Forgive me ✔️

🥀12🥀

Εύας POV

Άκουσα το κουδούνι και πήγα να ανοίξω.
"Φιλίπ;"
"Γεια σου μικρό. Πρέπει να μιλήσουμε"
"Όλα καλά αγάπη μου;"
"Ιδιαιτέρως"
"Πηγαίνεις μέσα λίγο;" Είπα και τον κοίταξα γλυκά και πήγε στο δωμάτιο.
"Εύα είσαι με τα καλά σου; Ποιος είναι αυτός;"
"Ο Σωτήρης. Συγγνώμη γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο;"
"Γιατί δεν λέγεται από το τηλέφωνο."
"Η μαμά μου; Έπαθε κάτι; Η καρδιά της;"
"Οχι... Όλα καλά στο σπίτι.... Άλλο"
"Τι έγινε;"
"Ο Στέφανος ζει" είπε και ήταν το τελευταίο που θυμάμαι.

Φιλίπ POV

Έβαλα τα χέρια μου γύρω της και έπιασα το σώμα της.
"Εύα.... Ευακι ξύπνα" είπε και χτύπησα το μάγουλο της. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε
"Φιλίπ;"
"Όλα καλά ηρέμησε"
"Άσε με" είπε και έσπρωξε τα χέρια μου.
"Ευα... Είσαι καλά;"
"Πως ; Που ; Ποτέ;"
"Εύα αυτά είναι λεπτομερείς σημασία έχει ότι είναι καλά" είπα και την πλησίασα αλλά απομακρύνθηκε.
"Και γιατί δεν με έχει πάρει τηλέφωνο; Τι ακριβώς περίμενε;"
"Εύα"
"Φιλίπ φύγε"
"Σε παρακαλώ άκουσε με"
"Φύγε γαμώτο φύγε φύγε φύγε" είπε και σηκώθηκα.
" Σε περιμένει να ξες" είπα και βγήκα από την πόρτα. Κατέβηκα κάτω και τον κοίταξα.
"Στέφανε μιλά της" είπα και με κοίταξε.
"Ήταν χαρούμενη. Γελούσε Φιλίπ. Αυτό με νοιάζει. Να είναι καλά." Είπε και ξαναμπήκε στο ταξί. Κοίταξα το παράθυρο και τα φωτα είχαν σβήσει

(•••)

"Μελίνα είναι ξεροκέφαλοι"
"Φιλίπ έκανες ότι μπορούσες. Η Εύα πιθανότατα να ένιωσε πληγωμένη. Ζούσε και δεν της το είπε. Για άλλη μια φορά επέλεξε τον εαυτό του."
"Πάλι με έβαλαν στη μέση"
"Πως ήταν;"
"Χαρούμενη... Και της το χάλασα." Είπα και έριξα το σώμα μου στο κρεβάτι.

Εύας POV

"Όλα καλά;"
"Ε; Ναι ναι" είπα και τον αγκαλιασα
"Ποιος ήταν αυτός;"
"Ο γιος του φίλου της μητέρας μου. Ο Φιλίπ"
"Ο..."
"Ναι"
"Έγινε κάτι στο σπίτι σου;"
"Περίπου...."
"Θες να..."
"Όχι όχι όλα καλά" είπα και κάθησε δίπλα μου.
"Εύα"
"Ναι;" Είπα και με κοίταξε. Πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου και με φίλησε.
"Σε αγαπάω"
"Κι εγώ"

2 μήνες μετά

Στέφανος POV

Μπήκα μέσα στο σπίτι μου και πέταξα το στυλό στον καναπέ. Πήγα μέσα στο δωμάτιο και έπεσα πάνω στο κρεβάτι.
Κοίταξα την ντουλάπα μου και την πλησίασα. Έβγαλα από μέσα το μικρό κουτάκι και το άνοιξα. Ο μικρός χρυσός κοιλίες ήταν μέσα άθικτος. Κάθησα στο κρεβάτι και κοίταξα το μονόγραμμα που είχε. Ε....

Άκουσα το κουδούνι και κατάλαβα ότι δεν είναι κάποιο από τα παιδιά μιας και έχουν κλειδιά πλέον. Άνοιξα την πόρτα και την αντίκρισα. Αντίκρισα τα μάτια της.  Μετά από μήνες είδα αυτό το βλέμμα που τόσο αγαπούσα. Αυτά τα χείλη που τόσο ήθελα να φιλήσω. Είχε μακρύνει τα μαλλιά της και με τρελαινε. Ηξερε ότι είχα θέμα με το μακρύ μαλλί. Έβαλα το κουτάκι στην τσέπη και έμεινα να την κοιτάω.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" Είπα αλλα δεν μίλησε κατευθείαν. Με παρατηρούσε όπως εγώ αυτήν
"Στέφανε " είπε και με αγκάλιασε.
"Όλα καλά;"είπα και
"Ναι..... Είσαι καλά" είπε και την άφησα να περάσει μεσα.
"Τι κάνεις εδώ Εύα;" Είπα και ήμουν όσο πιο μακρυά της γινόταν.
"Ήρθα για ένα μικρό διάστημα. Μου λείψατε" είπε και ήξερα ότι αυτό ήταν ψέμα. Ο λόγος είναι άλλος.
"Μάλιστα." Είπα και μπήκα στην κουζίνα για να βάλω νερό. Το είχα ανάγκη. Είχα αναστατωθεί.

Γειααα

Επειδή είναι μικρό θα ανεβάσω και δεύτερο....

Λοιπόν..... Θέμα για συζήτηση παρακαλώ εδω✓✓

Αυτά από εμένα
Ελπίζω να είστε καλά.

.

.

.

.

Τα λεμεεεεεε

Αντιιοοοοο

~Its Evi