Chapter 37

9.3K 161 4
                                    


Wasn't supposed to update today but ROA hit 1ok reads. Thank you sobra sa mga nagbabasa esp sa mga nagv-vote and comment!! Also, ROA is only until chapter 40 so 3 chapters left. Thank you ulit!

***

Nang kumalma at natigil na ako sa pagiyak ay pinaupo ako ulit ni Zion. He went to the kitchen and came back with a glass of water.

"Here, drink," he said then handed me the glass.

Inabot ko iyon at ininom. It helped because my throat feels so dry. Nag-angat ako ng tingin sakanya at napansin na namumula ang mata. I was too busy crying earlier that I didn't noticed if he cried too but I think he did.

"Uh..." I don't know what to say. I suddenly felt awkward.

We talked. Now what? Does that mean ayos na kami? Ganon ba kadali iyon?

"I'll take you home later. Can you stay here until twelve? Or do you really want to go home?" tanong niya.

"I'll text my brother," I replied, indirectly saying yes.

Ngumiti siya sa akin at napakagat ako sa labi. He then looked at my lips and his gaze lingered there for a while. Tumikhim ako at gumalaw. Ang isang kamay niya ay nakahawak sa backrest ng sofa at ang isa ay nakatukod sa gilid ng binti ko kaya nakakulong ako sakanya.

"Is there anything you want to eat? Your last meal was our lunch."

"Kahit ano," sagot ko.

A small smile appeared on his lips. Tumango siya at lumayo sa akin.

"Do you want to stay here or you want to ge with me in the kitchen?" tanong niya.

Tumayo ako. "I'll go with you," I replied.

"Alright," he said.

Pinauna niya akong maglakad pero malapit lang ang distansya namin dalawa. I glanced at him once and saw him watching me. There was a pained expression on his face so I immediately looked away.

He opened the ref and brought out some ingredients. I think he's going to cook chicken. I then wonder if he stays here? Dahil kung hindi ay sino ang gumagamit ng mga stocks niya? Naupo ako sa high chair habang pinapanood siya.

"I'll cook chicken and soup. Is that okay?" he asked.

I silently nodded. Tinignan niya ako ng ilang segundo bago inumpisahan ang pagluluto. Inikot ko ang paningin sa paligid. I'm actually amazed because this is how exactly how I wanted my future house to look like. I realized Zion knows me that well. Ang mga furniture na ginamit ay pasok na pasok sa tipo ko.

Tahimik lang si Zion sa pagluluto habang pabalik balik ang sulyap sa akin. It's almost eleven at ramdam ko ang pagkagutom. I watched him as he cook. Tuwing tumitingin siya sa akin ay pakiramdam ko may gusto siyang sabihin na hindi matuloy.

Maya maya ay natapos siya sa pagluluto. I felt useless dahil maging ang kanin ay siya ang nag-saing. Tumulong na lang ako sa paghahanda ng kubyertos.

"Do you want to eat at the dining or just here?" tanong niya at tinuro ang kitchen counter kung saan ako naka-pwesto kanina.

"Dito na lang," I answered.

Inilapag ko ang mga pinggan habang inihanda niya ang pagkain. He sat beside me after at biglang parang nabuhol na naman ang dila ko.

I awkwardly put food on my place and started eating. Itinulak ni Zion palapit sakin ang isang mangkok ng soup na niluto.

"Thanks," I simply said.

Nagpatuloy ako sa pagkain at hindi siya nilingon. Ang gutom na nararamdaman kanina ay parang biglang nawala. He's shamelessly watching me eat that made me conscious. Paano kung mabulunan ako?

Rules Of AttractionWhere stories live. Discover now