Waarom houdt de zon geen rekening met ons humeur
De regen lijkt het ook al niet te snappen
Maar mijn vingers steek ik naar je uit
En samen gaan we dit gewoon aftrappen
De maan laat zich niet zien
En de sterren verdwijnen
Toch ben ik er nog wel
Om als een licht te schijnen
Als de hemel boven je alweer zo donker is
Het onweer je wil omringen
Dan moet je weten dat ik daar ook nog ben
Ook al kan ik je niet in slaap zingen
Donker wordt hij, de wolk
Dicht gaan de rozen
Maar ik ben er
Om het water te hozen
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Stille voetstappen
ПоэзияIeder mens zet voetstappen op deze aarde. Waarom lijkt het dan zo vaak alsof de één een grotere afdruk achterlaat dan de ander? Dit is een warrige poëziebundel over twijfels, vragen en gedachten. Sommige zijn duidelijk te bemerken, andere dwalen als...
