'NEDAMET' -Bir Pişmanlık Hikayesi (Bitti)

7.Bölüm:'İlk Göz Ağrım'

"Öfkem sana değil! Öfkem hala seni görmek isteyen gözlerime! Hala sen yaklaştığında deli gibi çarpan kalbime!" ⚡

.....

Kafasını yavaşça iki yana salladı Eva, ayağa yavaşça kalktı. Bakışları sadece karşısında duran genç kızın ela gözlerindeydi.

"Rüya" dedi, biraz da çelişkiyle. Emin değildi, yüzüne bakıyor, gelecek tepkiyi bekliyordu. Bu kız, en son 10 yıl önce gördüğü en yakın arkadaşı olamazdı.

İki kız da şaşkınlıkla bakıyordu, birbirlerini görmeyeli uzun uzun yıllar olmuştu. Baştaki çelişki, genç kızın ufak bir tebessüm oluşturup 'Eva' demesiyle son bulmuş, sıkıca tuttuğu çocuğun elini bırakıp yanına tek adım attı.

Eva gözlerine bakıyordu, kafasını yavaşça aşağı yukarı salladı, bu oydu. Bu bir zamanlar her an beraber olduğu, saatlerce oyunlar oynadığı, uzun uzun sohbetler ettiği arkadaşıydı.

"Sensin" dedi, gözleri tıpkı karşısındaki kızınki gibi dolu dolu oldu. O anda hiçbir şey umurunda olmadı, küçük bir çocuğun mavi bakışları altında iki genç kız birbirine yaklaştı, sıkıca sarıldı. İkisinin de kolları oldukça sıkı, bir daha kaybetmekten korkarcasınaydı.

Bu ayrılığı hiçbir zaman istememişlerdi, bir ailenin sorgusuz ve sualsiz verdiği bir kararla iki arkadaşın yolu ayrılmıştı.

Evlerinin arasında sadece bir sokak vardı, sık sık buluşur, sohbet ederlerdi. Ta ki Eva'nın babasının işini değiştirmesiyle yolları ayrılana kadar.

Günlerce Eva, yokluğunu hissetmiş, yeni sokağa adapte olup yeni arkadaşlar edinmek de oldukça zorlanmıştı. Ulaşmak için her yolu denemiş fakat pek fazla sürdürememişti. Telefonunun aniden bozulması ile ona ait tüm numaralar silinip gitmişti. Defalarca yaşadığı mahalleye gitmek istemiş, yapamamıştı.

İnanamıyordu hala, şu an kollarında onu sarıyordu. Yavaşça geriye çekildi Rüya, gözlerine özlemle bakıyordu, baştan aşağı süzdü. Dikkatini ilk çeken, arkadaşının omuz hizasında bulunan orta boy saçlarıydı.

Şaşırdı, yıllarca onu en iyi tanıyan kişi olmuştu. Saçlarını asla kestirmez, bir bebek gibi bakardı. Küçük yaşına rağmen her daim özen gösterirdi.

Elini yavaşça uzattı genç kız, arkadaşının kısa saçlarının uçlarına dokundu, bakışları buluştu. "Seni tanımamı zorlaştıran tek şey saçlarındı"

Eva'nın yüzünde ufak bir tebessüm belirdi, içini kaplayan karaltıyı gizlemeye çalışıyordu. "Böylesi daha rahatmış, biraz geç anladım"

Gülümsedi Rüya, kafasını yavaşça iki yana salladı, ilk anda bir yalanını yakalamıştı. Arkadaşı saçlarını hiçbir şeye değişmezdi. Bir ses duydu, tam yanındaki küçük çocuk sesleniyordu.

"Okula geç kaldım!" dedi sitemle. Genç kızın gözleri ona döndü, kolundaki saate baktı. Çocuğu önce bırakmalı sonra da hastaneye gitmeliydi. Hemen gitmezse ikisine de geç kalacaktı.

Arkadaşına döndü, hızla telefonunu çıkarıp uzattı, Eva'nın gözleri, onun yüzük takılı parmağına kaydı. Şaşkın bir ifade belirdi yüzünde.

"Evlendin mi?" diye sordu merakla. Rüya kafasını aşağı yukarı salladı, yüzünde de tıpkı gözleri gibi parıldayan bir gülümseme oluştu.

Eşsiz bir kocaya sahipti, karnında da daha dün gece varlığını öğrendiği minik bebeğini taşıyordu. Şimdi de onu ilk defa görebilmek için hastane randevusuna yetişmeye çalışıyordu.