3 am stories

«Ωδή στον παρτενέρ μου»

[Εναλλακτική Ποίηση]

Με θυμάσαι;

Κάποτε,

σε μια ξεχασμένη διάσταση του παρελθόντος

Συνθέταμε τις μελωδίες των ψυχών μας

Και χορεύαμε μέσα στις σκιές παρέα.

Με ξέχασες;

Κάποτε,

σε μια πραγματικότητα ολότελα διαφορετική

Χρωματίζαμε τον ουρανό με φλόγες

Και καιγόμασταν μαζί με τα αστέρια.

Με αγαπάς;

Κάποτε,

σε έναν κόσμο εύθραυστο, φτιαγμένο από γυαλί

Με αγαπούσες...

Με...

Θρύψαλα.

-------------

Hello, hello my beautiful people. Τελικά Εναλλακτική Ποίηση είχε το πρόγραμμα για σήμερα. Θα γράφω πάντα στην αρχή σε ποια κατηγορία (από αυτές που είπαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο) ανήκει αυτό που διαβάζετε, για να είστε λίγο κατατοπισμένοι.

Λοιπόν, ξέρω ότι δεν είναι πολύ μεγάλο, αλλά ας το πάμε λάου-λάου για αρχή. Επίσης, αν και μικρό σε έκταση, το παραπάνω κειμ... εναλλακτικό ποίημα, είναι από τα λίγα που έχω γράψει και μου αρέσουν τόσο πολύ. Είχα γράψει πριν χρόνια το πρώτο κομμάτι, και φέτος του έδωσα τη συνέχεια που πίστευα ότι του άξιζε.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι φανερό, αλλά ναι αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Ας τον ονομάσουμε 18. Ο 18 είναι αιτία για πολλά από αυτά που έχω γράψει και συνεχίζω να γράφω, οπότε υποθέτω πρέπει να τον ευχαριστήσω για την πηγή έμπνευσης. Και να τον ευχαριστήσω που υπήρχε στη ζωή μου, γενικότερα. Κι ας έχω μείνει με λίγα θρυψαλάκια τώρα. 

Έχετε νιώσει ή ακούσει γι αυτήν την κατάσταση όπου δύο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί, αλλά τα πάντα είναι εναντίον τους; Ο χώρος, ο χρόνος, ο κόσμος, οι συνθήκες, το τάιμινγκ, τα πάντα. Μέχρι που όλο αυτό καταλήγει σε αδιέξοδο και καταλήγεις να χάνεις τον άλλο μέσα από τα χέρια σου. Ε, κάτι τέτοιο παίχτηκε. Τι να κάνεις. Είμαστε κι εμείς οι γκαντέμηδες που θα καταλήξουμε μόνοι με 7 γάτες και 7 σκύλους.

(jk, i still believe in love, i hope you do too)

Επειδή, λοιπόν, ο 18 είναι ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου, θα τον βλέπετε συχνά. Θα σας τον αναφέρω όταν αυτό που γράφω είναι για εκείνον. Θα το καταλαβαίνετε κιόλας, γιατί σε αυτά που γράφω για εκείνον αναφέρονται συχνά αστέρια, χοροί, γυαλιά-κομμάτια-θρύψαλα. Story of my life.

Okay, this sh*t just got personal. Αλλά όλοι δεν εμπνεόμαστε από αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας; Εδώ θα σας μιλάω ανοιχτά για το πώς εμπνεύστηκα για αυτά που ανεβάζω και τις ιστορίες που κρύβονται από πίσω. Κι εσείς μπορείτε να σχολιάζετε τις δικές σας (αν θέλετε) (ελάτε βρε, μια οικογένεια είμαστε όλοι, που θα έλεγε και η κυρά - Μαρίκα) (αν δεν κατάλαβες ποια λέω, shame on you). 

Επίσης, εννοείται πως αν υπάρχει τραγούδι στο κεφάλαιο, θα σας το αναφέρω στο τέλος του κεφαλαίου. Και θα ανεβάζω βίντεο με τους στίχους, γιατί αυτοί είναι που μετράνε περισσότερο για μένα (εκτός αν κάποιο τραγούδι έχει πολύ ωραίο βίντεο κλπι και θέλω να δώσω βάση σε αυτό).

Τραγούδι:  Lewis Capaldi - Someone you loved 

Ταιριάζει αρκετά στην κατάσταση.

Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ για σήμερα. Stay tuned γιατί έρχονται πολλά ωραία πραγματάκια.

See you soon,
-eirilena
✨