Aslan Kral [boyxboy] ||Tomarry||

Güvenli Bir Yer, Güvenli Birisi

''Potter ne yapacağız?''

Harry kendine yöneltilen sorulara cevap vermiyordu.Bütün dikkatini önünde yatan bedene  vermişti.Yıllardır ezberlediği kabuslarına ve en derin korkularına ev sahipliği yapan yüzü karşısında görünce afallamıştı.

''Potter!Sana diyorum , ne yapacağız?''

Ortağının aniden yükselen sesiyle irkilen Harry ilk önce ona sonra tekrar yerdeki bedene bakmıştı.

''Nasıl?''

''Kimse bilmiyor , sadece birdenbire perdeden çıktığını ve senin ismini haykırdıktan sonra bayıldığını görmüşler.''

''Bu hiç mantıklı değil   o   burada olmamalı,bütün hortkuluklar...hepsi gitti , yok oldu.Biz yok ettik , biz...Voldemort gitti , sonsuza kadar...''

''O Voldemort değil , ya da artık değil.Bilmiyoruz ama tek bildiğimiz bir şey var. Sihirli çekirdeği tamamen Tom Riddle'a ait.Bozulmamış , bölünmemiş , tam ve saf...''

Esrar dairesinin eskilerinden olan ihtiyar sayılabilecek Marshall ileri atılmış elindeki asayla loş salonda Tom Riddle'ın yüzünü aydınlatıyordu.Yanında kendisi aksine çocuk sayılabilecek bir yaşta olan yardımcısı  Walker duruyor ve yüzünde engel olamadığı bir hayranlıkla Tom Riddle'ı izliyordu.Harry bunu fark etmiş ama anın getirdiği gerginlikle çok üzerinde durmamıştı.Marshall devam etti.

''En fazla yirmili yaşlarının ortasında olmalı , daha fazlası değil.Ayrıca boynuna dikkat edin , madalyonu görüyor musunuz?Potter'ın anlattığı gibi bir hortkuluk veya kara büyüyle kaplı değil.Sadece sahibini korumak için efsunlanmış , yani Slytherin soyunu.''

Herkes yıllardır kayıp olduğu bilinen ve son savaştan önce yaşayan çocuk tarafından yok edildiği bilinen meşhur Slytherin madalyonuna odaklandı.Tom Riddle'ın mermer beyazlığındaki teninde bütün asaletiyle parlıyordu ama Harry için her hortkuluğu gördüğünde hissettikleri o uğursuz çekicilikten eser yoktu.

''Ceketinin cebindeki şişkinlik ne?''

Harry  Walker'ın sorusuyla  eğilip eliyle kontrol etti.Bir tür defter veya kitaptı.Ortağının yapma diyen ısrarlı bakışlarını aldırmadan herkesçe temkinsiz sayılabilecek tehlikeli bir şey yaptı , tek  hamleyle uzanıp aldı yıpranmış kağıt tomarını Tom Riddle'ın cebinden.

Zarif ama aceleci bir yazıyla tutulmuş bir çok not bir araya getirilmişti.Son iki sayfayı hızlıca okudu.

24 Aralık 1951 Çarşamba

Bir karar vermem gerekiyor.Birisini öldürmem gerekiyor.Bir çok kişiyi öldürmem gerekiyor.

25 Aralık 1951 Cuma

Hayatta kalmak istiyorum.Zavallı annem gibi ya da Muggle babam gibi yitip gitmek istemiyorum.

29 Ocak 1951 Pazartesi 

̶Y̶a̶ş̶l̶ı̶ ̶k̶a̶d̶ı̶n̶ı̶ ̶ö̶l̶d̶ü̶r̶e̶c̶e̶ğ̶i̶m̶ ̶,̶ ̶o̶n̶u̶ ̶ö̶l̶d̶ü̶r̶m̶e̶k̶ ̶z̶o̶r̶u̶n̶d̶a̶y̶ı̶m̶.̶G̶ü̶ç̶l̶ü̶ ̶b̶i̶r̶ ̶b̶a̶ğ̶a̶ ̶i̶h̶t̶i̶y̶a̶c̶ı̶m̶ ̶v̶a̶r̶ ̶

Güvenli bir yere ihtiyacı var 

Güvenli bir yere ihtiyacım var

Güvenli bir yere ihtiyacı

Birisine ihtiyacım var.

''Onu ben alıyorum ve eve götürüyorum.Bakanlıkta çok uzun süre saklayamayız.Mutlaka basına sızar ve kargaşa oluşur.Bu kadar yıl sonra neyin ne olduğunu öğrenmeden böyle bir şey iyi olmaz.''

Çıkan mırıltılara ve itirazlara aldırmadan not kağıtlarını cüppesinin cebine koyduktan sonra Tom'un bedenine tutundu.Marshall ona Albus Dumbledore'u hatırlatan yarım ay gözlüklerinin üzerinden bakıyordu.

''Emin misin Potter?Bu ciddi bir karar , yaptığın onca şeyden sonra sen bile bu sorumluluğu almak zorunda değilsin.''

''Doğduğum günden beri Tom Riddle benim sorumluluğum altında.Öyle ya da böyle birimiz ölene kadar diğerimiz kendi hayatını  yaşayamıyor.O da bir türlü ölmediğine göre...Hem çocuklar kovukta Weasley ailesi ile birlikteler.Onlar tekrar eve gelene kadar bir şeyler buluruz.Evimdeki  koruyucu koğuşlar buradan bile güçlü.''

Harry son bir kez orada bulunanlara baktıktan sonra zihnindeki düşünceleri tek bir şeye odakladı ,  Grimmauld Meydanı 12 Numara...

Yaşayan çocuk gittikten sonra yeni sihir bakanına bunun hesabını nasıl vereceklerini düşünen grup dağılmaya başlamıştı.Herkes gittikten sonra geride tek bir adam kalmıştı.

Marshall'ın durduğu yerde upuzun gümüşi saçları ve tuhaf cüppesiyle hepimizin simasını tanıdığımız  müşfik gülümsemeli yaşlı adam ve havada hafifçe süzülen maddi olarak bir bedene sahip olduğu iddia edilemeyecek saf siyahlıktan oluşan bir yaratık duruyordu.

''Ee yaşlı adam yaşayan oğlanı tekrar onun kucağın atmak nasıl bir duygu?''

''Bu sefer oyun veya bir kahanet yok eski dostum.Birbirini kurtaracak iki küçük  , henüz büyüyememiş adam var önümüzde...''

İkili arasında süren kısa sessizliği Ölüm bozmuştu.

''Zamanın doldu yaşlı adam , perdenin öteki tarafına geçmelisin.''

''En azından Noel'e kadar kalmak isterdim , diğer tarafta kimse bana çorap hediye etmiyor.Ben Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore ve Noel için tek isteğim güzel, sımsıcak bir çift  örgü çorap''

Ölüm aldırmadan  Dumbledore'a elini  tutması için uzatmış , ona perdeye kadar eşlik etmişti.Soğukluğu ürpeticiydi.

Perdeye yaklaştıkça Ariana'nın onu çağıran sevimli sesini duyabiliyordu Albus.Son adımını atmadan önce son kez yaşayanların tarafına baktı ve sözlerini en çok duymasını istediği kişiye fısıldadı.

''İyi şanslar Harry...''