We Belong Together [Completed]

Chapter Twenty

[twenty]

Pasado alas sais nang ibalik ko kay Mom ang gadgets ko dahil saktong six o'clock nang dumating si Dad sa bahay, wearing his black tuxedo and he looks so dominant in any way.

Bakas ang pagod sa mukha nito, marahil sa trabaho o kung ano mang pinagkakaabalahan niya. Naroon ako sa sofa, tahimik na nanonood at nang makapasok ito sa sala ay mabilis akong kumaripas ng takbo.

"Salve." Pagtawag nito sa akin ngunit hindi ko na nagawang lingunin pa.

Mabibigat ang paang tinungo ko ang second floor at padabog na sinara ang pinto ng kwarto. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko sa hangin at pasalampak na naupo sa kama.

Aaminin ko, masama pa rin ang loob ko sa kaniya. Ginagawa nito kung ano lang ang gusto niya, kahit pa labag sa kalooban ko. Hindi ko lang maintindihan o baka nga sarado na masyado ang isip ko para intindihin pa.

Hindi ko na namalayan ang oras at sa loob na lang ako mismo ng kwarto nagkulong, nakakawalang gana talaga, para akong tinanggalan ng karapatan at pakpak na makalaya.

Matapos kong maligo ay lumabas na ako ng banyo habang tinutuyo ang sariling buhok, it's already past eleven ngunit hindi pa ako dinadalaw ng antok kaya sandali muna akong nagmuni-muni.

Dala ang suklay ay lumabas ako sa veranda na naroon sa loob ng kwarto ko, kasabay ng pag-apak ko sa malamig na tiles doon ay ang pagtugtog ng isang gitara.

NP: All That I Need by Boyzone

I was lost and alone
Trying to grow making my way down that long winding road
Had no reason no rhyme
Like a song out of time
And there you were standing in front of my eyes

Mabilis na dumako ang tingin ko sa baba ng bahay kung saan halos mapanganga ako nang makita ang grupong Ace.

Sina Jack, Topher at Jayson na nasa bandang likuran habang pumapalakpak sa salin ng kanta. Si kuya Ramille naman na hawak ang isang gitara habang si Patrick ang siyang kumakanta ngayon.

How could I be such a fool
To let go of love and break all the rules
Girl when you walked down that door
Left a hole in my heart
And now I know for sure

Fuck! Ito ba 'yung tinatawag nilang harana? Wala sa sariling napahawak ako sa railings nang mag-umpisa ulit kumabog ang dibdib ko.

Ngayong nakikita ko siya ay mas lalo kong naramdaman ang pagka-miss sa kaniya. Ewan ko, pero hibang na nga siguro ako dahil sa sayang nag-uumapaw sa puso ko kahit nasasaktan ako.

You're the air that I breathe
Girl you're all that I need
And I want to thank you, lady
You're the words that I read
You're the light that I see
And your love is all that I need

Wala akong ibang ginawa kung 'di ang manood sa kanila-- lalo na kay Patrick na ngayon ko lang nakita at narinig na kumanta. And honestly speaking, he has an angelic voice na hinding-hindi ko pagsasawaan.

I was searching in vain
Playing a game
Had no-one else but myself left to blame
You came into my world

No diamonds or pearls Just like a castle of sand
Girl, I almost let love slip right out of my hands
And just like a flower needs rain
I will stand by your side through the joy and the pain

Masuyo kong pinunasan ang luhang namalisbis sa aking pisngi. Kung ano ang mainit na titig ang ibinibigay ko kay Patrick ay siya ring sinusuklian niya iyon, sa kabila ng pagkanta nito ay sumisilay pa rin ang ngiti sa kaniyang labi, animo'y ini-enjoy nito ang kanta.