Tüm hikaye, gözlerimi açmama ve çiçeklerime kavuşmama sebep olan dostuma ithaf edilmiştir, Jak'a... omegayuyu
3. Kişi gözünden;
Pawn ve Jak birbirlerine kızmış şekilde, şöminenin başında bağırıyordu. Pawn, mızmız küçük bir kız çocuğu olduğundan bir yandan ağlıyordu. "Jak! Boyama kitabıma su dökmüşsün! Berbat olmuş!" diye bağırırken, Jak onun sesini bastıracak şekilde "Altı üstü su. İsteyerek yapmadım hem!" diye bağırıyordu. Beyaz saçlı, yaşlı bir kadın kamburunu örten bir şal, pofuduk terlikler ve yılların acısının çıktığı yorgun vücudunu sürdü odaya. "Jak, sessiz ol küçüğüm" dedi. Şöminenin yanına geldi, küçük çocuklar hâlâ sinirle birbirlerine bakıyorlardı. Yaşlı kadın sıkı bir topuz yaptığı seyrek saçlarını düzeltti, sallanan sandalyenin üzerinden şişleri ve ipi aldı. Küçük Pawn çokça üşüyordu, ona bir kazak dikiyordu. Sandalyeye yerleşip çocuklara baktı. Burukça gülümsedi. "Size bir hikaye anlatayım mı?" dedi titrek bir sesle. Pawn'ın gözleri ışıldarken ondan yaşça büyük olan Jak göz devirdi. "Eğer hikayenin sonunda prens prensesi öperek uyandırıyorsa, kalsın" dedi oğlan. Yaşlı kadın ayağı kalktı. Televizyonun altındaki, Jak ve Pawn'ın açmasının kesinlikle yasak olduğu çekmeceye gitti, açıp içinden kalın, albüme benzer bir kitap çıkardı. Kitaba yaşlı gözlerle bakıp çocukların yanına geri döndü, yerine yerleşip örgülerini yana koydu. "Oturun" dedi gülümseyerek. Çocuklar yaşlı kadının karşısına yerleşti, Jak anlam veremiyor, Pawn ise merakla bekliyordu. Yaşlı kadın kitabın kapağını gösterdi onlara, sentetik deri kapak öyle eski duruyordu ki, sanki nesillerdir onlardaydı. Kahverengi derinin üzerine bir çocuk dikmiş gibi duran harflere baktılar, Pawn okumayı bilmediğinden Jak'a döndü hemen. Jak heceledi "Jak ve Pawn'ın pe-ri ma-sa-lı." Çocuklar anlamamış şekilde birbirlerine baktılar. Yaşlı kadın kapağı açtı
"Bir varmış, bir yokmuş..."
