"T-Then why? Why are you leaving?" Hindi ko maintindihan.
"Because I want to be free. I want to see my own value."
"Damn it Carissa! I value you! You are important to me!"
"Yes you value me. Like a property Alas. Turing mo sa akin ay pag-aari mo lang. Isang bagay na pwedeng magamit..." Tinignan niya ako sa mata bago nagpatuloy. "Nabayaran ko na ang utang na loob ko sa inyo. Sobra pa. So please let me go."
Ganoon na lang ba kadali para sa kanya yon? Hindi ito tungkol sa utang na loob! Damn it!
"Ikaw ang nagsabi na isang linggo ka dito! I am asking for three days but you promise me a week!" Parang batang sigaw ko sa kanya.
I want to beg her to stay. I want to kneel down and ask her to stay with me. For just a week. And I'll promise to make the most out of it. Dahil ngayon ay hindi pa ako handa.
"I-I want to go with the original plan Alas. Three days." Walang conviction ang boses niya at hindi siya makatingin sa akin ng diretso.
Hinawakan ko ang mukha niya at hinalikan siya. Hindi siya gumanti ng halik at hinayaan niya lang ako. And this is fucking insane!
Lumayo ako sa kanya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi. "Why do I feel that you didnt mean what you just say? Bakit parang hindi iyon ang gusto mong mangyari?" Mahinang wika ko. Humihiling ako na sana bawiin niya ang sinabi niya.
Inalis niya ang kamay ko sa pisngi niya at pinunasan ang luha na tumulo sa mata niya.
"I want my freedom. Lets end this." Matigas na wika niya na parang patalim na unti-unying pumapatay sa sistema ko.
Gusto kong sumigaw at magwala! Gusto kong manakit! This feeling is killing me!
"Please Carissa. Stay with me. I'll promise you forever." Nagmamakaawang wika ko ngunit umiling siya.
"F-Forever with you Alas is i-impossible. I-I cant stay with someone who treat me as a property. I want love, care and a commitment. And you dont have those." Mabilis akong tumalikod sa kanya ng pumatak ang isang butil ng luha sa mata ko.
I dont have those. Ganoon ba talaga ang pagkakakilala niya sa akin? I love her. I care for her. And I want to commit myself with her forever. Pero bakit hindi niya nakikita yon? Bakit hindi niya maramdaman?
Kinalma ko ang sarili ko at seryosong nagsalita. "Is that what you really want?" Walang emosyong tanong ko.
Pinigilan ko ang sarili ko na yakapin at halikan siya. Iiwan na naman niya ako. I ask her to stay but she decline. On the second time around I am hurt, I am lost and I am left behind.
"Y-Yes."
Thats it! Thats the go signal.
"T-Then its a goodbye." Wika ko ng hindi lumilingon sa kanya. Baka kapag lumingon ako ay hindi ko mapigilan ang sarili ko. I want her. I love her. And its killing me!
Damn this pain! Damn myself! And Damn this sanity!
Naglakad ako palayo sa kanya. Bawat hakbang ko ay mabibigat. Ayokong lumayo, ayokong iwan siya. Ayokong mawala siya sa akin. But in the end, I'd love her enough to let her go.
Nang makarating ako sa baybaying dagat ay kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Dos.
"Alas-"
"Pick her up Dos. S-She dont need me. And she dont love me." Nakusot ko ang mga mata ko sa pagpipigil ko ng iyak! Damn this! Hindi ako bading para umiyak but this is more painful. Masakit.
"Alas are you crying?" Tanong ni Dos sa kabilang linya.
"It hurts more than I expect it would be. Ang hirap pala. I tried to show her how much I love her but it ends up hurting her and its killing me." Huminga ako ng malalim at pinuno ang dibdib ko.
"Alas she's not for you. Matagal ka na naming binalaan ni Tres diyan."
"Walang tao ang makakapagsabi kung sino ang para sa akin Dos. Love is more complicated and mysterious. And my heart is the only organ in my body who can tell that she's the one for me."
Hindi siya umimik sa kabilang linya. I sigh and look at the sky together with the sea.
I suddenly reminisce the first time I saw her. Her sparkling eyes. Her innocent face.
**
"T-THEN its a goodbye." Wika ni Alas na hindi lumilingon sa akin. Tinakpan ko ang bibig ko upang pigilan ang pagkawala ng isang hikbi.
I feel it. I feel the care, I feel the love and I feel that he wants to commit his self to me. Pero natatakot ako na mali ang nararamdaman ko. Natatakot ako na mali ang pakahulugan ko sa lahat. He should tell me if he does but instead he bid his goodbye.
Gusto kong tumakbo papunta sa kanya at yakapin siya. Na sabihin sa kanya na mahal ko siya. Na marinig ko lang sa kanya na mahal niya ako ay hinding hindi ko siya iiwan. Na mananatili ako kahit gaano kahirap at kasakit. But he never explain, he never tell me, he never tried to persuade me.
Nang hindi ko na siya matanaw ay mabilis akong tumalikod at pumanhik sa taas. This is our goodbye.
Goodbye. It hurts the most. I want to stay beside him but everything will be a mess. May mga taong nag-aalala sa akin. I need to go. For me, for my heart. For Alas.
Ayoko ng makaramdam ng sakit. I dont want to feel the pain anymore. And being with him is the pain itself. Thinking that he doesnt feel the same. Being with him doesnt have assurance, no commitment. Wala lahat. And I need to protect my heart in being broken.
O baka huli na dahil durog na ang puso ko?
*Please vote and comment. Follow me please 😍😍.*
YOU ARE READING
Del Fuego Series 2: SAVAGE (COMPLETED)
General Fiction"H-Hanggang k-kailan m-mo ba ako ikukulong dito A-Alas?" tanong ko na niyakap ang dalawang tuhod habang hilam sa luha ang mukha. Itinaas niya ng Zipper ng pantalon niya at lumapit sa akin. So close that I can smell his breath. Hinawakan niya ang bab...
Kabanata 21
Start from the beginning
