Siz İstediniz! (Eski hali)

2.Bölüm

Bu yaptıklarını yanlarına bırakmayacağım. Artık Esila yok Ilgın var! Değişeceğim ama baştan aşağı iki ayın sonunda okula gittiğimde kimse beni tanımayacak. Kimseye acımayacağım, tüm okula bana yaptıklarını ödeteceğim en ağır bir şekilde.

Bana attıkları yumurtaları, üzerime döktükleri unları, sırama yazdıklarını, kovayla döktükleri suları, canları her sıkıldığında benimle dalga geçmelerini, tırnaksız, ezik, bücür diye taktıkları lakapları, hepsini ödeteceğim pişman olacaklar bu yaptıklarına!

Ama önce değişmem lazım onları şuan ki halimle ezmem mümkün değil, şuan ki halimden ben bile iğreniyorum. Bunları düşünürken arabamı çalıştırıp yola devam ettim. Bu iki ay benim değişim aylarım olacaktı! Peki bu kadar kısa sürede nasıl değişebilirdim?

Eve yaklaştığımda arabamı garaja park ettim annemler ile bir an önce konuşmalıydım! Eve geldiğimde kimse yoktu ve nerede olduklarını bilmiyordum. Babamı arayıp nerede olduklarını sormadan önce elimi yüzümü yıkayıp üstümdeki ayran kokan şeyleri çıkardım.

Artık kendimi tamamen bırakmıştım tek amacım Mertcan'ı görmekti ama artık ona karşı hissettiklerim kin ve nefretten başka bir şey değil! 2 gün önce bana yaptıklarına rağmen ona karşı sevgi besleyen ben, şuanda intikam arzusundan yanıyorum ne kadar da garip.

Elimi yüzümü yıkayıp değişebilmek için neler yapmam konusunda bilgisayara girip sitelerden yardım aldım. Bilgisayarın başında vakit geçirirken babamı aramayı unutmuştum. Komidinin üzerindeki telefonu alıp babamı çaldırdım. Arıyor. Arıyor. Ve açtı.

"Alo babacığım neredesiniz?"

"Annenle yoldayız kızım 10 dakikaya evdeyiz bir sorun mu var korumalara söyleyeyim ben gelene kadar onlar ilgilensinler. Noldu Esila bir şey mi oldu kızım?" dediğinde istemsizce gülümsedim. Beni gülümsetebilen bir tek ailem vardı.

Babamın benim için endişelenmesi beni mutlu etmişti. "Bir şey yok baba sizinle bir konu hakkında konuşmak istiyorum eve gelince konuşuruz" deyince rahatladığını sesinden anlamıştım.

Bir şey olduğunu düşünüyordu çünkü ben mecbur kalmadıkça babamı aramazdım. 10 dakika geçmeden kapı çalınca Aysel Sultan kapıyı açtı. Sarılma faslını kısa tutup babam "Neymiş bakalım bu konu" deyince hep birlikte koltuklara oturduk.

Fazla uzatmadan konuya girmek istedim. "Anne, baba ben artık değişmek istiyorum. Ben Ahmet Aksoy'un ezik kızı Esila olmak istemiyorum. Şu lanet gözlüklerimden, kilomdan, kısa boyumdan, iğrenç tırnaklarımdan, berbat saçımdan kurtulmak istiyorum. Ben artık Esila değil Ilgın olmak istiyorum." dedikten sonra annem ve babam beklemeyeceğim bir tepki verip sarılmışlardı. Sanırım bu karar onları mutlu etmişti.

Annem "Bu kararı verdiğine çok sevindik kızım her zaman ve her yaptığın şeyde destekçiniz sakın unutma" deyip tekrar sarıldı. Ne zaman bu işe başlayacağımı sorduklarında ise cevap olarak şimdi demiştim. Babam bu cevabım üstüne birini aramıştı.

Yaklaşık on dakika konuştuktan sonra "Diş tellerini saydam buzluk takarak, gözlüklerini saydam lens takarak halledeceğiz. Bizi zorlayan kısım ise kilo vermen 2 aylık program hazırlaması için Türkiye'nin en iyi diyetisyenini çağırdım. Ama unutma en fazla 5 kilo verebilirsin. Boy işi konusunda bilgi alamadım, geniş çaplı bir araştırma yapacağım. Geri kalan tüm ipler senin elinde" dedikten sonra boynuna atlayıp ağlamaya başladım.

Bundan sonra bakım kremleri kullanacağım. Diş telim ve gözlüğüm çıkacak. Sivilcelerim için ise yurt dışından babam tanıdığı en iyi markaların başını çeken adamdan yardım istedi. O bize bir kaç tane büyük etki gösteren bir krem yollayacağını söyledi.