Άι λοβ γιου! [✓]

Κεφάλαιο 5

Το ξυπνητήρι μου μέσα! Πραγματικά ποιος είναι αυτός που δημιούργησε το παλιό πράγμα; Και γιατί έφτιαξαν και άλλα;

Το κινητό μου δεν χτύπησε και αντί για αυτό χτύπησε το σπαστικό ρολογακι που έχω δίπλα στο κομοδίνο μου από τότε που ήμουν τρίτη δημοτικού!

Αχ όμως ξεκινά να λες για το πως σκατά φεύγεις και πως πέρασες την μέρα σου!

Ωχου σκασε! Δεν μπορείς να μην εμφανιστείς σε ένα κεφάλαιο;

Όχι!

Ένα κεφάλαιο σου ζήτησα ρε γαμώτο! Δεν είναι και κάτι!

Θα...

Σκασε! Και μην ξανά εμφανιστείς για τα επόμενα δύο κεφάλαια θα σε κόψω το λαρύγγι!

Δεν μπορείς! Είμαι η συνείδηση σου.

Είπα σκάσε!

Λοιπόν που είχα μείνει;

Δεν είχες μείνει πουθενά. Ούτε καν άρχισες!

Θα πετάγεσαι για πολύ ακόμα σαν καυλωμένο πουλί;

Σηκώθηκα από το κρεβάτι με πονο στην κοιλια μου και πήγα τουαλέτα. Όχι ρε γαμώτο μου ήρθε περίοδος πάλι! Αρπάζω ένα ταμπό και το φοράω.

Πρώτα λεπτά της περιόδου και η κοιλιά μου πεθαίνει!

Πάω στο δωμάτιο μου και βγάζω από την ντουλάπα τα μοναδικό σύνολακι που έχω αφήσει εκεί μέσα.

Φόρεσα αυτά ⬇:

Κατεβαίνω κάτω και στην πόρτα με περιμένει η Λένα με τους γονείς μου και τους γονείς της. Δεν ξέρω γιατί η Λένα έχει έξι βαλίτσες μαζί της. Μα καλά πόσα ρούχα έχει; Θα μου πεις, αφού μετακομίζετε σε άλλη πόλη για τα επόμενα τρία χρόνια. Αλλά και πάλι! Τι εχει εκεί μέσα!

Η κάθε μία έβαλε τις βαλίτσες της στο αμάξι της οικογένειας της και μπήκαμε μέσα. Σε είκοσι λεπτά είχαμε φτάσει στα ΚΤΕΛ.

Βρήκαμε το λεωφορείο με το οποίο θα πάμε...που θα πάμε είπαμε;

Ρε ηλίθια! Φεύγεις σε άλλη πόλη και δεν ξες που πας;