BS1: My Son's Father [EDITING]

Chapter 1

KIANA

3 YEARS LATER

"Mwoma where are we going pwo?" My son asked me with his innocent face, hindi mapagkakailang kamukhang-kamukha nito ang lalaking nang-iwan at nangloko sa'kin three years ago.

"Uuwi na tayo baby sa Philippines... kaya dapat prepared ka na okay?" He just nodded, and eat his breakfast.

I stayed here in Spain for almost two years, kahit wala kami sa Pilipinas tinuruan ko pa rin ang anak ko na masanay sa wikang Filipino para hindi ito mahirapan kung s kaling maisipan kong bumalik sa Pilipinas at ngayon nga dumating na ang araw na iyon. Maybe this is the right time to face the people I ran into and hid before.

After an hour of preparing. My son and I arrived at the airport together with Sunny Galvez, my best friend who helped me para makaalis ako sa Pilipinas noon ng walang nakakaalam at hindi agad matagpuan ng pamilya at mga kaibigan ko kung sakaling hanapin nila ako.

"Kia mag-iingat kayo dun huh?" paalala nito na ikinatango ko naman.

"Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo, paano kung magtagpo muli ang landas nyo sasabihin mo ba sa kanya ang totoo?" I don't know what to say am I ready to face him? I don't know ang alam ko lang gusto ko na umuwi napapagod na ako magtago, it takes me second before I answer her question.

"Yes Sunny! I'm ready atsaka wala na rin namang kwenta ang pagtatago ko, ni hindi nya naman ako nagawang hanapin," I said bitterly. Ganun nya ba talaga kaayaw sa akin kaya wala syang pakialam kahit nawala ako? Hindi ba talaga nya'ko minahal kahit ni minsan panakip butas lang ba talaga ako?

Andami kong katanungan na patuloy parin gumugulo sa aking isipan matapos kong takasan ang nakaraan. 'Kung nagkalakas-loob ba ako noon hindi mangyayari to?'

"Oo nga no? may punto rin naman 'yang sinabi mo...Oh sya sige babye na huh see you soon, I will miss you." Sabay yakap at beso sa akin.

"Pakiss nga baby Thunder. She kissed my son. "Matagal ko ding hindi kayo makikita, mamimiss ko kacute'tan mo," She added then pinch the nose of my son and my son just giggled.

"Bwabye pwo Twita Sunny!" My son just waved on her Tita and I just nodded on her as we get inside the plane.

MANILA

"Mwoma I'll go there pwo hindi pwo ako lwalayo pwamis," pag-pupumilit ng anak kong bumaba, pagkalabas namin sa airport

"Okay baby basta dun ka lang sa tabi ha wag kang lalayo. I'll try to call your Tito Keiffer," He just nodded and run.

I unlocked my cellphone and try to call Kieffer nagbabaka-sakaling ito parin ang numero nya, it takes two rings bago may sumagot.

'Hello who's this?' He asked me on the other line. Is this kief? Oh god how I miss her voice.

'Is this Kieffer?' I asked for confirmation. Nakakahiya naman kasi kung hindi no.

'Yes, uh miss who are you? how did you get my number?' sunod-sunod na tanong nito. Na-iimagine ko na agad ang nakakunot nitong noo.

'Uh-hm this is Kiana,' nahihiyang saad ko. Halatang napatigil si Kief sa kabilang linya siguro ay napaisip ito kung sino ako.

'F uck Kia where are you? saan ka ba nagpunta huh at nawala ka nalang bigla? It almost three years tapos ngayon ka lang nagparamdam!' he said on the other line. Sa tono palang nang boses nito mapapaisip ka talaga kung galit ba ito o hindi.

'I'll tell you later! but, before that pafavor uh, paki sundo naman ako sa airport please?' Sinubukan ko kung papayag ito kasi noon di nya ako kaya tanggihan.