|Starset:My Demons|
"I cannot stop this sickness taking over
It takes control and drags me in to nowhere
I need your help,I can't fight this forever
I know you're watching I can feel you out there"
Mayday Mayday. JJK-f-03 düşüşte acil destek.
Çok tuhaftır ki gün içinde bir iş yaparken aklıma sürekli bu hikayem geliyor. Sürekli bir şekilde fikir buluyorum ve bu hoşuma gidiyor.
Bu bölüm 3k bana göre az ama uzun okumaktan belki sıkılıyorsunuzdur diye biraz kısa keseyim dedim, bu kadar kesebildim ?_?.
Dilek ve şikayetlerinizi herhangi bir şekilde belirtebilirsiniz, çekinmeyin. Hatalarım olacaktır ya da hoşunuza gitmeyen bir kısım ama bilin ki ben o kadar da tecrübeli değilim bu konuda :d. Öyle pek bir geçmişim yok ilkokuldaki masal çalışmalarım dışında ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum, çalışacağım.
Şiiiimmmdiii.
Bölüme geçelim. Saçmadır ki bu bölümde bir kısım var yazarken sırıta sırıta yazdım. O kısım favorim şuan. Umarım siz de beğenirsiniz ve ve ve çok uzattım biliyorum ama oylarınız için teşekkür ediyorum.
İyi okumalar.♡
†
İnsanlara en zor gelen şey yüzleşmekse bazı vakitlerde, bu incitir mi? Yüzleşirken diğerleriyle yüzleşmek mi daha zordur yoksa kendimizle mi?
Ne isterdim, kimdim, kimleri severdim; zevklerim, renklerim, olmak istediklerim ve olduklarım.
Belki yaydan çıkan bir ok kadar durdurulamaz ve başıdik belki de yeni doğan bir bebek gibi masumdum. Masumluğumdan ya da dik başlılığımdan, kalan her bir özelliğimden arındırılmıştım. Akan kanıma bir şeytan karışmıştı. Deli gibi vücudumu dolanan kanım, günahın tohumuyla bezenmişti.
Karmakarışık olmuştu her şey. Tek gecedeki tek hatam bütün hayatımı aleyhime çevirmişti. Ona çarpmak tüm hayatımı uçuruma sürüklemişti.
Yaklaşık iki gün önce ise evimde kısmi olarak bir cinayet işlenmişti. O adamı öldürürken bir kere bile tereddüt etmedi. Şok içinde kalan ben ise o, cesedi tek hareketiyle yok edene kadar yerimden kıpırdayamadım. Üzerime bir karabasan misali çöktü ilk önce. Hemen sonrasında ise kulağıma fısıldadığı farklı lisandaki cümleler ile uykuya daldım. Uyandığımda Namjoon hemen yan koltuğumda oturuyordu. Her şeyi bildiğini biliyordum, yüz ifadesinden belliydi.
Zar zor da olsa, ne kadar kaldıysa gözyaşlarım akmaya başladı. Bunu yapmam bile sadece iki dakika sürmüştü. İki dakikanın sonunda yüzüm yine bomboş bir ifade aldı. Bu canımı acıtıyordu. İstesem bile ağlayamıyordum.
Namjoon'dan defalarca özür diledim çünkü Yoongi'yi koruyamamıştım. Ancak verdiği cevap her ne kadar yeni tanışmış olsakta bir şekilde beni sevindirmişti.
Yoongi'nin sadece kedi bedeninin zarar gördüğünü kendisinin cehenneme geri döndüğünü söyledi. Ancak uyurken böyle bir şeye maruz kaldığından ikimize de söve söve gitmiş.
Kısacası değişik bir şey yok. Hayatım hala karmaşık ve oldukça şeytani devam ediyor.
"Yani şimdi diyorsunuz ki evimde bir şeytanla yaşıyorum. Doğru mu anladım Bay," Elindeki kağıda kısaca göz gezdirdi. "Jeon, evet Bay Jeon,"
