"Nana?" Bumalik ang tingin ko sa loob ng hospital bago ulit siya tiningnan, nakakunot na ang noo. "You mean, Ynna?"


"Sino pa ba?" Umirap siya sa akin na parang bata.


Napasinghap ako nang mapagtanto ko ang sinabi niya. Bahagya pang umawang ang labi ko, hindi makapaniwala. "What the fuck, love?! Ynna is LJ's ex?!"


Bahagya siyang napaatras sa pagsigaw ko. Napatitig pa siya ng ilang segundo para masigurado kung ginagago ko ba siya. Lumabas ang malademonyo niyang halakhak nang mapagtantong wala talaga akong alam.


"Jusmeyo, Stephanie. Hindi mo 'yon alam?!" Tumawa pa siya nang tumawa, napahawak na sa tiyan at kulang nalang ay gumulong sa sahig dahil sa tuwa.


"Saya ka?" Napairap na ako dahil sa inis.


Kasalanan ko bang hindi ko alam na si Ynna lang pala 'yong tinutukoy ni LJ? Ni hindi ko nga siya nakita since naging sila ng kaibigan ko. Paano ko naman malalaman kung hindi naman niya sinasabi sa akin? Isa pa, inasar niya pa ako noon na lumalabas kami ni LJ.


Nang mapansin kong hindi parin makamove-on sa pagtawa si Cy, padabog akong naglakad sa kabilang direksyon ng parking lot. Hindi na ako sasakay sa sasakyan niya. Okay lang kahit mag commute ako. Wala akong pakialam! Bumalik tuloy 'yong inis ko sa kaniya. Nakalimutan ko pa naman na sana 'yong inis ko kay Rhea.


"Saan ka ba pupunta?" Natigilan ako nang hilain niya ang kamay ko. 


This reminds me of that time where he also grabbed my wrist, pleading me a favor that he wants to eat his birthday cake with me at a restaurant. Muntik niya pa ako pakainin ng seafood!


"A-Aalis." I bit my lower lip when I started to stutter. "Mag c-commute ako." I tried to sound angry but deep inside, I know that I just can't. Humupa na yata lahat ng galit ko nang hawakan niya 'yong kamay ko.


"But your bag's on my car." He chuckled.


Haharapin ko sana siya para sigawan nang bigla niya akong yakapin patalikod. Ipinulupot niya ang magkabilaang kamay sa balikat ko, nakasandal din ang ulo niya rito.


"Sorry na." His soft voice entered my ear as his breath brushed my skin. I felt a shiver making my tummy felt something like butterflies.


"Gusto lang naman kitang asarin." He reasoned out. 


I know, Cy. I know that you really like to get on my nerves because that's your trait! Kahit anong mangyari hindi na yata mawawala 'yan. Trademark mo na 'yan na masasabi nang ibang taong hindi ka ikaw kapag hindi ka ganiyan ka likot.


"Alam ko." I held his hand. Lumingon ako sa kaniya nang niluwagan niya ang pagkakayakap sa akin. I tiptoed to kiss the edge of his nose. "Suholan mo'ko."


"What?" He creased his forehead in confusion, making me smile.


"Suhol. Para hindi na ako magalit." I tried to hold my laugh when his face became serious but I just can't!


"Hoy joke lang!" I laughed like a retarded seal because of his problematic expression.


"Anong suhol ba?" He ignored my question, still confused. "You want the concert of Eraserheads? They're one of your favorite bands, right? They'll be having their concert next next week. You want that?"


"Or you want books? Paints? Sunflowers? Uh.. Movie? What do you like?" Hindi na siya mapakali. Kinakagat na niya ang ibabang labi niya, napapakamot na sa ulo dahil hindi alam ang gagawin.


I was taken aback when he cupped my face and looked at me with his worried eyes. "What you need, baby?"


"An ice bear." I chuckled making him heaved a sigh.


"Saan tayo kukuha niyan?" Seryoso ba siya? Gusto niya talagang gawin 'yong mga 'yun para lang patawarin ko siya?


"Ilang kasalanan ba nagawa mo sa akin para magka ganyan ka?" I held his face to calm him down. We stared at each other like we're only the ones living on earth. "Sabi ko, joke lang. You've give me enough. You did greater than those gifts."


"But I want you to be happy." He pouted like a child.


"You're my happiness." I smiled at him but he didn't respond. Parang na b-bother pa talaga siya na parang hindi na assure sa mga sinasabi ko.


"Fine." I sighed, giving up. Kailan ba ako nanalo sa lalaking 'to?


"Let's go Eraserheads' concert. Game?" I said in a soft voice. Parang ako na yata 'yong nanunuyo rito.


His face lit up like he won a lottery. He smiled like an idiot, nodding at me for a countless times. I jokingly rolled my eyes at him before we decided to get inside his car.


Well, what can I do? If it makes him happy, then I'll be glad to do those things. He did more than enough for me. It's my time to pay him off.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------:)

Rain of Nightmares (Medical Series #2)Where stories live. Discover now