Aslan Kral [boyxboy] ||Tomarry||

Çocuklar Tom'u Sevmez

''Mr.Riddle , Efendi Potter kahvaltının hazır olduğunu söylememi emretti.''

Tom  duvar saati eğer doğruysa erken saatlerde kalkmış , Harry'nin bıraktığı belli olan komodinin üzerinde bulduğu kitapları incelerken yaşlı ve çirkin bir evcini belirivermişti odada.Kibarlığından ödün vermemek adına efendisine hemen geleceğini haber vermesini söyleyecekken ev cininin elinde tuttuğu  pahalı olduğu belli olan takımı görmüştü.Evcini akıllı olduğunu bir hizmetkar olduğunu belli ederek gözlerinden Tom'un ne düşündüğünü fark etmişti.

''Efendi bunları sizin için hazırlamamı söyledi.''

Evcini takımı ütüsü bozulmayacak biçimde titizlikle köşe koltuğunun üzerine bırakmış ,pop sesiyle ortadan kaybolarak Tom'u  misafir odasında yalnız bırakmıştı.Ev sahibini bekletmek istemeyen Tom kendisine getirilen kıyafetleri seri hareketlerle üzerine geçirdikten sonra aynada kendisine bir bakış atmış , yeterince çekici göründüğüne kanaat getirdikten sonra yine seri hareketlerle dünden yerini hatırladığı mutfağa indi.

Büyük ev , düne kıyasla daha aydınlık ve ferah gözükse de hala loş bir ortama sahipti.Harry üzerinde sade ve kendisine verilen kıyafetlere kıyasla daha kalitesiz olduğu belli olan basit bir kazak ve pantolon giymişti üzerine.

Harry Tom'u masaya davet etmiş , iki tarafta birbirleriyle etkileşime girmeden sessizce kahvaltılarını yapmıştı.Bu süre boyunca Tom bundan sonraki hamlelerinin neler olacağını tartmıştı kafasında.Önceliği Harry'nin dediklerini takip ederek bu yeni dünyayı tanımaktı.Her ne kadar kimse tarafından sevilmese bile bu yeni zamanda  Harry'de ona karşı bariz olan bir zaaf sezmişti.kendini güvenceye alana kadar bir büyücünün kanatları altına girmekten çekinmiyordu , hem de hiç tanımadığı bir yerde.Değişen tek şey kişiler olmadığına göre adapte olması gereken bir çok şeyle karşı karşıyaydı.

Tom kafasında yeni kararlara verirken Harry'de birazdan eve gelecek olan çocuklarını düşünüyordu.Tom'un onlara  zarar vermeye çalışmayacağından emindi çünkü karşısındaki genç adam ona mecburdu.Yine de kaygıyla dolup taşıyordu yaşından gereğince ihtiyar  zihni.Aile bildiği herkesi karşısında oturup sakince kahvaltısını yapan adamın geleceği öldürmüş ,ondan her şeyi almıştı.Bir yandan da 6.sınıfta düşünselinde gördüğü korkmuş çocuğu görüyordu ona bakan mavi gözlerde.Savaş zamanında, hava saldırılarının altında  bir muggle yetimhanesinde terkedilmiş küçük bir çocuk.

Aralarındaki sessizliği ilk bozan Harry olmuştu.

''Tom seninle konuşmam gereken bir mesele var.''

Tom gayri ihtiyari kaşlarını kaldırmış Harry'e bakıyordu.

''Yarım saate kalmadan  çocuklarım gelecek , önceden bilgilendirmek istedim seni.''

Sesi kontrol etmeye çalışmasına karşın boğuk ve gergin çıkmıştı Harry'nin.Bu Tom'u rahatsız etmiş ,yerinde kıpırdanmasına sebep olmuştu.

''Onlara bir şey yapmamdan korkuyorsun?''

Tom az çok hakkındaki görüşleri tahmin etmesine rağmen alıngan bir şaşkınlıkla sormştu sorusunu ve bu Harry'i gereksiz bir paniğe sürüklemişti.

''Hayır! Hayır... Bu öyle bir şey değil , sonuçta misafirimsin ,sadece bilgilendirmek istedim.Ve senin bu yüzünü tanıyan azınlık insanlardan biriyim.Yani ,senin kim olduğunu kimse bilmeyecek.Aileme ve arkadaşlarıma Macusa'dan gelen bir görevli olduğunu söyleyeceğim.Amerikan sihir bakanlığı.''

''Hah , Macusa'nın ne olduğunu biliyorum.Hem sanmıyorum çocuklarının benle çok vakit geçireceğini.Çocuklar beni  sevmez.''

''Oh!Peki...''