Siz İstediniz! (Eski hali)

22.Bölüm

Daha fazla dayanamıyordum yoruldum, ağır geliyordu. Kaldıramıyordum artık. Son nokta vuruşumu yapmalıydım. Emrelere dönüp "Oyunu bitiriyorum" dedim. Anlamayan gözler ile bana bakarlarken daha açıklayıcı olup son cümlemi söyledim.

"Yarın herkes Esila olduğumu öğrenecek!"

Şok olmuş yüzüme bakıyorlardı. Duygu "Daha erken değil mi Ilgın?" diye sorunca "Hayır değil yoruldum artık bitsin" deyip karşıma baktım tekrar. Hala önündeki kız ile ilgileniyordu. Duygu'ları bırakıp koşarak tuvalete gittim.

İçerideki herkesi çıkarıp kapıyı kilitlediğim andan itibaren göz yaşlarım bağımsızca akmaya başladı. Cidden neden hala ağlıyorum ki? Değmeyecek biri için neden ağlıyorum. Başka sevecek birini bulamadım mı!

Böyle olmak zorunda mı? Hayat her zaman kazık atacak mı? Kahretsin. Ezik olduğum zamanlar hayatım daha kolaydı. Herkesin gözünde güçlü kızdım nasıl olsa. Kimse bir şey fark etmezdi değil mi?

O kadar salağım ki. Düşene tekme atmak yerine elimi uzatıyorum.

Yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra çıktım. Derse girmek için boş koridorda boş adımlar ile ilerledim. Sınıfa girince sadece hocaya baktım. Gözleri ile oturmamı işaret ediyordu. Yavaş adımlar ile ilerledim sırama.

Mertcan gözümün içine bakıyordu. Ben ise yaptıklarını aklıma getirerek soğuyordum ondan. Kulaklığımı takıp sıraya koydum kafamı. En iyi şeydi müzik. Benim için rahatlama kaynağıydı. Ders bitince Duygu dürtüp "Uyansana kızım. Seninle uyudum diye beni izledin değil mi uykusuz kaldın o yüzden" deyince gülümsedim, ya da gülümsemeye çalıştım.

Kafamı sallayıp "Evet senin yüzünden uyuyamadığım doğru ama horladığın için" deyince Emre ve Cenk gülmeye başladı. Duygu omuzuma yumruk atıp "Aa üstüme iyilik sağlık ben bir kere asla horlamam" dedi somurtup.

**

Okul bittiğinde direk eve gelmiştim. Yarın yapacaklarımı düşünüyordum. Mal gibi şaşıracaklardı o yüzlerini kameraya çekip koridorlara mı assam acaba? Evet evet mantıklıydı. Bilgisayarımı alıp yatağıma geçtim.

Twitter'a girip ilk tweetimi attım 'Adam olmak için önce insan olmak gerekiyor mafya bozuntusu' takipçilerime baktığım da ciddi derecede arttığını gördüm hangi ara bu kadar takipçi yaptım ki ben?

Sabah kalkınca buz mavisi jean üzerine bir omuzumu açıkta bırakan bir tişört giydim. Duygu'nun odasına girip gıdıklayarak uyandırdım. Oda üzerini değiştirdiğinde evden çıktık. Emre ve Cenk bizi bekliyorlardı her gün olduğu gibi. Cenk söylenerek "Kız olmak zor abi ya" dedi gülerek ama bir o kadar da sitem dolu.

Mertcan ve çetesi her zaman ki bankında oturuyordu. Arabalardan inip okula doğru yürüyecekken durdurup "Sigara içelim" dedim. Ben arabamın üzerine oturunca Duygu'da yanıma oturdu Cenk ve Emre ise karşımızda ayaktaydı.

Karşıma baktığımda Mertcan'ın telefon ile konuştuğunu gördüm bir anda hareketlendiler koşarak arabalarına binip çıktılar okuldan. Tüm okul onları izliyordu benim umurumda bile değildi uyuşturucu satmaya gidiyorlardır en fazla.

Okul tüm sıkıcılığı ile ilerliyordu. Sonunda can kurtaran zilim çaldı eveet! Arabalarımıza binip yolda küçük bir yarış yaptık. Duygu ile eve girerken "Sen takıl ben kayalıklara gideceğim biraz" dedim. Kafasını sallayıp içeri girdi.

Kayalıklarda oturup son ses müzik dinlemek istiyordum en iyi dinlenme tekniğim buydu benim. Kulaklığımı takıp müziğimi açtım. Bazen sadece unutmak için sığınırsın müziğe. Hani sebepsizce ağlamak istersin ya işte tam olarak onu yapmak istiyordum. Hava kararmaya başladığında ayağa kalkıp eve gitmeye hazırlandım.