Harry Potato

hoofdstuk 6

Wie is deze reus van een aardappel? vroeg Harry zich af. Waarom weet hij mijn naam, en hoezo weet hij dat ik jarig ben? Hagrid keek Harry vriendelijk aan. Ondertussen sloop Dirk duffelstink richting de taart. Hij begon te watertanden hoe dichter hij bij de taart kwam. Harry was nog steeds nadenkend naar die grote aardappel aan het kijken. Die aardappel had een lange jas, een grote baard en een paraplu mee. 'Hoe heet jij?' vroeg Harry. 'Ik ben Hagrid, Harry.' Antwoordde die op zijn beurt. Ondertussen was Dirk bij de taart aangekomen en proefte met zijn mollige vinger aan de topping. 'Hé jij mollige aardappel, ja jij daar! stop daarmee die taart is voor Harry en zeker niet voor jou!!'
'Wat, ik??? vroeg Dirk verontwaardigd.'
'Ja jij,' antwoordde Hagrid.
'Ik ben niet mollig!' zei Dirk boos.
'Ja mijn zoon is niet mollig!' kwam Petunia Duffelstink voor haar zoon op die toch echt wel dik was. Harry stond daar maar een beetje te kijken.
'Wil je eens iets leuks zien, Harry?' vroeg Hagrid terwijl hij Harry met zijn elleboog pokte. 'Wat dan?' vroeg Harry wel geïnteresseerd.

Hagrid pakte zijn paraplu op en begon het te wijzen naar Dirk. Het leek wel of Herman duffelstink wist wat er zou gaan gebeuren want voordat het gebeurde had hij al een bang gezicht getrokken. Hagrid begon wat woorden te zeggen wat Harry niet snapte wat hij zei en opeens begon Dirk wild te eten aan de taart. 'Wat    gebeurt    er     met     me    !?' lukte het Dirk te terwijl zijn mond vol met taart zat. 'Ha net goed egoïstisch aardappeltje,' mompelde Hagrid. 'Ma-magie neeee!!' schreeuwde Herman uit. Harry was verward. Ten eerste waarom propte Dirk zich vol met taart? ten tweede waarom is Herman zo bang? en ten derde hoe heeft Hagrid dat voor elkaar gekregen? en zei Herman nou magie? Ik dacht dat hij altijd zei dat magie onzin was, dat het niet bestaat.
'Nou vermaak je je een beetje Harry?' vroeg Hagrid. Langzaam nadenkend knikte Harry van ja. Het zag er aan de ene kant zielig uit maar aan de andere kant is het gewoon karma. Harry kreeg de smaak echt te pakken en begon Dirk hard uit te lachen. Dat maakte Dirk alleen maar meer boos wat er nog grappiger uitzag en waardoor Harry nog harder moest lachen. Hagrid vond het ook wel leuk en begon vervolgens met zijn paraplu naar Petunia te wijzen. Die probeerde nog te vluchten maar het was al te laat. Ook op haar werd magie gebruikt. Zij begon door de muziek random te dansen door de kamer. Haar benen gingen zo snel en de rest van het lichaam bewoog maar gewoon mee. 'Herman, Herman help me dan!!' riep zij. Maar op Herman werd ook magie gebruikt. Herman duffelstink, de enige echte, werd veranderd in een varken. Jezeker een modderig, knorrig varken. 'NEEEEE HERMAN!!!!' Schreeuwde Petunia toen Herman in een varken transformeerde. En Harry, die genoot ervan.

Harry en Hagrid hadden Dirk Herman en Petunia achter gelaten en ze waren op weg. Op de motor met zijspan. Ze hadden even te gaan totdat ze op de bestemming waren die Hagrid nog niet wou verklappen en in die tussentijd mocht Harry vragen stellen aan Hagrid. 'Hoe deed je dat?' Vroeg Harry. 'Dat heet magie,' antwoordde Hagrid.
'Ik dacht dat magie niet bestond?'
'O magie bestaat er zeker, dat heb je toch gezien?'
'maar dat kan je toch ook tegen mij gebruiken?'
'maar dat zou ik nooit durven Harry als jij dat wilt kun je mij in een vingerknip doden.'
'Ik? doden? hoe dan?'
'Daar gaan we het niet over hebben Harry maar jij kan heel veel dingen waar jij nog niet van weet dat je dat kan, maar dat komt nog wel Harry.'
'oke. Hagrid?'
'Ja Harry?'
'hoe ken je mij?'
Ik heb jouw ouders gekent, weetje dat je net zo'n moedervlek van j-'
'van mijn moeder dat heb ik vaker gehoord, en ik heb ook die stokachtige armpjes van mijn vader.'
'Ja dat harry ...'
'...'
'Maar heb je mijn ouders persoonlijk gekent voor dat ze zijn omgekomen in dat auto-ongeluk?'
'o jeetje Harry. Ga er maar even voor zitten en dan vertel ik je de waarheid. Jouw ouders, prachtige aardappels, zijn niet omgekomen in een auto-ongeluk, ze zijn heldhaftig gestorven. Jij was net geboren, een piepklein krieltje zo schattig toen hij waar de naam niet van gezegd mag worden eraankwam. Hij wou wraak. Pakte zijn toverstok en zei de ergste toverspreuk die er bestaat. avada kedrava! Dat is de spreuk waarmee je dood. Maar jeweetwel had met één ding niet rekening gehouden. Liefde. Jouw moeder had een soort krachtig veld om je heen gemaakt van liefde en de spreuk kaatste terug. Ze had zich voor jou opgeofferd. Liefde won. Maar jouw ouders overleefde het niet. Het enige wag achterbleef was een litteken in de vorm van een bliksemschicht. Beroemd werd je, het verhaal werd overal in de toverwereld doorverteld. Weetje dat jongetje die de avada kedrava had overleefd, je kunt hem herkennen aan zijn bliksemschicht. En jouw moeder wou dat je veilig was en had een deal met Petunia gemaakt, de enige familie van haar nog over. De familie Duffelstink zou voor Harry zorgen in ruil dat magie verbannen werd. '
'wauw' antwoordde Harry geschokt over wat de waarheid eigenlijk is. Er viel een stilte.

En het bleef stil totdat Hagrid de stilte verbrak. We zijn er Harry, zei hij. We zijn aangekomen bij onze bestemming, we zijn aangekomen bij de wegisweg.

~Jade~