𝘧𝘪𝘭𝘵𝘦𝘳 ༄ 𝒑𝒂𝒓𝒌 𝒋𝒊𝒎𝒊𝒏

9| Sen ağlayınca ben de üzülüyorum

Bölüm 9:
"Sen ağlayınca ben de üzülüyorum"

-Eunmin-

"Yoongi-ah beni de bekle"

Elimdeki bavulla Yoongi'ye yetişmeye çalışırken daha hızlı yürümeye başlıyordu. Koşmaya başladım. Yoongi'ye yetişmek istiyordum. Ne diye benden kaçıyorsun be çocuk?!

"Yoongi-ah!"

Önümden yürüyen beden bir anda bana döndüğünde kafamı göğsüne çarptım. Kafamı tutarak geri çekildim ve Yoongi'nin yüzüne bakmaya başladım.

"Neden beni beklemiyorsun? Kız başıma burada mı kalayım yani?"

"Busan'lısın Eunmin"

"İki yıldır gelmiyorum be!"

"İki senede unuttun mu yani? Kıçımın kenarı"

"Şu an karşında bir kız var!"

"O zaman kantinde SİKTİR GİT dediğimde de bu tepkiyi verseydin."

"Sen şimdi orayı bastırarak bana gizliden gizliden mesaj mı veriyorsun?!"

Kahkaha attı ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Bana gülümsedi! Bana kahkaha attı! İyi gidiyorsun Eunmin, aferin sana.

"Yoongi-ah?"

"Ne var?"

"Niye beni tanımaya çalışmıyorsun? Biraz vakit geçir benimle. Bu kadar içine kapanık olma."

"Beni ne zaman rahat bırakmayı düşünüyorsun Min?"

"Benimle vakit geçirdiğin zaman"

Derin bir nefes aldı ve kafasını sen iflah olmazsın dercesine salladı,

"İyi geç"

Ellerimi hızla sevinerek çırptım ve bavulumu tutarak yanına geçtim ve yürümeye devam ettim.

"İlk önce yemek yemeye gidelim, sonra lunapark, sonra dondurma alalım, sonra sahilde gezelim, sonra yemek yiyelim, ondan sonra da sinemaya gidelim."

"Yuh Eunmin"

"Yaa lütfeeen~"

"Yürü"

Gülümsedim ve yürümeye devam ettim. Sen beni sevene kadar durmak yok Yoongi.

...

Şimdiye kadar hiç gelmediğim bir restaurant'a gelmiştik. Bavulları çalışanlara emanet ettik ve boş bir masaya geçtik.

"Ne yemek istersin"

"Bilmem. Sen ne yersen ben de onu yerim sorun yok."

"Pekala. Kimbap yiyelim o zaman."

"Olur"

Yoongi garsona siparişleri verdikten sonra telefonuyla ilgilenmeye başladı.