UMUT DOLU DİYARLAR II' nin ikinci kitabı
Aşk ve sevgi arasında kalan bir adam.
Aşkta kaybettiğini sevgide bulabilir mi?
İhanete uğrayan bir aşk ikinci bir şansı hak eder mi?
Aşkının sonuna kadar giden bir kadın.
Her şeyini kaybedecek kadar ilerles...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM:
YANGININ İLK KIVILCIMI
Aneyyy!
Babeyyy!
Ben nereye gidem oyyyy!
Bahtsız kaderiM, şanssız ahlarım...
"Tek ayak üstünde dur, Süveyda! O ayak inmeyecek" sert bir diktatör eşliğinde uyaran annem sağ olsun geldiği gibi hünerlerini göstermekte gecikmemişti. Biraz daha geç kalsa incirleri dökülür sanki!
Sabahtan beri tek ayak üstünde durmaktan belim ayrı kafam ayrı ağrıyordu. Neden oraların, diye sormayın. Ben de bilmiyorum.
Yalvarma moduna geçtiğim anda ellerimi çenemin altında birleştirdim. "Anam, gül güzelim acı bana! Ne olur?"
Bana diktiği ters bakışlar artınca sonuç alamadığım gibi babama sardım bu sefer. Tek ayak üstünde durmaktan yorulmuştum. Seke seke babamın kollarının arasına girdiğim vakit kıyamamış olacak ki belimden tuttuğu gibi kollarında sarıp sarmaladı.
"Babacığım! Yap, bir güzellik de anam vazgeçsin ne olur! Kızına, bana bana kıymayacaksın değil mi?" melül melül bakan gözlerimle tam ikna yoluna girecekken babam da bana bir gol atmıştı. Kaşlarını muzipçe havaya doğru kaldırıp onaylamaz bir şekilde başını salladı.
Oflayarak kollarından ayrıldığım gibi yerime geçerken kenarda anırarak kahkaha atan bizim öküzleri fark ettim. Çatık kaşlarla "Gülmeyin hainler!" diye çıkıştım.
"Süveyda, o ayak yere değdiği an bir tur daha tek ayak üstünde kalırsın!" diye tehdit vaki bir şekilde uyardığında gözlerim dehşetle büyüdü. Anında ayağım yukarıya kalkarken elimden geldiğince dik durmaya çalışıyordum.
Bir tur demek bütün gün boyunca böyle kalmak, demekti. Bunu istemezdim! Babamdan bana ekmek çıkmayınca kızgınca baktım. Bana hafif alayla gülüyordu. İlk göz ağrımdım senin değil mi, baba! Hani, hani? Konu anam oldu mu ilk göz ağrına kıyıyorsun.
