The Beach House

•14•

Pov Tyler:

"Asher, 7 minutes in heaven met die chick." Sam wijst naar Riley en mijn adem stokt. Dit kan ze niet maken. Met een bezorgd gezicht kijk ik naar Riley. Ze heeft aardig wat gedronken, en zo te zien is ze er niet meer helemaal bij.

Asher staat al op en loopt naar Riley toe. Hij heeft een vieze grijns op zijn gezicht en heeft goed door dat Riley dronken is. Hij pakt haar hand vast en trekt haar omhoog. Een golf van woede komt in me op. Ik kijk om me heen. Een stuk of 20 mensen zitten om ons heen.

Riley loopt achter Asher aan. Ze kijkt verward om haar heen en maakt even oogcontact met mij. Ik moet haar helpen. Ik moet iets doen. Snel spring ik op en loop ik achter ze aan.

In de gang haal ik ze in en ga ik voor Asher staan. "Laat haat gaan. Je ziet dat ze dronken is." zeg ik op een kwade toon. "Alsof jij haar niet zou doen." zegt hij lachend. Ik slik even een keer en kijk dan naar Riley. Ze kijkt me verward maar ook breekbaar aan. Haar ogen haken zich in de mijne en het contact word pas verbroken als Asher na een paar seconden wat zegt. "Oh, ik snap het al." zegt hij, terwijl hij eerst naar Riley wijst en dan naar mij. Ik druk mijn kaken op elkaar en kijk Riley aan.

Asher laat Rileys hand los en lacht even naar mij. Met zijn hoofd komt hij dichter bij de mijne. "Veel plezier!" fluistert hij in mijn oor, en ik voel dat hij grijnst. Hij zet weer een stap naar achteren en scant Riley nog een keer.
Hij loopt naast ons af terug de kamer in. Als hij Riley voorbij is slaat hij haar snel op haar billen, en loopt dan snel weg.

Ik ren achter hem aan en til hem op aan de kraag van zijn shirt. 'Doe dat nooit meer!' zeg ik boos. 'Hoor je me?' roep ik. Asher begint te grijnzen en mijn woede word alleen maar groter. Ik wil hem slaan maar word ergens door tegengehouden.

Riley heeft haar hand om mijn arm geslagen en hangt met haar hoofd tegen mijn schouder. "Ik wil naar huis, Tyler." zegt ze moe. Ik kijk naar hoe ze me vasthoud en voel mijn woede zakken. Ik kalmeer. Mijn hand leg ik op haar hoofd en ik wrijf zacht over haar haar.

Asher zet ik weer neer. Met een laatste, kwade blik kijk ik hem nog aan, voordat hij wegloopt. Ik volg hem even met mijn blik tot hij uit het zicht is.

"Tyler?" zegt een zachte stem. Ik kijk naar Riley. Nog steeds staat ze tegen me aan. Ze ziet er zo schattig uit nu.

'Kom, ik breng je thuis.' zeg ik. Ik pak Rileys hand vast en sla mijn hand om haar middel, zodat ze beter kan lopen. Zwak en langzaam loopt ze met me mee naar buiten. Bij mijn fiets laat ik haar even los. Ik staar even naar mijn fiets en besef dan dat het niet gaat werken om Riley half slapend achterop mijn fiets mee te nemen. In ieder geval niet fietsend.

Ik duw mijn fietsensleutel in mijn fiets en duw mijn voor- en achterlamp aan. (Always put your lights on peeps) Voorzichtig zet ik Riley op mijn fiets. Een hand leg ik op Riley haar rug, en met de andere hand hou ik mijn stuur vast. Ik begin te lopen, en hoop uit het diepst van mijn hart, dat Riley te moe was om dit alles morgen nog te weten.

~~~

Zacht loop ik mijn huis binnen. Zo stil mogelijk als het kan draai ik de deur op slot en duw ik mijn schoenen aan. Riley heb ik net naar huis gebracht, gelukkig was haar moeder nog wakker. Ze heeft me wel zeker 5 keer bedankt voor het thuisbrengen. Riley was al zo goed als aan het slapen en haar moeder heeft haar meteen in bed gelegd.

Voorzichtig loop ik naar de trap. Als er ineens een lamp aangaat in de keuken schrik ik me rot. "Dag, zoon!" Ik kijk mijn vader verveeld aan. 'Waar is mam?' vraag ik. "Ze is al aan het slapen." Ik haal een hand door mijn haar en wil de trap op lopen maar mijn vader begint weer te praten, dus met een zucht draai ik me weer om.

"Toen ik zo oud was als jou, hielp ik mijn vader in de fabriek. Ik ging alleen uit op zaterdagavond. Voordat ik 18 werd dronk ik geen centiliter alcohol. Toen ik ons bedrijf startte heb ik altijd gehoopt dat jij het zou overnemen. Zodat het in de familie zou blijven. Je was altijd zo slim, en deed het goed op school. Tot je naar de middelbare ging." 'Pap, wil je dit gesprek echt nu gaan voeren?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Het enige wat ik nu wil is in mijn bed liggen en nergens aan denken.

"Het probleem is zoon, dat je me teleurstelt. En niet alleen mij, ook je moeder." 'Wat wil je dan pap? Dat ik mijn hele leven dingen doe wat jij wil? Jou trots maken? Ik ben niet jou, pap, ik ben Tyler. En ik weet dat ik niet je perfecte zoon bent, maar weet je dat ga ik ook nooit worden. Ik wil gewoon genieten van het moment, en wat er daarna komt, zie ik wel' zeg ik inmiddels best hard.

Mijn vader zucht diep en kijk neer. "Nee je hebt gelijk. Je bent inderdaad geen goeie zoon." Hij staat op en loopt de trap op. Boven hoor ik een deur dicht gaan. Gefrustreerd haal ik een hand door mijn haar. Waarom snapt hij me niet? Waarom begrijpt hij niet dat ik nog maar een tiener ben, en gewoon tienerdingen wil doen.

Ik doe het licht in de keuken uit, en loop ook de trap op. Snel poets ik mijn tanden en doe ik mijn kleren uit. Ik loop mijn kamer in en laat me op mijn bed vallen. Soms zou ik willen dat ik niet bestond. Ik doe alleen maar fouten dingen. Ik ben geen goeie zoon, een badboy en vooral de grootste idioot die bestaat. Is er überhaupt iemand die iets om me geeft?

Ik pak mijn telefoon en open mijn social media. Enkele post van vanavond komen op mijn beeldscherm. Ik kijk wat rond en leg na een tijd mijn telefoon weg.

Suf kijk ik voor me uit in mijn donkere slaapkamer. Het is zo gek, dat mensen mij zien als de stoere badboy, die andere breekt en zelf er altijd goed vanaf komt, terwijl ik eigelijk een gewone jongen ben met een masker. Een masker waar ik mijn echte pijn achter schuilhoud.