My Possessive Boss [Completed]

Part ||

My Possessive Boss 

Part 2 of 27

Patricia Point of View

“Sorry na.” Pagmamakaawa ko sa lalaking kanina pa hawak hawak ang dalawa kung kamay dahil ipinahiga niya ako dito sa kama.

“Anong sorry sorry?! Tang** Higa!” anas nito sakin

“Bulag ka ba? Nakahiga na nga ako e!” galit kung saad sa kaniya

“Do you think na madadakip mo ako? Do you think malalagutan mo ako nang hininga? Tsk.. You can't do that to me. 'Cause now, ikaw ang malalagutan nang hininga.” Saad nito na ikinaiinis ko.

Aba! Iniinsayo ba ako nito?

“Sino ka para pag sigawan ako nang ganiyan? Ni hindi ko nga nakilala ang tunay mong pagkatao tapos uutusan mo lang ako, napahigain? How dare you?!” galit kung bulyaw sa kaniya dahil kanina pa ako pagod na pagod sa kakahawak niya nang mahigpit

“How dare you, how dare you. Gagawan kita nang bagong anak, walang how dare you, how dare you. Dahil mapapagod ka talaga ngayon” aniya

Iniinis na talaga ako nitong tukmol na ito na ikinulang sa Aruga.

“Kulang sa Aruga! Tukmol! Manyak!. Inilagaan ka naman nang magulang mo pero bakit umiba ka nang sabaw? Kaya umuland 'yang kamaniyakan mo e. Pati anak mo dinamay mong tukmol ka!” aniya ko na galit sa lalaking kaharap ko. Pinagpawisan nan ako sa posisyon namin, ako yung nakahiga. Siya naman ay nakapatong sakin habang hawak hawak ang dalawa kung kamay.

“May plano ka bang patayin anh asawa mong tukmol ka?” dagdag ko pa

“Yes! Para naman wala nang lalapi sa 'yo, dahil patay na patay ka na sa 'kin” sagot niyana lalong ikinagalit ko.

“Hoy! Manyak na umiba nang sabaw. Bitawan mo nga ako dahil nangangalay na ako sa ginagawa mo sa 'kin, akala mo naman kung sino ka. Akala mo naman pulis ka, para gawin mo ito sa'kin” aniya ko na kanina pa tumutulo ang pawis

“Dati akong pulis, at ikaw naman dating magnanakaw” saad niya na lalong ikinagalit ko.

“Ikaw kase, nakaw nang nakaw. Hindi mo na alam kung ano ang ninanakaw mo, pati puso ko dinala mo pa kung saan-saan. Ayan tuloy, nahulog sa 'yo” saad niya sa'kin na medyo ikinilig ko.

“Maharot!” saad ko kay Tukmol

“Atleast sa isang Parrot lang haharot. Rawr!” saad niya na ikinakulo nang dugo ko. Aba! May pa lion pa siya, suntukin ko alaga nito e

“Saan ka ba natuto mangharot tukmol?” pagpipigil ko sa inis

“Pinag-aralan ko. Pake mo? Harot lang 'yon e sa' yo, hanggang gabi kita haharutin hanggang sa mapagod ka.” nakangiti nitong saad at nag lipbite. Mabaog ka sana!

“Wag ka nga mag lipbite dahil nakakachup 'yang nang lips.”

“Araw araw mo nga ako nilalaplapan tapos ayaw mo magkachup ang lips ko? Aba!”

“Ano sabi mo? Ako yung palaging naglalaplap? Are you okay? Sino ba' yong lalaki na first of work ko, nilalaplapan na ako? Diba ikaw 'yon? Wala namang iba kundi si Davich Zellweger”

“Sino ba 'yong ginagawang pandesal ang abs ko? Hindi pa pinarisan nang kape. Tsk..”

“Kelan ba lumambot yang abs mo? Ang tigas kaya niyan, paano maging pandesal? Yung itsura pandesal pero pagkinain matigas kagaya nang alaga mo.”

“Aba! Kung hindi dahil sa alaga ko, hindi ka nagkaroon nang anak”

“Bakit sino ba ang pumasok sa Harden ko? Walang iba naman kundi 'yang hayop mo. Nanahimik lang yong akin pero ginulo mo!”

“Hindi mo kasi ni liligoan kaya ayon binagyohan” saad niya na ikinainis ko.

“Muka ba akong hindi naliligo, araw-araw? Pasalamat ka pinayagan kitang magtanim sa Harden ko”

“Kung hundi sa' kin, hindi mo sana makikilala ang anak mo.”

“Ako 'yong nagpalaki kaya ako ang may karapatan sa bata at ako' yong pinagmanahan!” bulyaw ko sa kaniya, akala mo naman magpapatalo ako.

“Sa 'kin siya nagmana dahil ako ang gumawa” aniya

“Wala ka bang balak bitawan ako? Napakahigpit mo humawak, gusto mo na ata akong patayin. Pinagpawisan tuloy ako sa posisyon natin” saad ko ni Tukmol, pagod na pagod na ako. Samantalang siya parang wala lang, walang nangyare.

“Wala akong balak na bitawan ka. Kaya mag tiis ka muna.” sagot niya at ngumisi.Minsan din may mga taong walang awa, sarap suntukin

Davich Point of View

Akala mo naman bibitawan ka, tskk... Ganahan kaya ako sa posisiyon natin. Hahaha ang sarap mo inisin.

“Pag ako talaga nakabitaw sa 'yo, hinding hindi talaga matuloy ang kasal” galit niyang saad na ikinangisi ko

“Paano 'yan? Gusto kitang pahirapan.” ani ko at ngumiti.

“Ayaw ko na tuloy makipagpakasal sa isang katulad mo. Kulang sa aruga, manyak, tukmol, at higit sa lahat pangit nang ugali. Bakit kasi nag-iba ka nang sabaw? Pati inosenteng tao dinadamay mo. Kapit ka nang kapit kahit alam mong mahuhulog ka na. Ang tanga mo sa part na 'yon. Hawak ka nang hawak sakin akala mo naman nagaganahan ako. Tskk.. Kumukulo dugo ko sa' yo.” mahaba niyang saad

“Kahit kakapit pa ako nang napakahigpit, pag nahulog na talaga. Nahulog na talaga at mawawala na.”

Haharotin ko itong babaeng ito. Tatlong araw ko ito pinag-aralan mag banat, para lang maharot itong pinakamamahal kong asawa tapos kukulo lang ang dugo niya?. Aba! Mali iyon.

“Paano ka kakapit kung wala ka nang pagkakapitan?” inis nitong tanong

“edi sa 'yo ako kakapit. Easy.”

“Akala mo naman papamapitan kita. Tsk.. Malabo mangyari' yon dahil hindi na kita mahal! Pinahirapan mo ako!” Aniya at inirapan ako

“Edi Malaya ka na!” Saad ko sa kaniya at binitawan ang pagkahawak sa kaniyang kamay.

Ngumisi naman siya sa 'kin. “Salamat” munting saad niya at niyakap ako. Niyakap ko din siya, dahil marupok ako at maharot.

“I love you wife”

Tsupp

“Love you too.” replied niya at hinalikan din ako. Mahirap pag marupok kayong mag-asawa.

(Sorry for the mistake, and grammatical errors. Thank you for reading. ENJOY! Your comment is my Pleasure. Btw bukas na ang Epilogue)