Behind Those Glasses (EDITING)

23.

Raniela's POV

We attended our next class. Lumilipad ang isip ko buong klase. Nag-quiz kami na wala man lang akong narereview. Kanina lang sinabi sa akin ni Purple na maraming ite-take na quizzes ngayon. Kainis! Itlog na naman ang score ko.

"Hey, you okay?" Purple tapped my arms.

"Mukha ba akong okay, Purple? Hilong-hilo ako sa quiz kanina. Ang hirap mag-balance!" Reklamo ko.

"Masanay kana. Gano'n talaga si Mr. Panergo, ang hirap kung magpa-quiz!"

"Parang ayaw pa tayong grumaduate kung ganoon," I shook my head.

"Well, punta muna ako sa CR. I'm going to pee," paalam niya.

Tumango na lang ako at nawala na siya sa paningin ko. Binagsak ko na lang ang ulo ko sa lamesa. I feel exhausted right now. Mabigat ang katawan dahil sa paglilinis na ginawa kanina at isama pa ang sakit ng paa ko. Ang sakit pa ng ulo ko dahil sa quiz namin kanina.

"Raniela," someone called me.

Ayaw ko sanang iangat ang ulo ko dahil kilala ko ang boses na iyon. Sa huli, pinili ko pa ring lingunin siya. Sofia raised her eyebrow, and smirking. Umupo siya sa kaharap kong upuan pero ang katawan ay nakarap lang sa akin.

"I'm sorry about what happened at the cafeteria, Raine."

"It's fine, Sofia." I just answered so she can vanish.

"Did you hear the news, though? Yael and Summer are planning to get married after graduation."

Umigting ang panga ko. My brows furrowed and I looked at her with anger and irritation in my eyes. Wala ba siyang magawa sa buhay at buhay ko ang pinakikielaman niya? Ang boring naman ng buhay niya kung gano'n.

"So, should I cry then?" I smirked, too.

Napawi ang ngiti niya sa labi. I got you, girl!

"Of course you don't care, bitch. You have your new boyfriend, right?" She laughed again.

Lumipat na ngayon ang tingin niya kay Thunder. Tiningnan ko rin naman siya, he's busy reading some of his notes, though. Nagrereview siguro siya.

"Akala ko mataas ang standards mo sa lalaki, hindi naman pala," asar ulit ni Sofia.

I took a deep breath before looking at Sofia again. Umiling na lang ako at hindi na tinama ang hinaing niya. Kahit naman anong sabihin ko, hindi rin siya makikinig sa akin. Sarili niya lang din ang paniniwalan niya.

"Are you done talking about me?" he said with his monotone voice.

"Thunder—" it was Sofia.

"Don't talk to me. I don't talk to strangers, I'm sorry," he frankly said.

I bit my lower lip to snifle a laugh. Sofia was shocked with Thunder's sudden words. I know he's rude but, damn, he has the guts to say that into Sofia's face.

"Wow! You are weird, alam mo ba iyon?" Sofia said irritatedly.

"Hindi, e. Buti pa ikaw, alam mo." Thunder backfired.

This time, I laughed really bad. Sofia looked the both us with disgusted in her face. She flipped her hair before walking out. Tawang-tawa ako sa itsura ni Sofia kanina.

"Thank you," I whispered, tama lang pata marinig ni Thunder.

"Don't thank me. I didn't do that for you." He said.

Namula naman ang pisngi ko sa kahihiyan. I just shouldn't talked to him! Nakakairita talaga siya. Ang annoying niya.

Hindi ko na nahintay pang bumalik si Purple. Naisipan kong sundan siya. I was about to go the comfort room but I felt my ankle ache. Akala ko'y matutumba na ako but somebody held my waist and my arm.