Zᴇʀᴏ O'ᴄʟᴏᴄᴋ ~ᴶᴷ~✔️

⏰00.00⏰16

"Eun,Jungkook seni nasıl arıyor? Büyük ihtimal onun telefonu birinin eline geçmiştir."

Telefonu elimden aldı ve ısrarla çalan aramayı yanıtladı.

"Alo? Kimsiniz? Her kimsen Jungkook'un telefonunun sende ne işi var!?Ses ver!"

Telefonun diğer ucunda sessiz kalan Jungkook burukça gülümsedi.Şuan önemli dediği işi Jimin ile vakit geçirmek olduğunu sanıyordu.

Öksürdü ve derin bir nefes alarak konuştu.Eun'u son kez görmek için sadece son 10 dakikası vardı.

Uçak iniş yapmış ve kapılar açılmıştı.

"Jimin,şimdi sakin ol ve telefonu Eun'a ver.Lütfen."

"NE JUNGKOOK SEN YAŞIYOR MUSUN!"

Telefonu onun kulağından çektim ve kendi kulağıma dayadım.

"Eun b-"

"J-jungkook sesin neden ağlamış gibi çıkıyor?"

"Jimin olduğuna sevindim."

"Neyin Jimin olduğuna sevindin?Beni strese sokuyorsun.Kötü bir şey mi oldu?"

"Jimin iyi çocuktur.Mutlu olacağınıza şüphem yok."

"Jungkook iyi misin?Her şeyi yanlış anlamışsın.Okul görüşmesine gitmemiz gerekiyordu önemli iş buydu.Aklında ne düşündüysen at onları.O tarz bir şey yok."

"Seni sevi-"

Ses kesilmişti.Terleyen ellerimi bir hiçe sayarak Telefonun ekranındaki saate baktım.

00.00

"Jungkook niye ses vermiyorsun?Bu saatte gitmiş olamazsın.Ne oluyor?"

Ağlamaya ve titremeye başlamıştım.

Daha demin iniş yapan uçaktan hızlıca indim.

Karşımda onu görmemle hızlıca ilerledim.Elimi uzattım o da aynı şekilde uzatmıştı.İşaret parmaklarımız birbirine deydiği an yok olmaya başladı.

"Hoşçakal Sevgilim"

"JUNGKOOK HAYIR!"

Onu neden sevdiğimi bir kez daha anlamıştım.Niyetinin ise ne yazıkki daha yeni farkına varıyordum.
Beni bıraktığında mutlu olduğumu görmek için bu yalanı öne sürmüştü.O hep kendinden çok bana değer vermişti ve ben ona çok büyük haksızlık etmiştim.Halbuki o,bu gün son günü olduğunun başından beri farkındaydı ve bana söylememişti.Eğer bilseydim asla görüşmeye gitmez,onun ile tartışmaz bir dakika bile onu yalnız bırakmazdım.

Her şey için çok geçti.Tekrar geç kalmıştım.

O artık gerçekten gitmişti.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın☺️