ကမ႓ာႀကီး အြန္လိုင္းေပၚ တက္သြားၿပီ ကမ္ဘာကြီး အွန်လိုင်းပေါ် တက်သွားပြီ

အခန္း ၄

သုိ ့ေပမည့္ ဂ်င္းေကာင္သည္လည္း နတ္သားပင္ ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ သုိ ့ၿဖစ္ရာ ၿပသနာက ပို၍ နက္နဲလာေလၿပီ ။

သူ ေတြးေနသလုိပင္ ဂ်င္းေကာင္လည္း ေတြးမိသြားဟန္ပင္ ။
“ငါတုိ ့နွစ္ေယာက္စလံုးက နတ္သားေတြဆုိရင္…ဒါဆုိ နတ္ဆိုးက ဘယ္သူလဲ”

ဤစာၾကည့္တုိက္သည္ သူ ေန့စဥ္နွင့္အမ်ွ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရသည့္ စာၾကည့္တုိက္ဆုိသည္မွာ လံုး၀က်ိန္းေသသည္ ။ သို ့နွင့္ တန္မုိသည္ သူ ့အံဆြဲကုိ ဆြဲဖြင့္လုိက္ၿပီး ပီေကတစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္၏ ။
ပီေကကို ေၿဖးေၿဖးခ်င္း၀ါးေနရင္း လက္ေခ်ာင္းတို ့က စားပြဲကို စည္းခ်က္မွန္စြာ ေခါက္ေနရာမွ ဂ်င္းေကာင္ကုိ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လုိက္သည္ ။

“ပထမၿဖစ္နုိင္ေခ်က…နတ္ဆုိးက က်ြန္ေတာ္တုိ ့လို မဟုတ္ဘူး ။ နတ္ဆုိးက လူသားေတြ မဟုတ္ဘူး ။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က အနက္ေရာင္ေမွ်ာ္စင္က ေၿပာထားတဲ့ 
‘ဂိမ္း’  ဆုိတာကုိလဲ က်ြန္ေတာ္တုိ ့ ၿပန္ေတြးၾကည့္ရမယ္ ။ အဲ့ဒီအသံက အနက္ေရာင္ေမွ်ာ္စင္နဲ ့ ပတ္သက္ေနေလာက္တယ္ ။ အနက္ေရာင္ေမ်ွာ္စင္ထဲမွာ ဘာမွန္းမသိရတဲ့သက္ရွိေတြ ရွိေနတယ္ ။ အနက္ေရာင္ေမ်ွာ္စင္လုိပဲ နတ္ဆုိးကလဲ လူသား မဟုတ္ဘူး ။ နတ္ဆုိးက အနက္ေရာင္ေမွ်ာ္စင္က ဖန္တီးထားတ့ဲ ၿပိဳင္ဘက္ပဲ”

အခုေတာ့ ဂ်င္းေကာင္မွာ လံုး၀နားလည္သေဘာေပါက္သြားေလၿပီ ။

“ဒါဆုိ…စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနတဲ့အေၾကာင္းရင္းက နတ္ဆုိးေတြ မရွိေနလို ့ေပါ့”

တန္မိုက ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္ ။
“အင္း ။ အဲ့လုိ ၿဖစ္နုိင္ေခ်ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္တစ္မ်ိဳးလဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒုတိယၿဖစ္နုိင္ေခ်က နတ္ဆုိးကလဲ လူသားေတြပဲ”

ဂ်င္းေကာင္က စိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး
သံတုတ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္ ။

“သူ ပုန္းေနတာလား”

သံတုတ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ထုိဂ်င္းေကာင္၏လက္ကုိ ၾကည့္လုိက္မိၿပီး တန္မို ၿပံဳးမိသြား၏ ။ “ၿဖစ္နုိင္ပါတယ္”