* Just like the Movies* ( SHINee Fiction)

take eighteen! action!

bago ang lahat.. author's note muna :P

salamat po sa mga nagti-tyagang mag intay ng mga update ko. busy po kasi ang inyong lingkod. and hindi lang po ito ang account ko, i have another account which is "daikenja" i have other stories po duon and medyo napapabayaan ko nadin kaya relax lang po mga kapatids. dadating din ang ginhawa, este update:P HAHAHA. habaan nalang po sana ang pasensya niyo sa pagiintay ng update ni author :P i have classes during the day and i have activities at night, and that's almost everyday. ay wait. what i mean by activities at night, are church activities. hmm. ang isip niyo ha!!!! JOKE! HAHAHAH. kaya fully packed ang sched ko. ayun lamang po, gusto ko lang po malaman niyo kung bakit matagal akong mag update, nawa'y maunawaan niyo :PP

kaya ko po ito nilagay sa umpisa ay para BASAHIN! comment " SHINee" if you read it. the more "SHINee" comments the faster the update. xD

----------------eto na talaga :P LOVELOTS/ :*-------------------------------

(LENA'S POV)

" i'm sorry to say this ms. perez, but your parents were involved in an accident. the hospital called us to say na, pumanaw na sila as of 2:23 pm"

yan yung balitang never kong inexpect na marinig. napakapit ako ng mahigpit kay kean. feeling ko kasi kung hindi ako kakapit sa kanya, mabubuwal ako sa kinatatayuan ko. hindi. hindi totoo tong sinasabi ni mam.

" ma....m hi..hindi... naman.. po totoo yan diba?" hirap na hirap akong sabihin yan, ayaw kong tanggapin kung ano man ang isasagot niya sa akin. oo nagtanong ako. pero ayaw kong marinig ang sagot niya.. takot akong baka totoo ang lahat. hindi pa sila patay.. kasama ko lang sila kaninang umaga..

tinignan ko yung principal ng maigi. halos magmakaawa ako na sabihin niya sa aking joke lang ang lahat. " mm..mam? a..ano po.... di. naman po yan totoo diba??.. hi...hindi pa..po sila pa...pa..." i choked at my own words. iyak na ako ng iyak. alam niyo yug pakiramdam na para kang unti unti nading pinapatay sa balitang narinig mo. yung gusto mong may masabi sayo na joke lang ang lahat. yung kung panaginip lang to. sana nagising kana. para normal nalang ulit ang lahat.

umiwas ng tingin si mam, instead, inabutan niya ako ng piece ng papel. " address yan ng ospital. go now." mariin niyang sabi.

( kean/ key's POV)

gitlang gitla ako sa narinig ko. naiiyak nadin ako sa sobrang gulat at lungkot sa nangyari. at nang nakikita kong ganito si lena, mas nadudurog ang puso ko dahil alam kong wala akong maitulong para mabawasan yung lungkot niya. pero kelangan kong magpakatatag para sa kanya. kelangan ko siyang suportahan.

nanginginig na yung kamay niya nung kukunin niya yung papel dun sa principal. instead, ako nalang yung kumuha.

" ako na po magdadala sa kanya mam." sabi ko habang dali dali kong inakay si lena papunta sa may carpark. halos paliparin ko yung kotse papunta sa ospital. walang nagsasalita sa amin ni lena. ang tanging bumabasag lang ng katahimikan sa kotse ay yung hikbi niya kaiiyak.

nang makarating kami sa ospital, bababa na sana ako sa kotse ng hinawakan niya yung braso ko. mugtong mugto na yung mata niya, hindi ko na maidescribe ang estado niya ngayon. " hi *hic* hind..*hic* pa.... si *hic* la.. pat.." hirap na hirap niyang sabi sa akin. kinakapos nadin siya ng hininga. kahit hindi siya magsalita, sa mata palang niya, i know that she's hurting so much. too much pa nga sa kaya niyang i-hold in. parang kahit anong oras, pwede siyang mag burst.

niyakap ko nalang siya at hinayaang umiyak sa dibdib ko. wala kong pakialam kung malagyan man ng uhog or what yung damit ko. hinihimas ko yung likod niya at buhok niya. " ssh... wala na tayong magagawa.." sabi ko sa kanya. alam kong harsh. ayaw ko sanang sabihin sa kanya ang mga salitang yan, pero ayoko namang magsinungaling sa kanya. kelangan niyang tanggapin ang pangyayari. as expected, lalo siyang humagulgol. naiinis ako sa sarili ko dahil wala akong magawa.

" hi...*hic* pwed..*hic* ..kan *hic* la *hic* kasa *hic* ko.. si *hic* " pilit pa niyang sabi.

" sssssssh... alam ko.. alam ko...." sabi ko nalang kahit na hindi ko na siya maintindihan.

ilang minuto kaming ganito. pinipilit kong patahanin siya. hanggang naramdaman ko nalang na nakatulog na siya kaiiyak. sinadal ko sa sa upuan. tinignan ko siya. naaawa ako sa kanya. papano na siya ngayon.?

lumabas ako ng kotse. tinawagan ko agad si neeko. ang tagal bago pick-up-in ng loko ang cellphone niya. finally, after ilang ring, narinig ko na ang boses niya na parang inis na inis.

" kean! this better be good! first day natin tapos wala ka sa klase??" irita niyang sabi, halata naman sa tono niya.

"oo. this is very urgent. pakibigay naman kay tasha yung phone oh. kelangan ko siyang makausap."

"ha?! eh nasa klase kam-"

" NOW!" Hindi ko na siya pinatapos. kelangan niyang gawin ang sinasabi ko.

" okay, fine! chillax bro! " - =_______________= if you only knew.

mamaya maya, si tasha na yung kumausap sa akin.

" hello?! hoy kean, saan mo dinala si lena?! bakit wala kayo sa klase?! anong nangyari sa office?" sh*t naman oh! nawawalan na ako ng pasensya nag dami nilang masabi.

" teka! wag niyo akong pangaralan, urgent to. nasa ospital kami ngayon."

Nilayo ko yung cellphone sa tenga ko kasi sinigawan ako ni tasha.

" HA?! ANO?! OSPITAL?! ANONG NANGYARI KAY LENA?!!! LAGOT KA SA-"

" NAMATAY PARENTS NIYA!!!" ako naman ang sumigaw. this time. natahimik naman yung kabilang linya. chance ko na para mag explain ng walang interruption.

" so, eto ang gusto kong gawin mo. mamaya mo na ako tanungin. pumunta ka na dito sa ospital as soon as possible kasi kelangang kelangan ka ni lena. i'll text lucy para pumunta nadin dito."

"................"

silence on the other end.

alam kong ang hirap ng sitwasyon ngayon. i'll help lena as much as i could.

-------------------------------------------------end of UD-----------------------------------------------------

:) ayan/ wew. ang bigat ng chapter na ito. :( T___________T condolence lena :(