Stromend water
Als vallende druppels
In een kamer gemaakt van licht
Tranen vloeien over het oppervlak
Stromen van water
Als regendruppels op een raam
Naar beneden
Steeds weer
Telkens weer
Maar dit is geen keukenraam
Geen druppels veroorzaakt door dauw
Het is een mens
Drager van tranen
Waarom huil je
Wat is de reden voor die stroom?
Hoe voelt het om te huilen
En hoe smaken de tranen
Bitter, zout of juist zoet
De man kijkt op
Hij wil zijn verdriet niet tonen
Haat de tranen
Het vocht dat hem hindert
Vroeger goed verborgen emoties
Staan nu te lezen op zijn gezicht
Hij wil niet zwak zijn
Maar de kracht is uit hem weggevloeid
De man staat op
Verdwijnende voetstappen
Vullend de holle gang
Stille voetstappen
Dof, maar toch luid weerkaatst
Nu is de man weg
Een oorverdovende stilte blijft
Niemand vult de stilte op
Want er is niemand die dat kan doen
Zijn voetstappen zijn weg
Voerden hem weg naar een andere plek
Hij wilde rust
Geen verdriet meer kennen
Tranen zijn geschreid
Nu is het stil
Voorgoed
YOU ARE READING
Stille voetstappen
PoetryIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
