* Eventueel triggerend *
——
Gevaar nadert je
Maar je luistert niet
Monsters verzamelen
Toch zeg je dat ze niet bestaan
Ik kijk
Ik hoor
Ik tril
Ik schreeuw
Jij kijkt me aan
Alsof ik gek ben
En dat zul je blijven doen
Totdat ik stop
En terugkeer
Naar jouw werkelijkheid
Denk je dat echt
Of wil je het niet geloven
Weet je het allang, diep in je hart
Dat wat ik nu zie
Achter je staat te wachten
Om je te breken, met één uithaal?
De monsters komen
Als een zwerm van kwaad
Zwarte schimmen
Met ogen van sneeuw
Klauwen klauwen klauwen
En er stroomt bloed
Zwart bloed
YOU ARE READING
Stille voetstappen
PoetryIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
