• Capítulo 102 •

Start bij het begin
                                    

Mire hacia el piso y sentí como mis mejillas se ruborizaban poco a poco, no sería capaz de decir algo como eso.

Tenía que decir algo, todo este ambiente era incomodo.

-- Esta bien, ya lo he entendido -- dijo Jimin -- ¿Y que tal tú TN? ¿Como es tu relación con Jungkook?

Mire hacia el techo.

-- Es... Es una buena relación.

Jimin soltó una risita, mientras que Taehyung por su lado se encontraba ignorandonos, parecía molesto.

-- ¿Como fue su primera cita? -- preguntó Jimin con los ojos llenos de curiosidad -- porque simplemente no puedo imaginar a Jungkook en modo romántico.

El carrito que condujo Taehyung llegó al final del pasillo, dimos la vuelta y pude ver a lo lejos a Jin, junto con Somi y Jungkook.

-- Nunca he tenido una cita con él -- respondí.

Jimin y Taehyung intercambiaron miradas.

-- ¿Estas bromeando? -- preguntó Taehyung deteniendo el carrito de golpe frente a una caja registradora.

Por mi lado comencé a sacar todos los productos para colocarlos dentro de una bolsa.

-- No hemos tenido tiempo para eso -- dije intentando ignorar sus expresiones de sorpresa  -- siempre hemos matado zombies y hemos estado de un lado a otro.

-- Claro porque matar zombies es super romántico, -- dijo Jimin creando un arcoíris en el aire.-- mientras las gotas de sangre caen alrededor suyo.

Taehyung soltó una carcajada y yo sentí como mis mejillas comenzaban a calentarse.

-- No es culpa de TN -- dijo Taehyung -- Jungkook era demasiado popular en la escuela como para tener una relación formal con una chica, es por eso que ese chico no puede darte una cita.

De pronto un disparo se escucho por todo el supermercado, haciendo que los tres nos quedáramos inmóviles.

A lejos pude ver a Jin correr junto con Somi mientras que Jungkook se encontraba disparando frente a uno de los pasillos.

-- ¡Corran! -- grito Jin.

Sentí que mi corazón se me iba a salir del pecho, no lograba ver lo que estaba pasando allá atrás.

-- Tenemos que irnos -- dijo Jin tomando mi mano-- esas cosas vienen hacia aquí, Jungkook ha dicho que dentro de los baños hay unas ventanas que dan directamente al estacionamiento de atrás.

Jin intento correr mientras tomaba mi mano para que lo siguiera, pero me detuve en seco y volví a mirar hacia atrás.

-- ¿Y que pasa con Jungkook? -- pregunté.

-- Jungkook llegará más tarde,-- respondió Somi -- deja de jugar y vamonos o el tren nos dejará.

No pienso dejar a Jungkook.

De un movimiento rapido, me solté de la mano de Jin y comencé a correr hacia atrás mientras sacaba una de mis pistolas.

-- Maldición -- dijo Somi -- tendra que ser dentro del tren.

-- ¿De que hablas Somi? -- dijo Jimin -- tenemos que irnos ya, ellos nos alcanzarán mas tarde.

Mientras continuaba corriendo no podía dejar de pensar en lo que había dicho Somi, ¿A que se refería con "tendrá que ser dentro del tren"?

Seguí corriendo con todas mis fuerzas, hasta que pude visualizar a Jungkook a lo lejos, de pronto pude notar como me miró por el rabillo del ojo mientras continuaba disparando.

-- ¡No te muevas TN, hay ácido debajo de ti! -- gritó.

Me detuve en seco y pude ver ácido justo en frente de mi, el mismo ácido que había matado a Yoongi meses atrás.

Ese ácido me impedía llegar hasta Jungkook.

Había gusanos por todos lados, moviéndose de un lado a otro intentando llegar a Jungkook.

-- Tienes que irte de aquí -- dijo Jungkook.-- Me las arreglaré sólo.

Jungkook podía ser el mejor mata-zombies del mundo, pero aquellos gusanos eran demasiados para él.

-- No pienso irme de aquí.

Mire de un lado a otro, hasta que encontré una respuesta frente a mis ojos, existía una manera para sacar a Jungkook de allí sin tocará todo ese ácido que tenía alrededor.

-- Vete -- dijo enojado.

-- No,-- afirme -- tengo un plan.

Especial 100 capítulos

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Especial 100 capítulos.
(3/3) 💕

¡Gracias!

• Kill or death - JJK •Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu