Γεια σας αγαπητοί!❤
Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε όλοι καλά
Λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο, πιστεύω ήρθε η ώρα να πω δύο λόγια και εγώ για τις πανελλαδικές, ένα θέμα που μας καίει όλους πάνω κάτω. Τώρα περισσότερο από πότε. Να επισημάνω βέβαια πως σκοπός μου σίγουρα δεν είναι να εντεινω το άγχος σας, ίσα ίσα. Θα μιλήσω αρκετά προσωπικά και ο σκοπός που τα γράφω εδώ είναι γιατί πιστεύω πως ίσως υπάρχουν μερικές πιθανότητες να ταυτιστεί και να βοηθηθεί κάποιος.
Για να ξεκινήσουμε όμως σωστά και επειδή πολλοί ίσως να μην με ξέρετε, θα πω λίγα παραπάνω πράγματα για μένα.
Είμαι η Ιωάννα(ή αλλιώς, στην συγγραφή κυρίως, Νωαίνα), μένω στον νομό Ηλείας(Πελοπόννησο) και είμαι 18 χρονών. Όπως καταλαβαίνετε, δίνω κι εγώ πανελλήνιες φέτος!
Έχει έρθει λοιπόν η στιγμή που χρόνια περίμενα, κυριολεκτικά. Μεγάλο μου όνειρο; Η Ιατρική, κάτι που θέλω απίστευτα πολύ από τα 14-15 μου, δηλαδή τα τελευταία 4 χρόνια. Το έχω ονειρευτει τόσο, το έχω "χτίσει" μέσα στο μυαλό μου. Έχω περάσει έξω από το ΕΚΠΑ και κάθε φορά λέω εγώ εκεί θέλω να φτάσω...
Δεν έμεινα όμως στην επιθυμία, όσο "άπιαστο" κι αν φαίνεται αυτό το όνειρο. Δούλεψα εντατικά γι' αυτό τα τελευταία 2 χρόνια. Το κυνηγησα κάθε στιγμή.
Όμως είμαι άνθρωπος και κάνεις μας δεν είναι τέλειος, στο λέω ειλικρινά. Και στην ζωή δεν είναι όλα εύκολα και ούτε μπορούμε να ελέγξουμε το κάθε τι που μας συμβαίνει.
Οπότε κάπως έτσι και εγώ έπεσα πολλές φορές. Έκλαψα, πονεσα, ένιωσα άχρηστη, αδύναμη...
Έκανα λάθη, μερικά τα κατάλαβα και άλλα ίσως όχι. Το κυριότερο; Είχα μάθει να ζω για το όνειρο μου αλλά όχι από το όνειρο μου, που είναι βασικό.
Έτσι κατέληξα στο να με πνίγει το υπερβολικό μου άγχος, η πίεση, το στρες. Να παθαίνω πρώτη φορά στην ζωή μου κρίσεις πανικού. Να μην με νοιάζει ο εαυτός μου. Να αρρωσταινω. Φώναξα μάλιστα άδικα σε ανθρώπους μου γι' αυτό αρκετές φορές.
Αλλά είμαι ακόμη εδώ.
Και θα σου πω πως μέσα σε όλο αυτό το διάστημα υπήρχαν και θετικές στιγμές. Υπήρχε εκείνο το ταξίδι που με έκανε να νιώθω δυνατή, ικανή, ζωντανή. Επίσης έμαθα να στηριζομαι στον εαυτό μου περισσότερο από κάθε άλλη φορά και να απολαμβάνω αυτά που έχω, κάτι που πολλές φορές όλοι μας ξεχνανε.
Ένα ακόμη καλό; Ξέρω ποιους και τι ανθρώπους έχω δίπλα μου. Γνώρισα, συνεργαστηκα, απομακρυνθηκα, ήρθα κοντά και ξαναχαθηκα με πάρα πολλούς ανθρώπους όλο αυτό το διάστημα. Πλέον ξέρω ποιοι με ένα δάκρυ μου θα τρέξουν με αγκαλιασουν, να μου τηλεφωνησουν, να με ηρεμήσουν. Και είμαι χαρούμενη γι αυτό και που τους έχω στην ζωή μου.
Βέβαια επειδή η όλη αυτή διαδικασία θέλει γερό στομάχι και είμαι και πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου θα χρειαστώ χρόνο μετά από όλο αυτό είναι η αλήθεια.
Ίσως μπορούσα να τα πάω καλύτερα στην προετοιμασία μου, ίσως και όχι..
Αλλά θα σου κάτι...
Γιατί να απαιτεις από ένα 17χρονο να μπορεί να κοντρολαρει την ψυχική του κατάσταση σε κάθε περίσταση;
Πόσο βίαιο είναι την στιγμή που μόλις βγαίνουμε από την εφηβεία μας και είμαστε ήδη σε περίεργη φάση να πρέπει να μάθουμε να το κάνουμε;
Γνωστό πλέον πως το σύστημα μπάζει από παντού, και φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρόνια...
Μιλάω λοιπόν σε όποιον από εσάς το νιώσει έστω και λίγο και ύστερα μιλάω και στον εαυτό μου... Στην μικρή μου Ιωάννα, που ήταν και είναι γεμάτη όνειρα, που δεν ήθελε να γίνει 18, που ο φόβος της αποτυχίας την χτυπάει κάθε τόσο, που θέλει να ζήσει...
Από 1.000 μέχρι 20.000 μόρια... Από απολυτηριο μέχρι πτυχία... Από τεχνικές σχολές, ιεκ, κολέγια... Είναι ο δικός σας κόπος και αυτό δεν αλλάζει. Ότι καταφέρετε, ότι κάνετε από εδώ και στο εξής στην ζωή σας, είναι δημιούργημα σας, χτισμένο μόνο με τις δικές σας δυνάμεις. Θα τα κερδίσετε με την αξία σας και να είστε περήφανοι γι αυτά. Καμία σύγκριση με κανέναν!
Αν δεν περάσω ιατρική δεν θα στεναχωρηθω; Φυσικά πολύ.
Αν δεν περάσω ούτε σε κάποια από τις δεύτερες επιλογές μου; Ακόμη περισσότερο.
Αλλά θα σου πω κάτι...
Έκατσα και σκέφτηκα γιατί θέλω να γίνω γιατρός... Και η απάντηση ήταν μια πέρα από το ότι μου αρέσει σαν επιστήμη. Θέλω να γίνω χρήσιμη, να δραστηριοποιουμαι, να προσφέρω συνεχώς. Δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ να δουλεύω σε "ακινησία".
Η μοίρα δεν ξέρουμε ποτέ τι μας επιφυλάσσει όμως... Οπότε θα πω πως ίσως, ίσως να καταλήξουμε κάπου που δεν περιμέναμε ποτέ αλλά παρόλα αυτά μας κάνει ευτυχισμενους.
Οπότε τώρα είναι καιρός να πω στον εαυτό μου αυτό που λέει και ο Michael Jordan: "Μπορώ να δεχθώ την αποτυχία. Όλοι αποτυγχάνουν κάποια φορά. Αλλά δεν μπορώ να δεχθώ το να μην προσπαθείς." Και ο καθένας μας έδωσε την προσπάθεια του.
Καλή επιτυχία και καλή δύναμη σε όλους μας λοιπόν παιδιά!! Πάμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό τώρα περισσότερο από ποτέ!!!
Και άμα καμία φορά πέφτουμε... Ας σκεφτόμαστε και πως σε 11 μερούλες έρχεται το δικό μας καλοκαιράκι😉
-see u soon🌸
