaars aan de andere kant van de zevende verdieping, wat het voor mij makkelijker maakt om ze weg te lokken. Met grote sprongen ren ik richting het geluid. Het voordeel van een wolf zijn is dat je passen zo goed als geluidloos zijn en ik me daar dus ook geen zorgen over hoef te maken. 

Vlak voor de gang waar de jongens zich in bevinden rem ik af en druk me met mijn vacht tegen de muur aan. Luide stemmen klinken om de hoek, alsof ze ruzie aan het maken zijn. Pas na enkele seconden kan ik woorden onderscheiden. 

'Waarom leid je ons eerst naar de zevende verdieping om vervolgens te zeggen dat er niks is, Malfidus?' sist Kwast met een venijnige ondertoon in zijn stem. 

'Hij heeft gelijk. Je hebt hier iets gezien en nu krabbel je terug. Heeft het soms met die bitch van een vriendin van je te maken?

'Praat niet zo over haar,' snauwt Draco, wat me automatisch een glimlach op mijn gezicht brengt. 

'Iedereen weet dat de Heer haar alleen met rust laat omdat ze levend meer van waarde voor hem is. Het moment dat ze dat niet meer is laat hij eerst iedereen met haar spelen voordat ze haar vermoorden.' Kwast's stem wordt stil en koud. 'En geloof me Draco, ik zou met liefde eerst met haar spelen.'

'Val dood,' sist Draco kil en er klinkt geschuifel, wat mij laat weten dat Draco Kwast een duw heeft gegeven. 

Ik was hierheen gegaan om de jongens af te leiden van mijn vrienden, maar blijkbaar moet ik ervoor zorgen dat ze elkaar niet afmaken. Het is beangstigend om Korzel en Kwast zo te horen, compleet doorgedraaid en meedogenloos. Het zal niet lang duren voordat zij Draco afstoten uit hun vriendengroep, voor zover die nog bestaat. Ook zij zullen doorhebben dat Draco niet volledig achter de missie van Voldemort staat en dat zal hij beboeten als we nog te lang wachten. 

Ik maak een grommend geluid en het doet het geschuifel om de hoek in de gang verstommen. 

'Wat was dat?' klinkt Korzel's stem, plotseling niet meer zo zelfverzekerd. 

'Ik ken dat geluid,' mompelt Draco. 

Ik grijns, wat mijn wolventanden ontbloot, en blaf daarna kort. Draco heeft dit geluid zeker een keer eerder gehoord, en hij weet heel goed wat hem te wachten staat. Langzaam loop ik de hoek om van de gang, mijn rug gebogen en met opgetrokken lippen. 

De jongens reageren precies zoals ik had verwacht dat iemand zou reageren als er ineens een wolf met een dreigende houding voor je staat. 

Kwast en Draco staan nog steeds tegenover elkaar beide met toverstokken in hun hand. Korzel staat er iets achter en recht met zijn lichaam naar mij gedraaid. Met grote ogen en een van schrik vertrokken gezicht kijken ze toe hoe ik langzaam op hun af sluip. 

'Hoe komt een wolf in dit kasteel?' vraagt Korzel ontdaan. Draco schenkt hem een zwaar geïrriteerde blik, waarna hij snel weer mij aankijkt. 

'Dit is niet zomaar een wolf, Korzel. Dit is de Wolf.'

Dat doet Kwast zijn ogen zowaar wat verduisteren. 'We weten allemaal wat Alecto en Amycus als beloning op hebben gegeven als we de Wolf weten te ontmaskeren. Het ziet er naar uit dat onze tijd gekomen is.'