Mensen sterven
Ze komen
Ze gaan
We willen ze vasthouden
Maar
Het is hopeloos
Hopeloos
H o p e l o o s
Zoals mijn vingers
Tikken
Op de maat van de muziek
Zo
Gaan ze onderweg
Onderweg
O n d e r w e g
Naar een bestemming
Een plaats
Waar we ze niet vinden
Ver
Onmeetbaar ver weg
We zoeken wel, maar
Het is
Zoals het tikken van tijd
Want
Onstopbaar is het
Kan ik je opvangen?
Als
Een straaltje van de zon
Hoe kan ik je helpen?
Nu
Nu je breekt vanbinnen
Nu
Nu je je verwijdert
Verwijdert
V e r w ij d er t
Van mij
Mensen sterven
Wij ook
Maar ga nu nog niet
We hebben
Nog
Zo lang
Niet onmeetbaar
Niet onstopbaar
Maar ook niet hopeloos
Mensen sterven
Hoe kan ik je helpen
Dwars erdoorheen
Naar de overkant?
YOU ARE READING
Stille voetstappen
PoetryIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
