Harry Potato

Hoofdstuk 5

ZWEINSTEINS HOGESCHOOL VOOR HEKSERIJ & HOCUS-POCUS
Hoofd: Albus Perkamentus
(Commandeur in de Orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, Heksenleider 1e klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Aardappeltoverlieden)

Geachte aardappel Potato,
Het doet me genoegen u te kunnen meedelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden. Het schooljaar begint op 1 september. Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling,
Assistent-schoolhoofd van de school der aardappelmagiërs.

Harry Potato snapte er niets van. Hij borg de brief op. Herman zwaaide wild in het rond en was de brievenbus SNS het dichttimmeren. Hij rende net terug toen Harry de brief in zijn zak stopte.
'Dat gaat dus mooi niet door!' schreeuwde Herman woest en hij frisse de brief uit Harry's handen.
Harry probeerde een andere brief te pakken te krijgen, maar was bang voor de straf die zijn longen zou geven.

De volgende dag was alles dichtgeplakt.
Herman wreef in zijn handen. 'Zo. Nu kan geen brief dit huis meer in.'
Net op dat moment vloog er een witte brief met een rode stempel door het huis.
Hermans aardappelhoofd werd rood van woede. 'Dit is jouw schuld!' schreeuwde hij opnieuw tegen Harry.
Harry haalde zijn kleine schoudertjes op. Hij wist van niets.
'We gaan verhuizen,' krijste Herman en Petunia knikte.

Een dag later zaten ze "gezellig" in een hutje. Het donderde, bliksemde, regende en hagelde op deze vreselijke dag.
Harry was bijna jarig. De volgende dag zou hij 11 worden en hij verheugde zich er op, al zouden ze het niet vieren. Waarschijnlijk wisten zijn oom en tante niet eens wanneer zijn verjaardag was.
'Harry!' schreeuwde Herman boven het luide geluid van de donder uit.
Harry zuchtte en waggelde richting zijn oom, met zijn blik naar de grond gericht.
'Ruim die plek op!' zei Herman luid en hij wees naar een donkere plek met allemaal stukken verdort vlees op de grond. Blijkbaar waren hier eerder aardappelen geweest die aan het schuilen waren voor de regen.
Of voor duizenden brieven.
Harry zuchtte opnieuw en strompelde naar de ruimte. Hij pakte een spons en boende de grond, bezaaid met oude stukken vlees, helemaal schoon.
Pas na een uur was hij klaar en hij plofte op zijn bed.

Vijf voor twaalf 's nachts lag Harry wakker. Nog vijf minuten en dan zal hij elf jaar zijn. Nog vijf minuten en dan....
Eigenlijk zou er niks raars gebeuren, toch?
Nog vier minuten. Harry zuchtte en staarde naar zijn horloge om zijn dunne armpje. Zijn ogen waren zwaar van het wakker liggen en hij wilde ze bijna dicht doen.
Nog drie minuten.
Nog twee minuten.
Harry gaapte en ging rechtop zitten. Hermans gesnurk vulde de ruimte met lawaai.
Nog één minuut. Harry dacht aan het vorige jaar. Vorig jaar was even eenzaam geweest. Niemand vierde zijn verjaardag en ze wísten überhaupt niet eens dat hij jarig was. Of misschien wisten ze het wel, maar boeiden ze het niet.
Nog dertig seconden. Harry's gedachten dwaalden af naar elf jaar geleden, toen hij geboren werd in het bedje van zijn moeder. Hoe zou zijn leven geweest zijn als zijn ouders niet waren overleden?
Nog vier seconden.
Drie....
Twee.....
Één....
Happy Birthday, Harry, fluisterde hij in zichzelf.
BONK BONK BONK!
Harry schrok op en Hermans gesnurk stopte. Harry zag hem geschrokken naar het plafond staren.
BONK BONK BONK! ging het nog een keer. Petunia begon hysterisch te krijsen. 'Verstoppen!' gilde ze, maar niemand ondernam actie. Zelfs Dirk, die nooit wakker wordt, staarde angstig naar de deur.
En toen zwaaide de deur met een bonk open.
Een reusachtige, harige aardappel sloeg de deur dicht en keek de kamer rond. Zijn blik stond omlaag, want Harry en de rest waren een stuk kleiner dan deze reus. De aardappel staarde naar Harry en leek alleen aandacht voor hem te hebben.
'Gefeliciteerd, kleine knul,' zei hij en hij overhandigde Harry een taart. Dirk staarde naar taart. Zijn eetlust won het van zijn angst.
'Jij gaat met me mee naar Zweinstein.,' zei de reus met zijn blik op Harry gericht....

~Mare~