Forgive me ✔️

🥀6🥀

Καθόμουν στο γραφείο μου και διάβαζα για το αυριανό διαγώνισμα. Άκουσα την πόρτα να κλείνει και τη φωνή του Φιλίπ.
"Θες ;"
"Φερε μια" ο Στέφανος. Συνέχισα να διαβάζω την ανατομια. Κατάλαβα ότι η πόρτα μου άνοιξε και κοίταξα την οθόνη του υπολογιστή για να δω ποιος από τους δύο μπήκε.
"Γεια" είπα και χαμήλωσα πάλι το κεφάλι μου στο βιβλίο.
"Τι έτσι; Ένα ξερό γεια;" Είπε και ήρθε και με αγκάλιασε από πίσω.
"Στεφ διαβάζω." Είπα αλλά γύρισε την καρέκλα μου έτσι ώστε να τον κοιτάω. Χαμογέλασε και με φίλησε πεταχτά.
"Να φύγω δηλαδή;" Είπε και με ξανά φίλησε πεταχτά.
"Γκχμ"άκουσα και κοίταξα την πόρτα.
"Τι;" Είπα και τον κοίταξα.
"Μου άρεσε που επιτέλους τα βρήκατε αλλά είμαι ο αδερφός της" είπε και τον κοίταξα στραβά.
"Ο ποιος;"
"Καλά ο περίπου αδερφός σου" είπε και ξανακοίταξα τον Στέφανο.
"Δεν μου αδειάζετε και οι δύο τη γωνία για να διαβάσω;" Είπα και τους κοίταξα.
"Καλά..." Ειπε ο Φιλίπ και έφυγε μαζι με τον Στέφανο. Γύρισα το κεφάλι μου και συνέχισα να διαβάζω ανατομία.

(•••)

Απάντησα την τελευταία ερώτηση και γύρισα να τα ελέγξω. Προχώρησα και άφησα την κόλλα μου. Βγήκα από την αίθουσα και πήγα στο παγκάκι που κάθομαι με τα παιδιά και έβαλα τα ακουστικά μου.
Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου και κοίταξα. Έβγαλα τα ακουστικά μου και τα τύλιξα γύρω από το κινητό μου.
"Πως πήγε;"
"Καλά μωρέ πως να πάει."
"Εύα γιατί είσαι μαζί του;"
"Τι εννοείς Φιλίπ;"
"Δεν το κάνεις επειδή"
"Όχι" τον έκοψα "όχι δεν είμαι έτσι. Ποτέ δεν θα πλήγωνα κάποιον έτσι." Είπα και τον κοίταξα.
"Εύα αν.."
"Φιλίπ είπα όχι" είπα και πήγα πίσω από το σχολείο και έβγαλα το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσάντα μου.

(•••)

Βγήκα από την πόρτα του σχολείου και κοίταξα στο προαύλιο.  Είδα τον Στέφανο μόνο του σε μια γωνία και τον πλησίασα. Έκανα να τον αγκαλιάσω αλλά τραβήχτηκε.
"Καπνισες" διαπίστωσε και με κοιταξε.
"Όχι;"
"Και λες και ψέματα"
"Πφφφ καλά κάπνισα εντάξει;"
" δεν είχα πει ότι δεν θα το ξανακάνεις;"
"Ναι πριν ένα χρόνο."
"Γιατί το ξανά ξεκινήσες;"
"Στεφ"
"Εύα γιατί το ξανα ξεκινησες"
"Γιατί ήταν το μόνο που δεν έφυγε από τη ζωή μου. Γιατί ήταν το μόνο που με ηρεμούσε και το μόνο που με ηρεμεί.  Γιατί νιώθω ότι το χρειάζομαι. Ότι είναι η ανάσα μου. Το οξυγόνο μου. "
"Αυτό το πράγμα θα σε καταστρέψει. Θα σε σκοτώσει Εύα" ύψωσε την φωνή του.
" Όχι όπως έκανες εσύ" είπα και έφυγα από μπροστά του και βγήκα από το προαύλιο.  Ξεκίνησα να προχωρά όταν ένα χέρι με τράβηξε και με κόλλησε πάνω του.
"Άσε με να φύγω τώρα"
"Με έναν όρο"
"Τι;"
"Θα το κόψεις" είπε και τραβήχτηκα από πάνω του. Πλησίασα τα σκουπίδια και πέταξα το πακέτο. Τον κοίταξα και απομακρύνθηκα από δίπλα του.

(•••)

Ήταν η τρίτη φορά που η πόρτα χτυπούσε.
"Εύα άνοιξε μου σε παρακαλώ. Εγώ είμαι."
"Δεν σε πιστεύω Φιλίπ"
"Εύα έφυγε. Δεν είναι εδώ"
"Φιλίπ θέλω να μείνω μόνη μου." Είπα και άνοιξα την πορτα. Τον προσπέρασα και μπήκα στο μπάνιο για να κάνω ντουζ. Κοίταξα το νυπτηρα και το ντουλαπάκι. Άφησα τα πράγμα μου στο καλάθι και μπήκα στην ντουζιέρα. Άνοιξα το νερό και το άφησα να τρέξει πάνω μου. Έσκυψα να πάρω το σαπούνι αλλά γλίστρησα.

Φιλίπ POV

Άκουσα ένα δυνατό ήχο και έτρεξα. Πλησίασα την πόρτα του μπάνιου και χτύπησα.
"Εύα; Εύα όλα καλά;" Κατέβασα το χερούλι και η πόρτα άνοιξε. Το νερό έτρεχε. Άνοιξα την κουρτίνα και ήταν πεσμένη πάνω στα πλακάκια και το νερό στην μπανιέρα ήταν κόκκινο.
Σήκωσα το σώμα της και το τύλιξα σε μια πετσέτα. Έβαλα στο σημείο που έτρεχε το αίμα μια πετσέτα και την πήγα στο σαλόνι. Την άφησα στον καναπέ και φώναξα το ασθενοφόρο.

Την πήραν και την έβαλαν μέσα στο ασθενοφόρο και έφυγαν για το νοσοκομείο. Άρπαξα μια μπλούζα μου και έφυγα από το σπίτι.

Μπήκα στο νοσοκομείο και πλησίασα τη γραμματεία.
" Ευα.... Εύα Αναγνώστου. "
"3ος όροφος στην εντατική." Είπε και έφυγα προτού πει οτιδήποτε άλλο.  Πλησίασα και είδα την πόρτα της εντατικής. Κάθησα από έξω και κοίταξα το κινητο μου.

5 ώρες μετά

Ακόμα δεν έχει βγει από την εντατική. Άκουσα βήματα και κοίταξα προς τις σκάλες.
"Που είναι; Φιλίπ πες μου που είναι σε παρακαλώ. Είναι καλά;"
"Ειρήνη ηρέμησε. Είναι στην εντατική. Έχασε αρκετό αίμα. Είναι μέσα πέντε ώρες τώρα και είναι το μόνο που μου είπαν"
"Το κοριτσάκι μου.... Πως γιατί;" Είπε και κάθησε στις καρέκλες.
"Πήγε να κάνει μπάνιο και το επόμενο πράγμα είναι ο δυνατός ήχος που ακούστηκε. Όταν πήγα στο μπάνιο ήταν πεσμένη στην ντουζιέρα και το νερό ήταν κόκκινο." Είπα και είδα τον Στέφανο να έρχεται κατά πάνω μου.
"Πες μου μόνο ότι είναι καλά"
"Στέφανε"
"Φιλίπ αν πάθει κάτι"
"Όλα θα πάνε καλά" τον έκοψα και έπεσα πάνω στην καρέκλα με φορά.

Στέφανος POV

30 ώρες μετά

" Εγώ φταίω" είπα και κοίταξα το πάτωμα.
"Στέφανε άσε τις βλακείες"
"Όχι όχι αν δεν τσακωνομουν μαζί της για το τσιγάρο"
"Δεν το έπαθε από αυτό Στέφανε γλυστρισε στο μπάνιο. Δεν είσαι το σαπούνι."

Γειαααα

Έρχονται αρκετά κεφάλαιά και αύριο θα ανεβάσω όπως και μεθαύριο απλά θα είναι λογικά αυτές τι ώρες.

Τι κανετε; Πως είστε; Πως σας φαίνεται η καθημερινότητα στην οποία επιστρέψαμε;

Τι γνώμη έχετε για την επιστροφή στα σχολεία;
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν χρειαζόταν να τα ανοίξουν αλλά μου έχει λείψει το θρανίο και η παρέα με τα παιδιά της τάξης μου.
(Κανένας δεν με ρωτησε αλλά Χου κερς)

Ναι ειμαι ευδιάθετη

Αυτααα

Τα λεμεεε

Αντιοοοο

~Its Eviiiiiii