De 100ste Hongerspelen

Het einde

'Help!' hoor ik vanuit de bosjes. 'Rain!' snel trek ik haar uit de bosjes. Ze zit onder de wonden. 'Wie heeft dit gedaan?' vraagt Anna. 'De twee van District 2'. Samen slepen we haar naar de Hoorn. Ik maak haar wonden schoon en geef haar wat water. Anna bindt haar wonden af. 'Rust hier maar, wij gaan Estella en Victoria zoeken' zegt Anna en we gaan de stad in.

Na lang lopen vinden we ze. Ik trek Anna mee achter een muurtje. Maar ze hebben ons al door. Estella tikt Victoria aan. Ik ga naar ze toe. Victoria valt me aan. Ik weet haar te ontwijken en trap haar op haar rug. Estella pakt me vast in een wurggreep. Ik pak het haar van Estella vast en trek er zo hard als ik kan aan. Ze gilt en laat me los. Anna heeft Victoria in haar schouder gestoken. Estella pakt haar pijl en boog en richt op mij. Snel ontwijk ik de pijl en pak een messen. Ik richt op haar hoofd maar ik mis. Ik pak nog een mes en gooi in haar borst. Ze valt. Ik ga op haar zitten en blokkeer haar armen en benen. 'Laat me los, trut!'. Dan steek ik mijn mes in haar hart. Het kanon gaat af. Anna is gevallen en Victoria lijkt nu alle macht over haar te hebben. Ik pak Victoria om haar middel en gooi haar op de grond. Anna heeft twee flinke steekwonden in haar been. Ze kan niet verder vechten. Ik pak mijn zwaard. 'Dacht je dat je nu sterkter bent met je zwaard?' zegt Victoria en ze pakt me een gemene grijns ook een zwaard tevoorschijn. Ik haal uit en probeer haar been eraf te hakken. Ik mis. Victoria lacht. Ze probeert mijn schouder te hakken, maar ik ontwijk en het zwaard raakt me zachtjes. Een grote snee zit er in mijn schouder. Ik sla behendig het zwaard het haar handen. 'Dat is niet het enige dat ik heb, hoor' zegt ze vals. Uit haar broekzak pakt ze een mes. Ze tackelt me en ik val met een klap op de grond. Mijn zwaard ligt verderop en ik pak mijn eennalaatste mes uit mijn riem. Victoria zit al op me wil me steken, maar ik rol mijn hoofd weg. De wond in mijn hoofd doet pijn. Met mijn mes steek ik in haar pols. Ze krijst. Ik zucht en kijk naar Anna. Anna geeft me een knikje. Ik werp zo hard als ik kan in het hart van Victoria. Boem. Het kanon gaat weer af. 'Anna!' snel raap ik haar van de grond en ren met haar in mijn armen naar de Hoorn.

Bij de Hoorn maak ik haar wonden schoon en bind ze af. Het valt me nu pas op dat Rain weg is. Met Anna's pijl en boog. 'Rain is weg' fluister ik, 'ik ga haar zoeken'. 'Dat hoeft niet'. Rain staat achter me met een geladen pijl en boog. 'Maar..' wil ik zeggen. 'Niks maar!'. 'Rain doe dit nou niet'. Rain gebaart dat ik naar het midden van het stenen plein moet gaan. Mijn mijn handen omhoog loop ik naar het midden. Dan schiet Rain een pijl ik mijn knie en ik val neer. Ik gil het uit van de pijn. 'Die super onschuldige Rain, ja ja'. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Snap je het nou nog steeds niet? Dom wijf! Grease die is overleden bij een explosie en ik die overleef. Ik lig in met wonden in de bosjes en de meiden van District 2 hebben me met rust gelaten. Geloof je het zelf?' Rain lacht, 'Ík was degene die de bom heeft aangestoken in de kamer zodat Grease dood ging, ík heb mezelf verwond en ben in de bosjes gaan liggen, expres bij jullie in de buurt zodat jullie me zouden vinden. Jullie zijn ook zo goed gelovig, he. Maar nu is het tijd om jou te vermoorden, en als ik klaar ben met jou, dan vermoord ik je zus'. Ze pakt een pijl en richt op mij. 'Nooit' schreeuw ik en ik werp mijn laatste mes recht in haar hart. Het kanon gaat af. Anna en ik hebben gewonnen.