Concealed Identity (Completed) [R-18]

7 : The Visitor

Nakaramdam agad ako ng kakaibang emosyon at napayuko nalang.

Many times, I've tried to avert this feelings that I have. Many times I've tried to deny it.

Nakita kong paubos na iyung beer na nasa table kaya nagprisinta akong ako na ang kukuha sa kusina.

I looked around. I need to go to the bathroom.

Hinanap ko kung nasaan iyung banyo. Sinubukan kong kumaliwa dahil may daanan papunta dun para hanapin kung may CR ba.

Diretso lakad lang ako ngunit nagulat ako ng matisod ako. Ang buong akala ko ay mahuhulog na ako sa sahig ngunit may sumalo pala sa akin.

A pair of strong arms wrapped around my waist to support me from falling instead.

I blinked twice when I saw Gigs.

His eyes were shades of gray.

" Di kase marunong magtanong. Saan ka ba papunta?" He finally asked. Ako na ang unang bumitaw. He removed his hands from my waist as I stood my balance on the floor.

" Iyung CR Babe. Saan pala?" I asked him.

I was wearing white maong pants paired with a red long sleeves tucked in kaya hapit na hapit ang suot kong long sleeves.

" The bathroom is at your back" He answered.

Shems nasa likod ko lang pala

" Oh thanks Babe. Alis ka na. Chupi. Tatae kase ako eh" Wika ko para umalis na siya. Tumalikod na ako sa kaniya para pumasok na sa loob ng banyo ngunit tumigil ako ng marinig ko siyang nagsalita

" Your butt is bleeding. In case you don't know" He said. Dahan dahan akong yumuko upang tignan iyung bandang puwet ko kung ano ang ibig niyang sabihin.

Literally, my eyes widened when I saw blood on my buttocks.

Shit! Napamura ako sa aking isipan ng makita ko ang dugo sa pantalon ko.

Dinatnan na ako ng regla. I didn't know I am already menstruating. I never have an issue with my monthly period since I am regular. Alam ko kung kailan darating. Ngayon lang ito napaagang dumating.

" Oh sorry. May sugat kase iyung puwet ko." I reasoned out hoping he would buy it. Kahit na alam ko namang hindi siya madaling lokohin. I know he knows what he is seeing right now but still, I will deny it.

Napapikit ako at napamura ng ilang beses bago siya tinignan.

" Can you bring me home? Medyo masama kase pakiramdam ko. I'll just wait for you outside. Saka na ako magpapaalam sa text kila Grasha. I badly need to go home" I pleaded. Now, I didn't even use the word Babe to him. Hindi ko alam. Biglaan nalang akong nilamon ng takot dahil sa pangyayari. Gusto kong umalis na siya at kunin iyung susi ng kotse niya para makaalis na kami ngunit hindi siya gumalaw. Nakatingin lang siya sa akin na para bang isa akong malaking kasinungalingan.

" Saan mo nakuha iyung sugat mo?" He asked.

Ba't ba ang dami niyang tanong. I am already caught in a very bad situation and yet this man is asking me too many questions. Anong gusto niyang idahilan ko?

" Please Gigs. Let's not talk about this. Iuwi mo nalang ako. I'm really not feeling well" I told him totally not answering his question.

Nilagay niya iyung dalawang kamay niya sa makabilang bewang niya at tumingin sa akin.

" Sabihin mo muna kung ano iyang nasa pantalon mo, Iza. Because honestly, I don't believe you when you said it was from a wound" He is damn serious right now. Iyung Gigs na kilala kong hindi marunong magseryoso ng ganito katindi ay biglaan nalang naging sobrang seryoso.

" I don't ask you to believe me Gigs. Iuwi mo nalang ako please" I told him. I almost begged him to bring me home. I cannot go back there with this on my pants. I'm wearing white jagger pants for pete's sake!

Agad akong nagulat ng humakbang siya palapit sa akin. I stepped back but he continued to step forward. He cornered me between his body and the bathroom's door as he looked at me in the eyes.

" What are you hiding, Iza? Tell me. Because you're making me crazy. I think about you all the time. Even in my dreams, It's you that I dream of. Now tell me Iza. Please tell me what are you keeping from me" He whispered as his face was just an inch away from mine. I closed my eyes as I prayed so hard.

Ghad! Why does it have to be like this?

" Please Gigs. Bring me home" I whispered. He bowed down his head as he inhaled with his eyes closed.

" Meet me at the garage. Kukunin ko lang iyong susi ng kotse ko." I looked at the door few meters away from us as he gazed at it. Agad akong naglakad palabas dun nang sa wakas ay umalis siya sa pagkakakulong sa akin gamit ang mga bisig niya at tinahak niya ang daan pabalik sa mga kaibigan namin.

I don't know what to think of anymore. Masnamumutawi ang takot sa akin.

Parang wala ako sa aking sarili habang nilalakad ang daan palabas ng bahay ni Gigs. I immediately roamed my eyes to find Gigs' car. Buti nalang at iyung kaniya ay nakaparada lang sa gilit. Minutes later when I saw him approach me. May dala siyang jacket niya at ibinigay sa akin.

Agad ko naman itong kinuha at pinalibot sa may puwetan ko upang matakpan iyung dugo ko.

Hindi na ako umimik pa ng buhayin niya iyung makina ng kotse niya.

Wala sa amin ang nagsalita pero pansin ko ang pasimpleng pasulyap sulyap sa akin ni Gigs gamit ang rear mirror ng kotse niya.

Just like that, gone was the Iza that he knew. Kung sa normal na pagkakataon, lalandiin ko siya pero iba na ang sitwasyon namin ngayon.

Kinakabahan ako dahil sa mga tanong niya, dahil sa mga tingin niya. Ayoko ng ganito. Hindi ako sanay.

Hindi ko alam kung paano siya nagpaalam sa mga kaibigan namin. Grasha and Kim kept on texting me. Tumatawag din sa akin si Grasha ngunit hindi ko muna siya sinagot. Hindi pa ako handang kausapin sila. Ako man ay nagulat din sa nangyari kanina. It was unexpected. And of all people that could see it, si Gigs pa talaga.

Few minutes passed, we finally reached my boarding house. Agad akong umaayos ng upo at tumingin sa kaniya.

" Salamat, Gigs" Iyun lang ang sinabi ko. I was already ready to push his car's door to open it when he spoke again.

" Siguraduhin mo lang na hindi ka nagsisinungaling sa akin Iza." Kasing dilim ng gabi ang kaniyang boses. Napalunok ako at lumabas na ng kotse niya ng hindi na sumasagot.

Kinakabahan ako. Damn it! Kinakabahan akong pumasok sa boarding house ko at pilit inintindi ang lahat ng nangyari. I settled myself on the side of my bed as I placed my phone behind me.

Ang bilis ng mga pangyayari na hindi ko lubos maisip na nangyari iyon.

Oh God! I'm so sorry.

I placed both my hands to cover my face as I cried silently.

-----

Updated : April 29, 2020 Wednesday 9:00 PM