XVI. A Sorceress

Magsimula sa umpisa
                                    

"What does your world looks like?" napalingon ako sa kanya. I know he doesn't fully believed me but it seems like he wants to ease my longing for home.

"They are the same. There are trees, houses, people, mountains, and rivers. The only difference in here and there is that we don't possess magic."

"When I was young, I wished I can be a princess. And now that I'm here, I wish I can go home. This is not where I belong." I added.

"How do you say so? Paano mo ba malalaman kung saan ka ba nabibilang?" he asked. I looked at him. He's just staring at the sun setting but I can see in his eyes that he feels longing. But what could be the reason?

* * *

It's been a week since I stayed in Aspel. Kilala rin ako ng mga tao rito bilang isang tagapagsilbi mula sa Wilhem.

The group I saw last time became my friends. Kaibigan nila si Nickolas, so, bilang isang malayong kamag-anak at walang kakilala, palagi rin akong sumasama sa kanila.

"Mambato tayo ng mga mangga!" sigaw ni Aurora sabay turo sa isang puno na hitik sa bunga.

She's the youngest in the group, a sixteen years old lass who's so kind and energetic. I like her double-braided black hair and her bluebell eyes.

Namulot naman sina Eric at Flinn ng mga bato sa paligid. Eric is the oldest in their group, a nineteen years old guy with brown hair and black eyes. While Flinn is at the age of Aurora. Actually, they look like sweethearts.

"Ilayo niyo sa'kin 'yan. Kayo ang babatuhin ko." mataray na saad ni Giselle nang ilahad ni Flinn ang mga bata sa harap niya.

Si Giselle yung mataray na babaeng humarang sa'kin. She has a black long hair and an eyes of fire. She's indeed intimidating. Aurora said that she have a good heart. Well, mukhang ayaw niya lang talaga sa'kin.

"Ang sungit mo talaga, Giselle. Huwag kang kakain mamaya ah!" nakasimangot na sambit ni Flinn at lumayo. Inabutan niya rin kami ni Nick ng mga bato.

Nakailang subok na kami sa pagbato pero wala pa ring natatamaan na mangga. Muntik pa kaming makatama ng bintana.

"Geez, I'll make it easier." saad ni Giselle na mukhang inip na inip na. May kukuhanin sana siya pero pinigilan siya ni Nick at tumingin sa akin. Napabuntong-hininga nalang siya tsaka nagkibit balikat. Okay? What's that look for?

"Guys, why don't we just climb the tree?" I suggested.

"Good idea!" nakangiting sambit ni Eric pero nawala rin yon nang magkatinginan silang tatlo nina Flinn at Aurora. "Hindi pala kami marunong umakyat," saad niya sabay kamot sa batok.

"Nick," tawag ni Aurora at nagpuppy eyes pa na para bang siya ang pinapaakyat ng puno. Mariin naman itong umiling.

"Sige na, unggoy ka naman eh!" sabi pa ni Flinn at hinitak si Nickolas pero pumipiglas lang ito.

"Ako nalang," pagvovolunteer ko. Nag-unat unat pa ako ng kamay dahil ngayon lang ulit ako aakyat ng puno.

Lalapit na sana ako at aakyat nang unahan ako ni Nickolas. "Dyaan ka nalang. Mahulog ka pa."

"Gandahan mo pamimili ng bunga!" sigaw ni Eric. Hindi naman kumibo si Nick at nagpatuloy lang sa pag-akyat. Masyado ngang mataas ang puno para sa akin.

Kumuha ng isang tabo at kutsilyo si Giselle tsaka namin binalatan at kinain ang mga mangga sa ilalim ng puno nito.

Pinagmasdan ko silang lahat. They're kind and nice to me pero ano nalang ang mangyayari kapag nalaman nilang isa ako sa mga kinamumuhian nila?

Ever AfterTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon